เมียพ่อเลี้ยง | 10

1989 คำ

“คุณทัตคะ พี่ใจ๋ให้เมษาเอาเอกสารมาให้ค่ะ” หลังจากที่ฉันเคาะประตูและพูดขึ้นจบฉันก็เปิดประตูเข้าไปทันทีเพราะวันนี้คุณทัตไม่มีแขกอีกอย่างพี่ใจ๋ก็ย้ำหนักย้ำหนาว่าต้องรีบเอาไปให้คุณทัตให้เร็วที่สุด ฉันยืนนิ่งไม่ขยับไปไหนเมื่อเห็นแผ่นหลังที่คุ้นชินก่อนที่ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าคุณทัตจะหันมามองฉัน “พะ…พ่อเลี้ยง” ฉันเอ่ยออกมาเบาๆ ความรู้สึกกลัวเริ่มคลืมคลานเข้ามาหา “เมษาผมขอโทษผมไม่รู้ว่ามันจะมา” คุณทัตพูดขึ้นทันทีก่อนจะลุกจากเก้าอี้ทำงานเดินตรงมาหาฉันส่วนพ่อเลี้ยงที่เห็นแบบนั้นก็ลุกขึ้นตรงมาทางฉันเช่นกัน “อย่าบอกนะว่าที่ผ่านมาเมษาอยู่กับมึงมาตลอด” พ่อเลี้ยงถามคุณทัตด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ท่าทางที่โกรธจัดใบหน้าที่คิ้วจะขมวดกันเป็นปมทำฉันขนลุกซู่เมื่อเขามองฉันสลับกับคุณทัตไปมา “มะ..เมษาขอตัวก่อนนะคะ” ฉันพูดขึ้นพร้อมทำท่าจะหันหลังเดินออกจากห้อง แต่แล้วก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมือหนาของใครสักคนจับรั้งแขนฉันเอาไว้ “พะ...พ่อเลี้ยงปล่อยเมษานะ” ฉันว่าขึ้นทันทีและพยายามแกะมือพ่อเลี้ยงออก “มึงปิดบังกูมาตลอดเลยหรอไอ้ทัต” พ่อเลี้ยงหันหน้าไปถามคุณทัตขึ้นอีกครั้ง ส่วนคุณทัตก็เดินเข้ามาหวังจะแกะมือพ่อเลี้ยงออกจากแขนฉัน “มึงอย่าเสือก” พ่อเลี้ยงพูดขึ้นต่อทันที มือของเขาจับแขนฉันแน่นจนฉันนิ่วหน้าเพราะความเจ็บ “เมษากำลังเจ็บมึงปล่อยเธอก่อน” คุณทัตพูดขึ้นแต่มีหนอที่คนอย่างพ่อเลี้ยงจะฟัง “กูถามว่าที่ผ่านมามึงปิดบังกูมาตลอดหรอไอ้ทัต” พ่อเลี้ยงตะโกนถามขึ้นอีกครั้งเมื่อคุณทัตไม่ได้ตอบเขาในครั้งแรก “เออกูปิดบังมึงมาตลอด” คุณทัตตอบกลับไปทันทีก่อนจะแกะมึงพ่อเลี้ยงออกจากแขนฉัน ทันทีที่ฉันเป็นอิสระจากพ่อเลี้ยงฉันก็รีบหลบหลังคุณทัตเพราะความกลัว “มึงทำเหี้ยไรวะ มึงก็รู้ว่าเกือบเดือนที่ผ่านมากูตามหาเมษามาตลอด” พ่อเลี้ยงถามขึ้นอีกครั้งก่อนที่จะส่งสายตาดุๆมองฉันสลับกับคุณทัต “แล้วมึงตามหาเธอไปเพื่ออะไร ตามหาเพื่อเอาเธอกลับไปทำร้ายนะหรอ” คุณทัตถามกลับทันที “กูจะเอากลับไปทำอะไรก็เรื่องของกู” พ่อเลี้ยงตอบกลับมาทันทีก่อนที่จะเอี้ยวตัวมากระชากฉันเข้าตาตัวเขา “ปะ…ปล่อยเมษานะพ่อเลี้ยง” ฉันพูดขึ้นอีกครั้งเพราะฉันไม่ต้องการที่จะกลับไปกับเขา