โจทย์รัก

7 รอยยิ้ม

พายอาร์กับเพียงฟ้าช่วยกันกุลีกุจอเตรียมอาหารที่ต่างฝ่ายต่างก็ซื้อมาส่วนพวกผู้ชายก็นั่งดื่มกันไปพร้อมกับพูดคุยกันไปทั้งเรื่องงานเรื่องชีวิตหลังแต่งงานรวมถึงเรื่องของคุณแม่ของธนูด้วย

"พ่อกับแม่เป็นยังไงบ้าง" ธันวาถามเพราะว่าเขาไม่ได้กลับไปบ้านหลังนั้นอีกเลย

"อืม พี่ก็นึกว่าจะดีขึ้น สุดท้ายก็ดีได้แค่แป๊บเดียว นี่เริ่มกลับมาจุกจิกกับฟ้าอีกแล้ว"

"ผมเข้าใจพี่นะ พี่คงลำบากใจแต่พี่ก็โชคดีที่น้องฟ้าก็ยังยอมเข้าใจ"

"พี่กลัวแค่ฟ้าจะหมดความอดทนสักวันหนึ่งมากกว่า"

ธนูพูดพร้อมกับพ่นลมหายใจออกมาอย่างคนที่เหนื่อยใจ และมีเรื่องหนักใจ ธันวาเองก็จ้องมองพี่ชายของเขาอยู่ตลอดเวลาในสายตาของธนูในตอนนี้แม้แต่รอยยิ้มยังไม่มี เขาคิดว่าชีวิตหลังแต่งงานของพี่ชายน่าจะมีความสุขกว่านี้เสียอีกเพราะสุดท้ายแล้วพี่ชายก็ได้แต่งงานกับผู้หญิงที่เขารักมากที่สุด

"ไม่หรอกพี่ ผมว่าน้องฟ้าเข้าใจไม่งั้นจะสดใสอย่างนั้นได้ไง"

ธันวาอยากปลอบใจพี่ชายจึงชี้นิ้วไปที่น้องเมียที่กำลังคุยเล่น และยิ้มสดใสอยู่กับเมียของเขา นั่นทำให้ธนูที่มองตามนิ้วของน้องชายได้เห็นถึงรอยยิ้มสดใสของภรรยาตัวเองบางทีเขาก็คิดว่าหรือเขาจะคิดมากไปหรือเปล่า เรื่องระหว่างแม่กับเมียมันอาจจะไม่ได้มีอะไรก็ได้แต่พอคิดในอีกแง่เขาก็กลัวว่าเขาจะสูญเสียรอยยิ้มนั้นไปเข้าสักวัน หากแม่ของเขายังเป็นแบบนี้

"ฮันแน่! มองเมียตาหวานเยิ้มเลยนะ"

ธันวาเอ่ยแซวพี่ชายของตัวเอง ตั้งแต่เกิดเรื่องในครั้งนั้น เขาไม่คิดเลยว่าเราสองคนพี่น้องจะสามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ด้วย เขาล่ะนับถือหัวใจพี่ชายจริง ๆ

"เมียพี่ พี่ก็ต้องมาสิ"

"ถ้ามีหนุ่ม ๆ มามองเมียพี่ พี่จะทำไง" ธนูยักไหล่อย่างไม่สะทกสะท้านก่อนจะยื่นมือไปหยิบแก้วแอลกอฮอล์ที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมายกดื่มอีกครั้ง สายตายังคงจ้องมองภรรยาคนสวยอยู่ตลอดเวลาก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

"ก็แค่ฆ่าทิ้ง" หึ ธันวาส่ายหัวไปมากับคำตอบของพี่ชาย แต่เขาเชื่อว่าพี่ชายของเขาต้องทำอย่างที่ปากพูดแน่ ๆ เพราะเป็นคนที่จริงจังไปเสียทุกอย่าง ยิ้มก็ยาก มีเพียงแค่สองคนที่ทำให้พี่ชายของเขายิ้มได้ คนแรกก็ต้องเป็นภรรยาคนสวย ส่วนอีกคนจะหนีพ้นเขาไปได้อย่างไร

