“กรี๊ดดด!”
มัดไหมกรีดร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว ชายหนุ่มกลับไม่สนใจเสียงกรีดร้องของเธอ เขาตามมาคร่อมร่างของเธอ หญิงสาวดีดดิ้นสุดกำลัง ยิ่งทำให้โจเซฟชอบใจ
“ดิ้นแรง ๆ ฮ่า ๆ” โจเซฟหัวเราะออกมาอย่างสะใจ
“ฮือ ๆ” มัดไหมพยายามถอยแต่มันก็ติดหัวเตียง เธอยกมือประนมไหว้ร้องขอความเห็นใจ หากแต่สายตาโจเซฟมองมาที่เธอมันไร้ซึ่งความสงสาร
“ไหว้ให้ตาย กูก็ไม่รู้สึกอะไร”
“ปล่อยมัดกับพี่ไปเถอะ ฮึก!! ได้โปรด” ริมฝีปากบางสั่นระริกเอ่ยคำอ้อนวอน ความหวาดกลัวถูกกลั่นกรองเป็นหยาดน้ำตาที่ไหลรินออกจากนัยน์ตาคู่สวยอย่างไม่ขาดสาย
“กูยืนยันคำเก่า ว่ามึงต้องตาย”
“เลว... ฮึก! ... นายมันเลว... กรี๊ดดดด!! “
มัดไหมกรีดออกมาด้วยความตกใจ เมื่อโจเซฟกระชากบราเซียของเธอแรงๆ จนขาดติดมือ เผยให้เห็นปทุมถันคู่งาม ใหญ่เกินตัวตะหง่านอยู่ตรงหน้า มันสวยมากๆ แต่เขากลับไม่ได้หลงไหลเลยแม้แต่น้อย มือเล็กๆ ของเธอกระหน่ำทุบตีเขาอย่างบ้าคลั่ง เขาไม่ได้รู้สึกเจ็บเลยสักนิด กลับเพิ่มอารมณ์ดิบเถื่อนของเขาให้ลุกโชน
“หึ” โจเซฟหัวเราะในลำคอเบา เมื่อเห็นหญิงสาวพยายามดีดดิ้นให้พ้นพันธนาการ เพราะตอนนี้เขารวบข้อมือของเธอเอาไว้
“กรี๊ดดด”!!! ปล่อย ฮื่อ ๆ” โจเซฟกลับไม่สนใจเสียงกรีดร้องของเธอ เขาใช้เชือกมัดข้อมือเธออย่างใจเย็น และแน่นอนเชือกนี้มันไม่ได้พึ่งมี มันมีมานานมากแล้ว เพราะห้องนี้มีเชือกอยู่แทบทุกมุมห้อง เอาไว้ทรมานคนทรยศ
“ร้องให้ตายก็ไม่มีใครมาช่วยมึงหรอก” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบ เขามัดข้อมือของเธอเอาไว้กับหัวเตียง แม้มัดไหมพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นจากพันธนาการก็ไม่เป็นผล
“ปล่อยมัดไปเถอะ มัดสัญญาจะหาของมาคืนนาย ขอเพียงอย่าทำร้ายมัดกับพี่ก็พอ ฮือ ๆ”
“มึงรู้ไหมว่าของในถุงนั่นคืออะไร?” เขาเอ่ยเสียงเรียบพร้อมกับตวัดสายตาคมมองหน้าเธอ แววตาเย็นชาไร้ความรู้สึกของเขา ทำให้เธอหวาดกลัว
“ฮือ ๆ มัดไม่รู้ แต่ถ้านายยอมปล่อย มัดจะหามาคืน”
“กูไม่เอาของแต่กูจะเอามึง และฆ่ามึงให้ตาย เมื่อลูกน้องของกูล่าตัวพี่มึงได้ มันต้องตายไม่ต่างกัน”
น้ำเสียงเย็นเฉียบทำเอาหัวใจของมัดไหมกระตุกสั่นไหว ความหวาดกลัวกัดกินภายในใจของเธอมากกว่าเดิม พี่ชายของเธอตอนนี้จะรู้ไหม ว่ากำลังตกอยู่ในอันตราย
แล้วของที่เหลือตอนนี้อยู่ไหน ทำไมพี่ของเธอถึงมาทำเรื่องแบบนี้ สมองของเธอมันตีกันมั่วไป ทั้งห่วงพี่ชายทั้งหวาดกลัวชายตรงหน้า
“ไม่ ๆ ฮึก!! กรี๊ด!! ไอ้เลว”
เธอกรีดร้องอีกครั้ง แต่เขาไม่สนใจที่จะฟัง เขาจับกางเกงเนื้อผ้าบางเบา จากนั้นก็ใช้มือกระชากกางเกงของเธอแรง ๆ จนมันขาดติดมือเผยให้เห็นแพนตี้ตัวจิ๋ว ความหวังที่หญิงสาวจะรอดพ้นเหลือน้อยเต็มที
แควก!!!!
