เจ็บเป็นบ้า นี่คือคำพูดแรกและคำพูดเดียวที่ออกมาจากปากฉันตอนนี้
ฉันเหลือบตาไปมองพ่อเลี้ยงที่ตอนนี้เขานอนหลับอยู่ข้างๆฉันเห็นแบบนั้นก็ต้องฝืนร่างกายลุกขึ้นจากเตียงที่แสนน่ารังเกียจอันนี้
ฉันเดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้าของพ่อเลี้ยงที่มันมีเสื้อผ้าอยู่ไม่มากนัก สุ่มหยิบมันออกมาเพราะต้องการปกปิดร่างกายเพื่อที่จะออกไปจากขุมนรกแห่งนี้
และก่อนที่ฉันจะออกมาก็ลืมที่จะแอบหยิบเงินในกระเป๋าพ่อเลี้ยงจำนวนหนึ่งเพื่อใช้จ่ายค่าแท็กซี่กลับคอนโดเพราะเมื่อคืนฉันถูกพ่อเลี้ยงลากมาที่นี่ตัวเปล่าไม่มีอะไรติดตัวมาแม้แต่น้อย
ถ้าถามว่าฉันร้องไห้เสียใจหรือเปล่ากับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบอกได้เลยว่าฉันเสียใจแต่ฉันจะไม่ร้องไห้เพราะเมื่อคืนฉันร้องไห้ให้กับผู้ชายเฮงซวยอย่างพ่อเลี้ยงไปแล้ว
ทันทีที่ถึงคอนโดของคุณทัตฉันก็ตรงไปหาพนักงานเพื่อขอคีย์การ์ดสำรองทันทีเพราะฉันไม่อยากเสียเวลาเดินไปเอาของที่คลับเพราะตอนนี้สภาพร่าง
