โจทย์รัก

6 นัดกินข้าว

หลังจากที่เพียงฟ้าได้สอนหนังสือเสร็จเรียบร้อยแล้วเธอจึงสั่งงานต่าง ๆ ไปให้กับนักศึกษาในคลาสเรียนของเธอจากนั้นเธอจึงเดินกลับมาที่ห้องพักอาจารย์จัดการเกี่ยวกับงานทุกอย่างจนเรียบร้อยพร้อมนำส่งให้กับคุณหัวหน้าฝ่าย เมื่อเรียบร้อยแล้วเธอยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเวลาเมื่อเห็นว่าใกล้ถึงเวลาเลิกแล้วเธอจึงตัดสินใจเดินขึ้นไปหาสามีตัวเองที่ห้องทำงานของเขา

ติ๊ง~

ประตูลิฟต์เปิดออกเพียงฟ้าก้าวขาออกมาเดินไปตามทางเมื่อสายตามองไปเห็นโต๊ะเลขาก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่คุณเลขาหันมาสบตากับเธอพอดีคุณเลขาระบายยิ้มให้อย่างดีใจก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นยืนเพื่อต้อนรับเธอ

"ไม่เจอกันนานเลยนะคะ"

"สวัสดีค่ะคุณเลขาพี่ธนูว่างมั้ยคะ"

"ท่านผู้อำนวยการสั่งไว้แล้วค่ะถ้าคุณเพียงฟ้าเข้ามาให้เข้าไปหาท่านได้ทันที"

"ขอบคุณนะคะ" เพียงฟ้าเดินตรงไปอีกหน่อยก็ถึงห้องทำงานของธนูเธอเคาะประตูสามครั้งจากนั้นไม่นานก็ได้ยินเสียงของธนูตอบรับมา

"เชิญครับ"

"ยังไม่เสร็จงานเหรอคะ"

"อีกนิดเดียวครับ"

"พี่ธนูคะ เย็นนี้เลิกงานแล้วเราไปทานข้าวบ้านพี่พายกันนะคะ" ธนูเหลือบสายตามองเพียงฟ้าพลางคิดไปว่าพอพายอาร์กลับมาจากท่องเที่ยวต่างประเทศเพียงฟ้าก็รู้ได้ทันทีเลยเหรอสงสัยว่าสองคนพี่น้องน่าจะคุยกันบ่อยแน่ ๆ

"ได้สิ"

"เย้~ พี่ธนูน่ารักจังเลยค่ะ เดี๋ยวฟ้าโทรบอกพี่พายก่อนนะคะ" เพียงฟ้าเดินมาตรงโต๊ะทำงานของสามีจากนั้นเธอก็จับใบหน้าของเขาก้มลงหอมแก้มซ้ายแก้มขวาแล้วเดินกลับไปนั่งที่โซฟาสำหรับรับแขก เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดต่อสายหาพายอาร์พี่สาวของเธอ

"ฮัลโหลพี่พาย"

(ว่ายังไง ขอพี่ธนูรึยัง) น้ำเสียงนุ่มของพายอาร์ตอบกลับมาทำให้เพียงฟ้ารู้สึกอบอุ่นใจที่อย่างน้อย ๆ ถึงแม้ว่าแม่ของเธอจะอยู่ที่ต่างประเทศแต่ที่นี่ก็ยังมีพี่สาวของเธอที่คอยไปมาระหว่างต่างประเทศกับที่นี่อยู่ด้วย

"ขอแล้วค่ะ พี่ธนูโอเค"

(ดีเลย งั้นเดี๋ยวพี่กับพี่ธันไปหาซื้อกับข้าวมาเตรียมไว้นะ พี่ธนูเลิกงานแล้วตรงมาได้เลยนะ)

"ได้เลย ว่าแต่ไปต่างประเทศมามีของฝากของฟ้ามั้ยคะ"

ธนูที่ได้ฟังบทสนทนาของเพียงฟ้ากับพี่สาวก็ได้แต่ส่ายหน้าไปมาด้วยความเอ็นดูภรรยาเพราะเพียงฟ้าขี้อ้อนมากเหลือเกินถึงแม้จะไม่ได้อ้อนแค่กับเขาแต่เธอก็อ้อนพี่สาวของเธอด้วย เขาเดาได้เลยว่ามีหรือที่คนอย่างพายอาร์จะไม่มีของติดไม้ติดมือมาให้น้องสาว

