“ขอผมอยู่แบบนี้อีกหน่อยรู้สึกว่าผมจะเป็นไข้แทนคุณแล้ว”
เสียงของเพลิงแผ่วเบาก่อนที่เขาจะเอาคางไปเกยไว้ที่ไหล่มนในขณะที่เขายังไม่ยอมลืมตามามองอะไรตามที่เขาเคยให้สัญญา
“ไม่ได้นะคะเราไม่ควรทำแบบนี้มันไม่เหมาะสม”
ญาดาอยากพูดมากกว่านี้แต่จู่ๆในหัวของเธอก็คิดคำพูดไม่ออกเมื่อเพลิงเล่นกอดเธอไม่ยอมปล่อยแล้วเธอก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าอ้อมกอดของเพลิงมันทั้งอบอุ่นและทำให้เธอรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
“มีอะไรที่ไม่เหมาะสม”
คราวนี้เพลิงลืมตาขึ้นมามองใบหน้าซีดขาวของญาดาจากฝั่งหนึ่ง ทุกครั้งที่ได้ยินญาดาพูดในทำนองนี้มันทำให้เพลิงรู้สึกไม่ชอบใจจนอยากรื้อฟื้นอดีตที่ญาดาทำเป็นลืมมันไปแล้ว พอญาดาเห็นเพลิงลืมตาขึ้นมาก็หน้าแดงจัดพร้อมกับกระชับกอดตัวเองเพื่อไม่ให้เพลิงมองเห็นอะไรต่อมิอะไร ทั้งที่มันอาจจะไม่ได้ช่วยอะไรเลย
“คือฉันหมายถึง…..ฉันเป็นผู้หญิงแล้วตอนนี้ฉันก็…..ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าคุณก็ไม่ไม่ควรจะทำแบบนี้กับฉัน
