“อะไรที่กูอยากได้กูก็ต้องได้” ต่อให้เมษาจะกลายเป็นเมียไอ้เหี้ยทัตไปแล้วอย่างที่มันว่าผมก็ไม่สน
ในเมื่อผมอยากได้ผมก็ต้องได้
ตอนนี้ไม่มีความรู้สึกอะไรนอกจากความโกรธ ไอ้ทัตมันโกหกผมมาตลอด เมษาอยู่กับมาตลอดแต่กลับบอกว่าไม่รู้ข่าวคราวของเธอหาเธอไม่เจออ้างเหตุผลไปร้อยแปดพันอย่าง
“แต่ไม่ใช่กับเมษา” ไอ้ทัตพูดขึ้นต่อทันที
“เมษานี่แหละที่มันต้องมานอนใต้ร่างปรนเปรอความสุขให้กู” ผมพูดจบก็ผลักมันออกไปก่อนจะกระชากแขนเมษาให้เดินตามผมออกจากห้องทำงานของไอ้ทัต
ตอนแรกก็ไม่ได้อะไรมากแต่ยิ่งเห็นท่าทางและคำพูดที่แสนเป็นห่วงเป็นใยกันของพวกมันสองคนก็รู้สึกโกรธจนเลือดขึ้นหน้า
“ปะ..ปล่อยเมษานะพ่อเลี้ยง” เมษาพูดขึ้นทันที
แต่บอกเลยว่าผมไม่ปล่อยให้เธอไปไหนอีกแล้ว ผมควรจะตามเธอเจอตั้งนานแล้วถ้าไอ้เพื่อนเฮงซวยนั้นไม่โกหกกัน
“อย่าลงมาถ้ามึงไม่อยากเจ็บตัว” ผมพูดขึ้นอีกครั้งเมื่อจับเมษายัดเข้าไปในรถยนต์คันหรูข
