วันต่อมา...
ตะวันสายโด่งญาดาค่อยๆลืมตาขึ้นมา เมื่อคืนตั้งใจว่าจะไม่นอนจนเช้าแต่ไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตอนไหน สีหน้าของเธอดีขึ้นมากจะว่าไปถ้าไม่ได้เพลิงใช้ไออุ่นจากร่างกายทำให้เธออบอุ่นเมื่อคืนเธอก็อาจจะหนาวตายไปแล้วก็ได้แต่พอคิดถึงเรื่องนี้ญาดาก็เริ่มอยากรู้แล้วว่านอกจากธุรกิจคลับบาร์เพลิงยังทำอะไรอีกถึงได้มีแต่ศัตรูจะหมายเอาชีวิต
“ไปไหนของเขานะ”
ญาดาพึมพำเพราะไม่เห็นเพลิง พอได้มองรอบๆเธอก็รู้สึกกลัวขึ้นมานิดหน่อยแล้วก็ทำให้ยิ่งกลัวว่าจะไม่ได้ออกไปจากที่นี่ ญาดาไม่รู้ว่าเกาะแห่งนี้อยู่ที่ไหนในความคิดของเธอเกาะแห่งนี้คือเกาะรกร้างที่ห่างไกลผู้คนใครหลงเข้ามาก็ต้องรอให้คนมาพบเพราะก่อนจะกระโดดลงทะเลมีแค่เพลิงที่เห็นว่าเกาะอยู่ไม่ไกลและคิดการเอาไว้ล่วงหน้าหมดแล้ว พอลุกออกมาก็เป็นจังหวะเดียวกับที่เพลิงกลับเข้ามา
เพลิงตื่นตั้งแต่เช้ามืดโดยความเคยชินเขาเห็นญาดายังหลับอยู่เลยไม่อยากปลุกเขาเลยออกไป