(ไม่มีให้)

"หูยพี่พายอ่ะใจร้ายจังเลยนี่ฟ้าเป็นน้องรึเปล่าคะเนี่ย"

(งอแงเป็นเด็ก แต่งงานก็แล้ว สามีก็มีแล้วไม่รู้ว่าตอนอยู่กับสามีจะอ้อนเหมือนอย่างตอนที่อยู่กับพี่หรือเปล่า)

"ชิ ไม่สนใจพี่พายแล้วค่ะ ฟ้าไปหาพี่ธนูดีกว่า แค่นี้นะคะ"

(เชิญเถอะจ้ะ) เพียงฟ้าวางสายไปแล้วจากนั้นเธอก็หยิบหนังสือเล่มนั้นเล่มนี้ที่อยู่ในห้องของธนูมาเปิดอ่านรอเวลาที่ธนูจะทำงานเสร็จเรียบร้อยจะได้ตรงดิ่งไปกินข้าวบ้านพี่สาวของเธอเลย

"เรียบร้อยแล้ว"

เมื่อได้ยินเสียงของธนูก็เปรียบเสมือนเสียงสวรรค์เพียงฟ้ารีบหยัดกายลุกขึ้นกระโดดปัดป้องเสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อยเป็นระเบียบจากนั้นเธอก็ฉีกยิ้มกว้างพลางเดินเข้าไปโอบกอดสามีผู้เป็นที่รัก

"พี่ธนูไม่รู้เหรอคะว่าพี่ธันวากลับมาจากต่างประเทศแล้ว"

"รู้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว" ว่าแล้วเชียวสองคนนี้ถึงแม้ว่าต่อหน้าแม่จะทำเหมือนคนที่ไม่ค่อยพูดคุยกันมากสักเท่าไหร่แต่ในความเป็นจริงแล้วธนูกับธันวาพูดคุยกันอยู่ตลอดเวลาไม่ว่าจะทำอะไรก็ตามเพราะถึงแม้ในเบื้องหน้าธนูจะเปรียบเสมือนอาจารย์ในมหาวิทยาลัยแต่เบื้องหลังเขาคือผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการของน้องชายตัวเองที่เป็นมาเฟียมีหรือว่าสองคนนี้จะไม่คุยกันเพราะธนูเปรียบเสมือนหัวใจเปรียบเสมือนแขนซ้ายแขนขวาของธันวาเลยก็ว่าได้

"ชิ รู้แล้วก็ไม่ยอมมาบอกฟ้านะคะ ใจร้ายจังเลย"

"ก็เพราะรู้ว่าถ้าบอกเร็วเนี่ยจะมีเด็กชวนไปบ้านโน้นตั้งแต่วันที่เขาสองคนยังไม่พักกันน่ะสิ" เพียงฟ้าติดพี่สาวมากเพราะตอนนี้เธอก็เหมือนมีพี่สาวแค่คนเดียวแล้ว แม่กับป้าก็อยู่ต่างประเทศนาน ๆ ถึงจะไปหาได้ทีส่วนเธอนอกจากพี่สาวแล้วก็มีเพียงสามี และเพื่อนอีกหนึ่งคนเท่านั้นในชีวิตรอบตัวเธอทำไมรู้จักคนน้อยจังบางทีมันก็ทำให้เธอคิดอย่างนั้นขึ้นมา

"ไม่ต้องมาน้อยใจเลย ป่านนี้บ้านโน้นคงซื้อแต่ของชอบฟ้าแล้วมั้ง"

"แน่นอนอยู่แล้วสิคะเพราะว่าฟ้าเป็นน้องรักนี่ส่วนพี่ธนูก็เป็นน้องเขยที่ร้ากกกกก~" เพียงฟ้าลากเสียงยาวพลางโอบกอดเอวหนาของสามีไปด้วยกระทั่งเดินไปจนถึงลิฟต์ผ่านหน้าเลขาของตัวเองเมื่อครู่แต่เลขาไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองเพราะเธอรู้สึกเขินอายกับการแสดงความรักของทั้งสองคนถึงจะได้เห็นบ่อย ๆ แต่เธอก็ไม่เคยชินเลยสักที

