Thousand Year ไอ้จัสเมียงู (Mpreg)

​  วันปิดเทอมหน้าร้อนของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในเมืองทรีนิตี้ นักศึกษาส่วนใหญ่ต่างพากันออกนอกเมืองเพื่อไปเที่ยวพักผ่อนกับครอบครัวหลังจากเรียนหนักและไม่ได้กลับบ้านกันเป็นเวลานาน ผิดกับบางคนที่ตอนนี้เวลาก็ล่วงเลยเข้าวันที่สามของหน้าร้อนปิดเทอม แต่ยังคงใช้ชีวิตอยู่บนเตียงนอนดูซีรีย์และสั่งอาหารเดลิเวอรี่มานั่งกินแทนการออกไปเที่ยวด้านนอก นั่นคงจะเป็นเพราะ….  เขาไม่เหลือใครที่จะให้กลับไปหา หรือแม้แต่บ้านที่จะไปพักพิง จึงได้แต่เก็บตัวอยู่ในห้องแบบนี้ จัส หรือจัสติน เด็กหนุ่มผมสีทองใบหน้าหวานกำลังเลือกหนังเรื่องโปรดในแอพดังดู แต่จนแล้วจนรอด ก็ยังไม่ได้หนังที่ตัวเองต้องการจะดูสักที “เฮ้อ.....โคตรจะเซ็งเลย ไม่มีอะไรน่าดูเลยรึไงนะ” ว่าพลางก็ทิ้งรีโมตไว้บนโซฟา เอนหลังไปกับพนักโซฟาอย่างเบื่อหน่าย  ดวงตาสีฟ้าหันไปเห็นบางอย่าง แล้วเดินไปที่โต๊ะหนังสือและนั่งลงตรงหน้าโน้ตบุ๊กเครื่องบางที่ใช้ทำงานส่งอาจารย์เป็นประจำและไว้สำหรับพูดคุยกับเพื่อนด้วยโปรแกรมแชทที่เรียกว่า “สติ๊ก” พอเปิดหน้าจอโปรแกรมแชทก็เด้งข้อความกลุ่มขึ้นมาทันที ถึงจะเหมือนตัวคนเดียวแต่จัสก็มีเพื่อนสนิทสองคน คนแรกคือแดน เพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยประถมของจัส แดนนั้นรู้จักจัสเป็นอย่างดี จัสเองก็รู้จักครอบครัวของแดน ว่าง่ายๆ คือสองครอบครัวต่างก็รู้จักกัน จนวันหนึ่งที่คนในครอบครัวจัสเสียชีวิตเหลือจัสเพียงคนเดียว ก็ได้พ่อของแดนคอยดูแลมาโดยตลอด จัสเลยเหมือนเป็นลูกชายอีกคนของบ้าน คนที่สอง ตี๋ ตี๋เป็นเพื่อนสนิทอีกคน แต่พึ่งมารู้จักกันตอนจัสเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ตี๋เป็นเดือนมหาวิทยาลัย หล่อ รูปร่างดี สาวๆ ติดตรึม แถมที่บ้านยังมีฐานะด้วย ตี๋เป็นลูกครึ่งประเทศแถบเอเชียและยุโรป ทำให้ใบหน้าของตี๋โดดเด่นกว่าใครๆ ส่วนนิสัยไม่ต้องพูดถึง ฉายาหนุ่มนักปาร์ตี้ต้องยกให้เขาคนนี้เลย ตี๋มักจะเป็นคนที่ชอบสร้างรอยยิ้มให้คนอื่นเสมอ ทั้งจัสและแดนจึงแฮปปี้มากเวลารวมกลุ่มกันกับตี๋ ช่องแชท แดน :     ทุกคนทำอะไรกันอยู่ แดน :      เฮ้ ยังไม่ตื่นกันอีกหรอ แดน :     เรามีเรื่องสำคัญเลยนะ ลุกมาคุยกับเราหน่อย ตี๋ :          ทักมามีอะไรแต่เช้าวะแดน คนจะหลับจะนอน ตี๋ :          นี่ก็พึ่ง 10 โมงเองปะ ปิดเทอมทั้งทีจะให้รีบตื่นไปไหน ตี๋ :          รู้มั้ยว่าเมื่อคืนกว่ากูจะกลับจากปาร์ตี้มันกี่โมง แดน :     กูจะไปรู้กับมึงได้ไงตี๋ แต่ตอนนี้มึงต้องมาช่วยกูด่วน ตี๋ :          ช่วยอะไร ไม่ช่วยว้อย คนจะนอน อยากให้ช่วยก็บอกไอ้จัสนู่น จัส :        อ่าว ทำไมมาโบ้ยให้กันอย่างนี้ล่ะตี๋ เดี๋ยวเราตีเลยนะ ตี๋ :          ช่วยๆ มันไปเหอะจัส ถือว่ากูขอร้อง กูจะไปนอนละ ฝันดีทุกคน ลาก่อน ไว้กูพาไปแดกหม้อไฟ จัส :        เห้อออ ตี๋นะตี๋ไม่ช่วยกันเลย ทิ้งไปนอนซะอย่างนั้น จัส :        ว่าแต่แดนมีอะไรให้เราช่วยหรอ แดน :     นี่ แดน : จัส :        เห้ย.. นี่มันงูเห่าไม่ใช่หรอแดน แดน :     ไม่ๆ นี่คือพี่ปั๊วะ เป็นไง หล่อมากเลยใช่มั้ยละ ตี๋ :          เดี๋ยวนะ กูขอขัดหน่อย ว่าจะไปนอน แต่เห็นรูปมันแวบเข้ามา ตี๋ :          มึงจะบอกว่างูตัวนี้ชื่อพี่ปั๊วะ แดน :     ใช่ ตี๋ :          แล้วก็หล่อด้วย แดน :     ใช่อีกนั่นแหละ ตี๋ :          ไอ้แดนกูรู้ว่าเทอมที่แล้วเราเรียนหนักกันมาก แต่กูไม่คิดว่าสมองมึงจะเพี้ยนขนาดมองงูว่าหล่อ มึงใช้อะไรคิด แดน :     ตี๋มึงมันเป็นไอ้คนตามืดบอด มองไม่เห็นความหล่อความเทห์ ของพี่ปั๊วะ แดน :     พี่ปั๊วะอะนะ ทั้งตาโต จมูกโด่ง ปากสวย หน้าคม เท่ห์ที่สุด ใครเห็นเป็นต้องกรี๊ดเลยล่ะ ตี๋ :          เออ เชื่อว่ากรี๊ดแน่ กรี๊ดเพราะกลัวพี่ปั๊วะมึงฉกตายไง จัส :        เอาเถอะ เลิกเถียงกันได้แล้ว ตกลงแดนส่งรูปงูเข้ามาในแชททำไม แดน :     จัสเรียกใหม่นะ นี่พี่ปั๊วะ จัส :        โอเค พี่ปั๊วะก็พี่ปั๊วะ แล้วจะส่งมาเพื่ออะไร แดน :     ก็พรุ่งนี้น่ะ เรากับพ่อต้องไปต่างประเทศ แล้วไม่มีใครดูแลพี่ปั๊วะเลย แดน        : เราก็เลยอยากจะฝากจัสเลี้ยงซักอาทิตย์นึงได้มั้ย จัส          : ฝากเราเลี้ยงพี่ปั๊วะ เราเนี่ยนะ แดน        : ใช่ไง จัส          : แล้วพี่ปั๊วะจะไม่ฉกเราตายหรอ ยิ่งมีพิษเยอะด้วย แดน: อันนี้จัสไม่ต้องเป็นกังวลเลย พี่ปั๊วะเป็นคนนิสัยดีมาก เขาไม่มีทางทำร้ายจัสแน่นอน ตี๋ :          แต่ละอย่างที่มึงพูดมากูโคตรปวดขมับเลย ไม่ไหวละ กูต้องอำลาไปนอนจริงๆ ได้แล้ว แดน :     เออไปเลย อยู่ก็ไม่มีประโยชน์ แดน :     โอเคนะจัส เราฝากจัสดูแลพี่ปั๊วะทีนะ อย่ารังเกียจพี่ปั๊วะเลย จัส :        โอเค จะพามาพรุ่งนี้เลยใช่มั้ย แดน :     ใช่ๆ ขอบใจจัสมากนะ เดี๋ยวพรึ่งนี้เราไปแต่เข้าเลย จัส :        อื้ม สนทนาแชทจบลงเพียงเท่านั้น จัสไม่ได้คิดอะไรมาก คิดว่าดีกว่าไม่มีอะไรทำ ลองเลี้ยงงูดูคงไม่เสียหายอะไร หรือถ้าเลี้ยงแล้วชอบ เขาอาจจะซื้องูมาเลี้ยงเป็นของตัวเองซักตัวก็ได้ใครจะรู้ (แชทครอบครัว) แดน :      คุณพ่อครับ ทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้วครับ ธร :         ดีมาก แผนเราเริ่มต้นได้ด้วยดี แดน :      จัสจะไม่เป็นอะไรใช่มั้ยครับ ธร :         แน่นอน เจ้าชายจะดูแลจัสอย่างดี เพื่อให้พร้อมกับงานสำคัญ ธร :         ส่วนเราก็มีหน้าที่ทำตามคำสั่งที่เจ้าชายให้ไว้เท่านั้น แดน :     ครับพ่อ (จบแชท)