04
996 คำ
ออฟฟิศบริษัท insight
"ลมอะไรหอบนายมาที่นี่" วายุ กิตติกานต์ ประธานแห่งบริษัทไอทีชั้นแนวหน้าของประเทศไทยถอดแว่นกรองแสงออกเพื่อมองหน้าเพื่อนชัดๆ
"เอาเหล้ามาฝาก"
ขวดเหล้าสีอำพันที่อยู่ในชะลอมแลดูแปลกตาและเป็นเอกลักษณ์ ยิ่งคีริน เจ้าพ่อแห่งวงการส่งออกเหล้าจากผู้ผลิตเครื่องดื่มแอลกอฮอล์รายย่อยในประเทศไทยถือมันแล้ว ผลิตภัณฑ์โอทอปธรรมดาก็ดูเลอค่าขึ้นมาทันที
"นายชิมแล้วเหรอ"
"เปล่า ทีมของฉันเทสต์แล้วชอบ เลยเอามาให้นายเทสต์เพิ่ม"
วายุพยักหน้า คงมีหลายคนที่ไม่รู้มาก่อนว่า ประธานแห่งเอเชียนมอลที่ส่งออกเหล้ารสชาติดีๆ มีเอกลักษณ์ไปขายทั่วโลกนั้นไม่ดื่มเหล้า... ก่อนหน้านี้มันดื่มหนัก ออกท่องราตรีทุกคืน แต่อยู่ดีๆ ก็หยุดแบบหักดิบท่ามกลางความงงของเพื่อนๆ คีรินไม่พูดรายละเอียดอะไรมาก แต่วายุจำได้ว่ามันเกิดขึ้นมาสี่หรือห้าปีที่แล้วที่คีรินเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ นานจนเกือบลืมไปแล้วว่ามันเคยดื่ม...
"ขอบใจ เดี๋ยวฉันลองดื่มแล้วจะบอกว่าดีไหม"
"อืม" คีรินมองหน้าวายุแล้วก็เอ่ยปาก "ฉันสนใจลูกน้องนาย"
"อย่าบอกนะว่านายสนใจเลขาของฉัน" วายุนิ่วหน้า เมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าคนที่ติดต่องานกับคีรินมีแค่ ‘เมญานี’ เลขานุการของเขาเท่านั้น
คีรินกำลังจะปฏิเสธแต่เห็นสีหน้าของเพื่อนแล้ว เขาก็ถามกลับด้วยสีหน้านิ่งๆ
"ทำไม ไม่ได้เหรอ"
"เออ ไม่ได้"
"ไหนบอกว่าเป็นสมภารแล้วจะไม่กินไก่วัด"
"..." วายุพูดไม่ออกเพราะโดนจับได้... "เออ เรื่องของฉัน แต่รู้ไว้ว่าไม่ได้ก็พอ" ท่านประธานแห่งอินไซด์บอกเสียงแข็ง
"วางใจได้ ฉันไม่ได้สนใจเลขานาย แต่ฉันอยากรู้เรื่องของแสงดาวจากทีมวิเคราะห์ข้อมูล" ปกติจะเป็นทีมการตลาดของเขาที่ร่วมกันกับเธอ แต่วันนั้นเขาสนใจเข้าร่วมประชุมโพรเจกต์นี้ด้วยจึงได้เจอกัน แววตาที่มองมาเหมือนเคยเจอกันมาก่อนของเธอติดอยู่ในความทรงจำ คีรินเลยสนใจเธอเป็นพิเศษ
"เลือกคนที่สนใจได้ดีนะ น้องมันป๊อปปูลาร์มาก" วายุพูดถึงแสงดาวอย่างสนิทสนมเพราะเธอเป็นรุ่นน้องมหาวิทยาลัยของเขา
"ก็พอดูออก" ถึงจะดูดูเนิร์ดตามมาตรฐานของสาวไอที ทว่ารูปร่างภายใต้ชุดแบบราบเรียบนั้นไม่ธรรมดา คำว่าซ่อนรูปใช้ไม่ได้กับเธอเพราะสวมชุดไหนก็ดูออกว่าหุ่นดี แว่นหนาที่บังหน้าก็ปิดความสวยไม่มิด รวมๆ แล้วเธอก็ดูเป็นสาวฮอตเนิร์ดคนหนึ่งเลย