ฉันกลัวกลัวว่าเขาจะทำแบบที่พูดไว้กับฉัน ฉันไม่ต้องการเป็นสิ่งของให้เขาปรนเปรอความสุข “ตอนนี้เมษาเป็นเด็กในปกครองของกูมึงควรปล่อยเธอนะไอ้แทน” คุณทัตพูดขึ้นต่อก่อนจะจับแขนฉันและดึงเข้าหาตัว ส่วนพ่อเลี้ยงก็ไม่ยอมปล่อยเขากระชากแขนฉันอีกข้าง “มึงกล้ามากนะเมษาที่หนีกูมาขอความช่วยเหลือมันถึงกรุงเทพ” พ่อเลี้ยงหันมาพูดกับฉันขึ้นทันที “เพราะเมษาไม่อยากไปอยู่คุณที่ไร่นรกนั้นเมษาถึงต้องหนีมาที่นี่” ฉันตอบกลับไปทันที ให้เขารู้ว่าสถานที่แห่งนั้นคือนรก “มึงจะบอกว่าอยู่กับมันที่นี่คือสวรรค์งั้นสิ” “เมษาไม่มีเงินคืนพ่อเลี้ยงหรอกนะเงินตั้งสิบล้านเมษาหาไม่ทัน” ฉันพูดขึ้นอีกครั้งเพราะเงินเดือนของแค่หมื่นเจ็ดเท่านั้นต้องทำถึงกี่ปีละฉันถึงจะมีเงินคืนพ่อเลี้ยง “ซมซานมาถึงที่นี่จะไม่มีเงินเลยหรือไง ไหนบอกว่าเป็นเด็กในการปกครองของไอ้ทัตไงมันไม่ให้มึงสักบาทเลยหรอ” พ่อเลี้ยงถามขึ้นอีกครั้ง ท่าทางและสีหน้าของเขาทำฉันกลัวไม่น้อย ฉันรู้ว่าตอนนี้พ่อเลี้ยงกำลังโกรธเพราะเพื่อนสนิทที่ตัวเองเอ่ยปากให้ช่วยตามหาฉันดันปิดเรื่องทุกอย่างของฉันไว้โดยไม่บอกเขาทั้งๆที่ฉันอยู่ใกล้ตัวเขาขนาดนี้ “เมษาทำงานที่นี่เงินเดือนแค่หมื่นเจ็ด เมษาจะเอาเงินที่ไหนมาคืนพ่อเลี้ยง” “ถ้ามึงไม่มีคืนมึงก็กลับเชียงใหม่กับกู” “ไม่เอาเมษาไม่ไป คุณทัตช่วยเมษาด้วยอย่าปล่อยให้พ่อเลี้ยงเอาตัวเองเมษาไปนะ” ฉันพูดขึ้นทั้งน้ำตาพยายามดิ้นออกจากอ้อมแขนของพ่อเลี้ยงเพราะฉันไม่อยากกลับไปกับเขา “ไอ้แทนเมษาไม่อยากไป มึงจะบังคับเธอทำไม” คุณทัตถามขึ้นต่อทันทีโดยที่เขาใช้น้ำเสียงดีๆพูดกับพ่อเลี้ยง “กูเสียเงินไปสิบล้านเพราะมันไง” “แต่เมษาไม่ได้ขอให้คุณทำ คุณทำของคุณเอง” ฉันพูดขึ้นต่อทันที ฉันไม่เคยขอร้องให้เขาเอาเงินสิบล้านมาแลกกับตัวฉันมีแต่เขานั้นแหละที่ทำแบบนี้จนฉันต้องมาตกนรกอยู่กับเขา “แล้วไงในเมื่อตอนนี้ตัวมึงมีค่าเท่ากับเงินสิบล้านของกู” พ่อเลี้ยงพูดขึ้นอีกครั้ง “กูจะคืนให้มึงเองสิบล้าน” ฉันหันหน้าไปมองคุณทัตทันทีเมื่อเขาพูดขึ้น และแน่นอนว่าฉันยินดีรับความช่วยเหลือของเขาเพราะฉันไม่อยากไปกับพ่อเลี้ยง หลังจากนี้ค่อยหางานทำเสริมเพื่อใช้หนี้คุณทัต “มึงไม่ต้องเสือก” พ่อเลี้ยงหันไปพูดกับคุณทัตพร้อมกับชี้หน้าเขาขึ้นทันที “มึงต้องการอะไรกันแน่ ปากพูดจะเอาเงินแต่พอกูจะใช้ให้กลับไม่เอา” นั้นสิเขาต้องการอะไรกันแน่ “กูต้องการตัวเมษาไปปรนเปรอความสุขบนเตียงให้กูไง” พ่อเลี้ยงตอบกลับทันมีก่อนที่หมัดหนักๆของคุณทัตจะต่อยเข้าที่ใบหน้าของพ่อเลี้ยง ผัวะ ! “ไอ้เหี้ยทัต” พ่อเลี้ยงโกรธจัดเลือดขึ้นหน้าพุ่งตรงมาหาคุณทัตอีกครั้ง ตอนนี้ฉันกำลังเป็นต้นเหตุทำให้เพื่อนรักสองคนต้องทะเลาะกัน “พะ..พอแล้วอย่าทะเลาะกัน” ฉันเข้าไปแยกตัวคุณทัตออกจากพ่อเลี้ยงทันที “มึงเป็นเพื่อนกูจริงหรือเปล่า ทำไมปิดบังกูเรื่องเมษา” พ่อเลี้ยงถามคุณทัตขึ้นทันที ความรู้สึกเขาคงจะแย่ไม่น้อยเลยแหละที่เพื่อนสนิทปิดบังแบบนี้แต่ฉันไม่เห็นใจหรอกนะเพราะสิ่งที่เขาทำคือการทำร้ายฉัน “เพราะมึงจะทำเหี้ยๆกับเมษาไงกูถึงต้องปิด” คุณทัตตอบกลับไปทันทีก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะทำงาน เขาหยิบสมุดเช็คขึ้นมาก่อนจะจรดปลายปากกาลงและเดินตรงมาหาพ่อเลี้ยงอีกครั้ง “เช็คเงินสดสิบห้าล้านแลกกับตัวเมษา” คุณทัตยัดเช็คใส่มือพ่อเลี้ยงทันที พ่อเลี้ยงมองหน้าฉันกับคุณทัตอีกครั้งก่อนจะแสยะยิ้มขึ้นมาและฉีกเช็คใบนั้นทิ้ง “กูจะเอาแค่เงินที่มาจากเมษาเท่านั้นเงินคนอื่นกูไม่เอา” พ่อเลี้ยงพูดขึ้นต่อทันที “คุณทัตเมษาไม่อยากไปกับเขา” ฉันหันหน้าไปขอความช่วยเหลือจากคุณทัตอีกครั้ง “มึงจะเอายังไงเห็นไหมว่าเด็กมันไม่อยากไป” คุณทัตหันหน้าไปถามพ่อเลี้ยง ฉันรู้ดีว่าสิ่งที่เขาทำคือการช่วยฉัน “ไม่อยากไปก็ไปหาเงินมาให้กูสิบล้าน เงินที่เป็นเงินของมึง” “เมษาไม่มีหรอกเดือนเดียวเมษาจะไปหามาให้คุณได้ยังไง” จุดประสงค์ของพ่อเลี้ยงคือการเอาตัวฉันกลับไป ต่อให้มีคนเป็นร้อยจะช่วยฉันเรื่องเงินเขาก็คงไม่เอาและพูดคำเดิม “ถ้ามึงไม่มีมึงก็มากับกู” พูดจบพ่อเลี้ยงก็กระชากแขนฉันเข้าหาตัวก่อนจะทำท่าจะเดินออกไป “มึงหยุดเดี๋ยวนี้นะไอ้แทน มึงไม่มีสิทธิ์เอาตัวเมษาไปไหนทั้งนั้น” คุณทัตทักท้วงขึ้นทันที “มึงเป็นผัวมันหรือไงถึงห้ามกูไม่ให้เอาตัวมันไป อีเด็กนี่มีอะไรหนักหนาถึงขั้นที่มึงต้องโกหกกูเพื่อช่วยมัน” พ่อเลี้ยงถามขึ้นอีกครั้ง สายตาจดจ้องไปที่คุณทัตอย่างคาดครั้นเอาคำตอบ “เออกูเป็นผัวเมษารู้แบบนี้มึงปล่อยแขนเมียกูได้หรือยัง” “ไอ้เหี้ยทัต” พ่อเลี้ยงปล่อยแขนฉันพร้อมกับพุ่งเข้าใส่คุณทัตอีกครั้ง สองคนแลกหมัดกันระหวั่นจนฉันไม่สามารถห้ามได้ คุณทัตตอนนี้ใบหน้ามีเลือดและแผลถลอกจากแรงต่อยของพ่อเลี้ยง ส่วนพ่อเลี้ยงเองก็ไม่ต่างกันใบหน้าของเขามีแผลจากแรงต่อยของคุณทัต “พะ…พอแล้ว..