“กรี๊ด!! เธอกรีดร้องออกมาทันที เมื่อเขากระชากแพนตี้ตัวจิ๋วจนขาดติดมือเช่นกัน เธอพยายามดิ้นรนเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล ได้แต่มองหน้าเขาผ่านม่านน้ำตา มันพร่ามัวเพราะถูกบดบังจนแทบจะมองไม่เห็นใบหน้าของเขาด้วยช้ำ
“ดิ้นไปเลย เพราะต่อให้ดิ้นให้ตะโกนกูก็ไม่สนใจ ดีเสียอีก เหมือนได้ทำบุญให้มึงมีโอกาสได้ร้อง เพราะหลังจากกูเอาเสร็จ กูจะฆ่ามึงให้ตาย ก่อนตายจะปล่อยให้มึงร้องมึงดิ้นก่อนฮ่าๆ” เขาหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ยิ่งสร้างความโกรธแค้นให้กับเธอ
“เลว... ฮึก!! นายมันสารเลว... ฮื่อ ๆ”
“เพิ่งรู้เหรอ” โจเซฟลุกขึ้นจากร่างเธอ ก่อนจะเดินไปหยิบบุหรี่ราคาแพงมาสูบอย่างใจเย็น เขาปรายตามองร่างบางที่นอนร่างกายเปล่าเปลือยอยู่บนเตียง ปทุมถันคู่งามกระเพื่อมตามแรงสะอื้นร่ำไห้ของเธอ ร่างกายขาวเนียนราวกับงาช้าง เริ่มแดงเพราะแรงกระชากเสื้อผ้าออก
“ฮือ ๆ” ความหวาดกลัวถาโถมใส่ร่างกายจนสั่นเทา มันทั้งหวาดกลัวและเคียดแค้นในเวลาเดียวกัน
“...” ไร้ซึ่งคำพูดใด ๆ เอ่ยจากปากโจเซฟ เขาพ่นควันขาวลอยคละคลุ้ง ก่อนจะทิ้งบุหรี่ลงพื้นแล้วใช้เท้าเหยียบขยี้มันอย่างไม่ไยดี เขาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองออกอย่างใจเย็น
“ฮื่อ ๆ” เธอร้องไห้สะอึกสะอื้นมองการกระทำของโจเซฟ เธอต้องทำอย่างไรถึงจะรอดพ้นและหนีไปให้พ้น จากปีศาจร้ายตนนี้
“คงพร้อมที่จะใช้ร่างกายแล้วสินะ กูพอใจกูจะมอบความตายให้มึงเอง” เขาถอดกางเกงออกจนร่างกายเปลือยเปล่า แกนกายขนาดใหญ่ดีดผึงออกมา เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เมื่อได้เห็นแกนกายปูดโปนใหญ่โต ถูกโอบล้อมด้วยเส้นเลือดมากมาย เขาขึ้นมาบนเตียงมัดไหมพยายามถีบเขา แต่กลับไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลย
“หึ” เขาหัวเราะในลำคอเบา ๆ พร้อมกับแทรกร่างไปที่หว่างขาของเธอ
“กรี๊ดด!!” มัดไหมดิ้นพล่านเพื่อให้พ้นพันธนาการก็ไม่เป็นผล ความหวังที่รอดพ้นยิ่งน้อยลงมากกว่าเดิม เธอมองหน้าพร้อมกับส่ายหน้าไปมา น้ำตาไหลรินอาบแก้ม
“อย่าทำ... ฮื่อ ๆ”
“...” ไร้คำพูดใด ๆ หลุดออกมาจากปากของโจเซฟ เขารูดแกนกาย2-3ครั้งแล้วถูกับดอกกุหลาบอวบอูมสีชมพูของเธอ
“กรี๊ดดด!”