"พี่ธนูขา~" เพียงฟ้าหันมาพร้อมรอยยิ้ม เธอจำได้ว่าผัดไทยกุ้งสดเป็นอาหารที่สามีของเธอชอบมากที่สุด เมื่อเธอเทออกมาจัดใส่จานก็รับหันหน้ามาพร้อมกับถือจานผัดไทยมาด้วย

"ครับ"

"ผัดไทยกุ้งสดที่พี่ธนูชอบค่ะ"

"ใครบอกว่าพี่ชอบ"

"ฟ้าไงคะ" เขาจะไม่ได้ชอบได้อย่างไร อาหารไทยที่เธอพาเขาไปกินบ่อย ๆ ก็คืออันนี้ อีกอย่างต่อให้มีทางเลือกอื่นเขาก็ยังเลือกผัดไทยกุ้งสดอยู่ดี นี่เขากำลังแกล้งเธอชัด ๆ เลย

"พี่ไม่ได้ชอบกินผัดไทยครับ"

ธนูยื่นแขนไปเกี่ยวเอวเล็กของภรรยาให้เธอนั่งลงที่ตักแกร่งของเขาในท่าหันข้าง เพียงฟ้ากลัวว่าจานผัดไทยที่ถือมาด้วยจะหกไปเสียก่อนเธอจึงต้องรีบวางเอาไว้

"ไม่จริงอ่ะ พี่ธนูชอบกินผัดไทยนะคะ ฟ้าจำได้"

"พี่ไม่ชอบกินผัดไทยครับ พี่ชอบกินฟ้ามากกว่า" ประโยคแรกปฏิเสธเสียงแข็ง ประโยคถัดมาพูดเสียงหวานอย่างหน้าตาเฉย

"พี่ธนู!" เพียงฟ้ากวาดสายตามองไปที่พี่เขย และพี่สาวของตัวเอง เห็นสายตาล้อเลียนของคนทั้งคู่ที่มองมาก็เล่นเอาเธอถึงกับต้องก้มหน้างุดซบกับอกแกร่งของสามี กลิ่นกายหอม ๆ ผสมกับไออุ่นที่แผ่กระจายออกมาจากตัวของเขาทำให้เพียงฟ้ารู้สึกอบอุ่นทุกครั้ง เธอติดอ้อมอกของเขา เธอติดสัมผัสของเขาจริง ๆ

เธอเงยหน้าขึ้นจ้องมองเห็นลูกกระเดือกของคนรัก พลางนึกไปถึงช่วงเวลาที่เธอกับเขามีความสุขร่วมกันอยู่บนเตียง เพียงฟ้าเผลอตัวยื่นนิ้วชี้ไปสัมผัสแผ่วเบาที่ปลายลูกกระเดือกของเขา ทำให้ธนูที่เพิ่งจะกลืนน้ำลายลงคอก้มหน้าลงมองภรรยาสาวของเขาที่ยังนั่งอยู่บนตักแกร่ง ทันทีที่ได้มองสบตาเขาก็เห็นความเขินอายซ่อนอยู่ในนั้น มุมปากหนากดยิ้มอย่างชอบใจ เพราะเขารู้ได้ในทันทีเลยว่าภรรยาของเขากำลังคิดลามกอะไรอยู่

"อะแฮ่ม ถ้าจะอ่อยผัวเบอร์นี้ พี่ว่าแกกลับบ้านดีมั้ย"

พายอาร์แซวน้องสาวก่อนจะหันไปมองหน้าสามีตัวเองด้วยความขบขัน นั่นยิ่งทำให้เพียงฟ้าแสดงอาการเขินอายออกมาอีกครั้ง เธอสูดลมหายใจเข้าปอดก่อนจะขยับตัวเล็กน้อยบนตักแกร่งของสามี

"อะไรคะ ฟ้าไม่ได้อ่อยสักหน่อย พี่ธนูนั่นแหละ อยากหื่นไม่รู้จักเวล่ำเวลาเองทำไม"

"อ้าว พี่เป็นคนผิดไปแล้วเหรอครับเนี่ย"

"พูดอย่างนี้ก็ไม่ถูกต้องนะครับน้องฟ้า ของอย่างนี้มันสามารถขึ้นได้ตลอดเวลาอยู่แล้ว ใช่มั้ยพี่" ธันวาพูดแซวขึ้นมาก่อนจะยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นดื่มอีกครั้งพร้อมกับที่พายอาร์ป้อนกับแกล้มให้กับเขาตามความเคยชิน