ฮึก เมษายอมแล้ว เมษายอมไปกับพ่อเลี้ยงแล้ว” ฉันพูดขึ้นต่อทันที เพราะที่ผ่านมาตลอดเกือบเดือนคุณทัตให้ค่ากินค่าอยู่ฉันมาตลอด ฉันไม่ยอมให้เขาเจ็บตัวเพราะฉันไปมากกว่านี้หรอก “มึงได้ยินยังไอ้ทัตว่ามันจะไปกันกู” พ่อเลี้ยงพูดขึ้นต่อทันที “พูดอะไรเมษาผมช่วยเมษาไว้ไม่ใช่ให้เมษามายอมไปกันมันแบบนี้” คุณทัตพูดขึ้นต่ออีกครั้ง ฉันรู้ว่าเขาช่วยฉันไว้เพราะฉันขอแต่ฉันเองก็ไม่อยากให้ผู้มีพระคุณของฉันต้องมาแตกคอกับเพื่อนสนิท “เมษาไม่อยากให้คุณทัตเจ็บตัว ไม่อยากให้คุณทัตทะเลาะกับเขา คุณสองคนเป็นเพื่อนกันอย่าทะเลาะกันเพราะเมษาเลย” ฉันพูดออกไปทั้งน้ำตา ถึงฉันจะไม่อยากกลับไปกับพ่อเลี้ยงแต่ตอนนี้ฉันทำอะไรไม่ได้เงินฉันก็ไม่มีคืนเงินที่คุณทัตจะใช้คืนให้พ่อเลี้ยงก็ไม่เอาฉันเองจนปัญญาแล้วเหมือนกัน “มึงรักกันมากหรอถ้ามึงรักกันมากงั้นไอ้ทัตมึงดูนี่นะ” พ่อเลี้ยงพูดจบก็อุ้มฉันก่อนที่จะโยนลงบนโซฟาและขึ้นค่อมฉันทันที “ฮึก…ปล่อย..ปล่อยเมษานะพ่อเลี้ยง” ฉันทั้งร้องทั้งดิ้นอยู่ใต้ตัวพ่อเลี้ยงเมื่อเขาเริ่มซุกไซร้ไปที่ลำคอของฉัน การกระทำหน้าขยะแขยงของพ่อเลี้ยงทำน้ำตาฉันไหลออกมาทันที “ไอ้เหี้ยแทนมึงเหี้ยจังวะ” คุณทัตกระชากพ่อเลี้ยงออกจากตัวฉันก่อนที่จะดึงให้ฉันหลบข้างหลังเขา “มึงปล่อยมันมาหากูไอ้ทัต” พ่อเลี้ยงพูดขึ้นอีกครั้งสายตามองฉันสลับกับคุณทัตด้วยความโกรธ “กูบอกแล้วไงว่าเมษาเป็นเมียกูมึงยังต้องการอะไรอีก” ยิ่งคุณทัตพูดแบบนี้มันก็ยิ่งทำให้สีหน้าของพ่อเลี้ยงน่ากลัวมากกว่าเก่า “เมียมึงแล้วไงในเมื่อกูเจอมันก่อนที่มึงจะเจอ” พ่อเลี้ยงพูดขึ้นอีกพร้อมกับพยายามจะผลักคุณทัตออกเพื่อจะตรงเข้ามาหาฉัน “เจอก่อนแล้วไงในเมื่อตอนนี้เมษาเป็นคนของกู”คุณทัตตอบกลับไปทันที ฉันรู้ดีว่าที่คุณทัตพูดแบบนี้เขาต้องการจะช่วยฉันจากพ่อเลี้ยงเพราะที่ผ่านมามันไม่เคยมีอะไรให้ฉันต้องกังวลใจเลย คุณทัตไม่เคยอะไรกับฉันในทางชู้สาวเขาเพียงเอ็นดูฉันเหมือนเด็กคนนึงเท่านั้น “อะไรที่กูอยากได้กูก็ต้องได้” “แต่ไม่ใช่กับเมษา” “เมษานี่แหละที่มันต้องมานอนใต้ร่างปรนเปรอความสุขให้กู” ❤️ สาปอิพ่อเลี้ยง

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more