"ฉันไม่เคยเห็นนายสนใจใครนานมากแล้วนะ ทำไมถูกใจคนนี้" วายุก็เลือกที่จะถามเพื่อนก่อน คีรินเป็นคนประเภทล็อกเป้าหมาย พอต้องการจะทำอะไรก็จะทำจนได้ แต่ครั้งนี้บอกเลยว่ามันอาจจะล็อกผิด
"ไม่มีเหตุผล แต่สนใจ"
"คนนี้ยาก น้องเขาเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่น่าจะเลิกกับแฟนแบบจบไม่สวยเลยไม่สนใจผู้ชายที่ไหนอีก พวกในบริษัทพยายามจีบตลอด แต่ก็ไม่มีใครจีบติดสักคน"
เพราะเรื่องที่แสงดาวเป็น single mom ไม่ได้เป็นความลับ ตอนเจ้าตัวมาสัมภาษณ์งานเมื่อปีที่แล้วก็แจ้งเรื่องนี้ บางครั้งที่จำเป็นเธอก็พายัยหนูไคร่ามาทำงานด้วย เด็กคนนั้นน่ารักและเป็นขวัญใจของคนในบริษัท แม้แต่เลขาของเขาก็เคยช่วยเลี้ยงไคร่าบ่อยๆ จนสนิทกับแสงดาว วายุเองก็รู้ผ่านเมญานีว่าแสงดาวไม่อยากมีแฟนเพราะต้องการโฟกัสแค่ลูกเป็นหลัก
"ฉันจะลองดู ที่จริงฉันมาเจอเขา แต่ไม่อยากให้นายคิดว่าข้ามหน้าข้ามตา เลยเอาเหล้าติดมือมาให้"
"..." วายุอึ้งในความพูดตรงๆ ของคีริน แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือเขายอมใจในความล็อกเป้าหมายของมันจริงๆ
อยากได้ต้องได้ อยากทำต้องทำ พอคิดจะทำอะไรแล้ว ต่อให้เป็นไปไม่ได้ก็ไม่เป็นปัญหาสำหรับคีริน เขาพร้อมพุ่งเข้าชนเสมอ ถ้าเขาต้องการ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะดังขึ้นสักครู่แล้วประตูก็เปิดออก เมญานีไม่ทันเห็นตอนที่คีรินเข้ามาเธอเลยไม่รู้ว่าท่านประธานมีแขก เลขานุการสาวจูงแม่หนูน้อยไคร่าที่สวมเสื้อยืดสีเทาและกางเกงเลกกิ้งสีฟ้าสไตล์มินิมอลเดินพุงแอ่นเข้ามาเพื่อทักทายคุณลุงวายุ
เธอแอบหนีงานไปรับไคร่าเพราะได้ยินว่าแสงดาวพาเจ้าตัวมาเล่นที่บริษัทเพราะโรงเรียนปิดเทอมและเนิร์สเซอรี่ที่จะฝากไคร่ามีการตกแต่งภายในจึงหยุดทำการ พอเจอกันไคร่าก็บ่นว่าอยากเห็นหน้าคุณลุงลมผู้แสนใจดีเธอเลยพามาหาเขา แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าวายุไม่ได้อยู่ลำพัง
"อุ้ย คุณลมมีแขกเหรอคะ เมญ่าขอโทษค่ะ" เธอกำลังจะจูงมือไคร่ากลับออกไป ทว่าเด็กน้อยกับดึงมือป้อมๆ จากมือเธอแล้ววิ่งเข้าไปกอดขาคีรินไว้แน่น
คีรินก้มหน้าไปมองเด็กน้อย เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เจ้าตัวแหงนหน้ามองเขากลับพร้อมรอยยิ้มที่ทำให้เขาเผลอยิ้มตอบ ทั้งที่เขาไม่ได้ชอบเด็กสักเท่าไหร่ แต่เด็กคนนี้กลับไม่ได้ดูน่ารำคาญเลย... แววตาสดใส รอยยิ้มน่ารักและพุงกลมๆ นั้นดูโดดเด่นจนอดเผลอยิ้มตอบไม่ได้...
"ปะป๊า" เด็กน้อยเรียกคีรินอย่างตื่นเต้น
"..." คีริน
"..." วายุ
"..." เมญานี
- ผู้เขียน