"พี่ธันคะ พี่ธนูมาแล้วค่ะ" พายอาร์รีบตีอกแกร่งของสามีตัวเองที่ตอนนี้กำลังนอนทาบทับอยู่บนตัวเธอขณะที่ส่วนของช่วงล่างกำลังถูไถที่ปากทางเข้า

"ฟู่~ ครับ" ธันวาตอบอย่างจนใจเขาเซ็งพี่ชายเต็มทนที่อยู่ ๆ ก็มาอย่างรู้จักเวล่ำเวลาเลยทีเดียว ชายหนุ่มรีบหยัดกายลุกขึ้นแล้วสวมกางเกงอย่างรวดเร็วก่อนหน้านี้เขากับภรรยาทำอะไรกันอยู่คงไม่ต้องบอกให้กระจ่างชัดหรอก

"เดี๋ยวพายออกไปรับน้องก่อนนะคะ"

"เสียดายจัง"

"เดี๋ยวน้องกลับแล้วค่อยมาต่อนะคะ"

"ไปรับน้องแล้วกลับมาต่อก่อนไม่ได้เหรอมันขาดตอนนะ" พายอาร์ระบายยิ้มออกมาอย่างขบขันแม้ใจจะสงสารเขาก็ตามตัวเธอเองก็ใช่ว่าจะไม่ต้องการแต่ในเมื่อนัดกันแล้วก็ต้องเป็นนัดจะมาเสียนัดไม่ได้ และจะทำน่าเกลียดไม่ได้

"ก็ได้ สงสัยพี่ต้องไปคิดบัญชีกับพี่ธนูให้เข็ดจะเอาให้อ่วมเลยคอยดู!" ธันวารั้งลำคอของภรรยาสาวเข้ามาหอมสองสามทีจากนั้นเขาก็ปล่อยเธอให้เป็นอิสระเพื่อที่เธอจะได้ออกไปรับน้องสาวของเธอส่วนเขาก็ต้องแต่งองค์ทรงเครื่องให้เรียบร้อยโดยไม่ลืมที่จะช่วยเหลือตัวเองเบื้องต้นไปก่อนเพราะมันค้างคา

"พี่พาย~"

เมื่อได้เห็นใบหน้าของพี่สาวเพียงฟ้าก็ระบายยิ้มออกมาเธอกางแขนออกกว้างทั้งสองข้างแล้วโอบกอดพี่สาวของตัวเองด้วยความคิดถึง แม้จะไม่ได้เจอกันเพียงแค่ไม่กี่เดือนแต่เธอก็คิดถึงพี่สาวของเธอเหลือเกินยิ่งตอนที่ไปบ้านของธนูคนเดียวเธอยิ่งคิดถึงพี่สาวของเธอมากกว่าเดิมเพราะอย่างน้อย ๆ ธันวาก็กล้ามีปากเสียงกับแม่ของธนูส่วนธนูนั้นจะมีปากเสียงแต่ละทีก็เหมือนกลัวว่าแม่จะเสียใจ

"โตป่านนี้แล้วยังวิ่งกางแขนมาหาพี่อีก"

"ก็ฟ้าคิดถึงพี่พายนี่คะแล้วพี่เขยไปไหนเหรอคะ"

"แต่งตัวอยู่ในห้อง เข้ามาก่อนสิมา พี่ธนูเชิญค่ะ"

ธนูระบายยิ้มออกมาพร้อมกับโชว์ของที่เขาถือมาด้วยนั่นก็คือเครื่องดื่มแอลกอฮอล์รวมทั้งอาหารอื่น ๆ ที่ซื้อมาร่วมแจมด้วย เมื่อเดินเข้าไปด้านในเขานั่งลงที่โซฟากลางบ้านจากนั้นไม่นานก็ได้ยินเสียงคนเดินลงมาจากชั้นสองของบ้านนี่เป็นครั้งแรกหรือเปล่านะที่เขาได้เจอกันกับน้องหลังจากที่ห่างหายกันไปนานสองถึงสามเดือนได้

"มารู้จักเวล่ำเวลาจริง ๆ นะ" ธนูไม่ได้ตอบแต่กลับยกยิ้มข้างหนึ่งให้กับธันวาพร้อมกับชูเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ขึ้นเพียงเท่านี้สองพี่น้องก็รู้กันดีว่าคืนนี้คงอีกยาวไกลแน่นอน