“คุณนัยมาได้ยังไงคะ”
พอญาดาหันหลังกลับไปก็พบว่าเป็นเสียงของดนัยเธอจึงแปลกใจที่ดนัยมาที่นี่
“เมื่อคืนผมติดต่อคุณไม่ได้ทั้งคืนผมเลยเป็นห่วงคุณก็เลยตามมา”
ดนัยตรงเข้ามาหาญาดาด้วยความเป็นห่วง แม้ว่าอายุดนัยจะเข้าเลขสามแต่เขาก็ยังดูดีอยู่จึงทำให้คนที่อยู่บริเวณนั้นต่างก็พากันมอง
“คือ....ดาออกไปเจอเพื่อนมาน่ะค่ะแล้วเกิดเรื่องนิดหน่อยเลยกลับมาช้า”
ดีที่สิงห์บอกเอาไว้ก่อนไม่อย่างนั้นญาดาก็ไม่รู้ว่าจะตอบยยังไง
“เพื่อนคุณคนไหนหรอผมรู้จักหรือเปล่า”
ดนัยพอรู้จักเพื่อนของญาดาอยู่บ้างเลยอยากรู้ว่าเพื่อนคนไหนกันที่ทำให้ญาดาต้องออกไปพบจนไม่กลับมานอนโรงแรม
“พราวน่ะค่ะเป็นเพื่อนสมัยที่เรียนหมออยู่ที่นี่คุณนัยไม่รู้จักหรอกค่ะ”
และยังดีที่ญาดาหัวไวเลยเอาพราวที่เป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวมาอ้าง
“ผมเป็นห่วงคุณมากรู้ไหมต่อไปจะไปไหนก็โทรบอกผมหน่อยนะ”
ดนัยไม่ได้นอนทั้งคืนเพราะมัวแต่เป็นห่วงว่าญาดาจ