"จริงเหรอคะ" เธอกระซิบเสียงแผ่วถามสามี

"เวลาที่ฟ้าสะกิด พี่เคยปฏิเสธฟ้ามั้ยครับ" บะ บ้า! เธอเคยสะกิดที่ไหนกัน อย่ามามั่วนะเธอไม่เคยสะกิดเลยสักครั้ง หรือว่าที่เขาคิดว่าเธอสะกิดเพราะบางทีเธออาจจะอ่อยเขาโดยไม่รู้ตัวเหมือนครั้งนี้กันนะ

"ฟ้าไม่เคยสะกิดพี่ธนูเลยนะคะ"

"งั้นเหรอครับ"

"ใช่ค่ะ"

"ไม่เคยก็ไม่เคย งั้นคืนนี้พี่จะเป็นฝ่ายสะกิดฟ้าเองดีมั้ย" เพียงฟ้าเผลอพยักหน้าก่อนจะคิดตามคำพูดของเขาได้ เธอก็ถูกคารมคมคายของสามีหลอกล่อเธอเสียแล้ว

"พี่ธนู!"

"ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ น้องฟ้า เป็นเมียพี่ธนูมาตั้งนานยังไม่รู้อีกเหรอว่าสามีตัวเองไม่ได้เป็นคนเงียบขรึมอย่างภาพภายนอกที่แสดงออกมาน่ะ"

"หุบปากไปเลย" ธนูปรามธันวาเพราะหากธันวาพูดมากกว่านี้ เขาก็คงจะหลอกล่อภรรยารักได้ยากกว่านี้แน่นอน

"โอ๊ะ! เกียร์มัว แล้วพี่กู ฮ่าๆๆ"

"พี่ธันคะ พูดเก่งนะคะเดี๋ยวนี้" พายอาร์เห็นทีต้องปรามสามีสักหน่อย ไม่อย่างนั้นสองคนที่เป็นแขกเห็นทีจะต้องมุดดินกลับบ้านเพราะความเขินอายเสียแล้ว

พรึบ!

"อ้าว จะไปไหน" ธนูลุกขึ้นยืนพร้อมกับภรรยาสาว เขาจับมือของเธอเอาไว้หลวม ๆ ทำให้ธันวาที่กำลังหัวเราะอยู่ก่อนหน้านี้เงยหน้าขึ้นมองแล้วถามทันที

"กลับบ้าน"

"อะไร แค่นี้ก็งอนแล้วเหรอ"

"ไม่ได้งอน" ธนูตอบ และคำพูดคำจาของสองคนพี่น้องนี้ก็เป็นเรื่องปกติของบ้านนี้ไปแล้ว ธันวาชอบแหย่ ส่วนธนูก็ชอบงอน และที่สำคัญชอบให้น้องชายง้ออีกต่างหาก เขาเป็นอย่างนี้ตั้งแต่เล็กจนโต

"งอนชัด ๆ อะไรอ่ะ มีเมียแล้วยังจะมางอนน้องอีกเหรอ"

"ก็บอกว่าไม่ได้งอนไง"

"อะไรเนี่ย ทำไมไม่เลิกนิสัยขี้งอนสักที" แล้วทีตัวเองเล่าเลิกนิสัยขี้แกล้งหรือเปล่า

"เออ ๆ ง้อก็ได้วะ" เขินก็เขิน อายก็อาย ทั้ง ๆ ที่เขาเป็นทั้งเจ้านาย และน้องชายแต่ต้องมาง้อพี่ชายเนี่ยนะ จะบ้าตาย ธันวาหยัดกายลุกขึ้นยืนจนเต็มความสูงเขาเม้มปากแน่นแล้วเดินก้มหน้าเข้ามาหาพี่ชาย ที่ยอมง้อเพราะรักหรอกนะ ไอ้ต้าวเสือใหญ่แต่ใจนิดเดียวของน้องงง

"หายงอนนะ เดี๋ยวซื้อรถให้คันนึง"

"พูดแล้วนะ ลูกผู้ชายพูดแล้วห้ามคืนคำ" เขาโดนแล้วสินะไอ้พี่ชายเจ้าเล่ห์!