เทวนาคินทร์

ตอนที่ึึ 7

นครเบื้องหน้าประดับทั้งแก้วเงินทองวับวาวระยับระยิบอยู่ตลอดเวลา เกิดจากอำนาจบุญบารมีของผู้ปกครองเมือง ปราสาทนั้นเป็นปราสาทเงินทองมุกดาอลังการยอดยอดปราสาทประดับด้วยเพชรมณี ที่ประกายนั้นต้องทอสว่างไสวตลอดกาล ไม่มีพระจันทร์ ไม่มีดวงอาทิตย์ ภูมิทิพย์บังเกิดจากบุญ ไม่มีมืด ไม่มีสว่าง เป็นไปโดยอัตโนมัติ อยากจะให้มืดหรือคิดว่า มืด ยามนั้นคือ มืด อยากให้สว่างก็เป็นสว่าง ดลและเป็นไปด้วยอำนาจทิพย์ที่พญานาคราชและเหล่าบริวารหมู่ข้าราชการถือครอง มีอำนาจปกครองโดยลักษณะ ผู้มีบุญมากปกครองผู้มีบุญน้อย หรือ บุญญาธิปไตย

แต่นคราถัดไป คือ มหานครวัสสิกา ผู้ปกครองเป็นพญานาคตระกูล เอราปัตถะซึ่งมีสีกายสีเขียวหรือมรกต นครแห่งนาคราชสีมรกต อยู่ถัดไปจากทิศเหนือ ของนครสัตยาพิภพ อันเป็นที่สถิตของ ท้าวพญานาคราชสาคร ซึ่งถัดไปทางทิศเหนือเกือบตะวันตกจะเข้าสู่เขตของเมืองสัตนคหุต อันมีพญานาคราชตระกูล เอราปัตถะเช่นเดียวกัน ชื่อ ท้าวพญาสัตนคหุตปกครองบริวารและพสกนิกรชาวนาค ซึ่งเขตแดนกินขยายเข้าไปในฝั่งประเทศลาวเกือบทั้งหมด

ก่อนจะไปเมืองมนุษย์ เธอต้องไปสถานที่แห่งนี้ก่อน ทุกครั้งเป็นความเคยชินปกติ ที่มิมีใครสงสัย ศูนย์กลางของการบริหารประเทศนาคราช โดยมีโอรสของพระประมุขผู้ยิ่งใหญ่แห่งนาคราชทั้งปวง ประมุขโอฆิณทร และพระโอรส สุวรรณมธุรนาคราช ปกครองมหานครที่ไม่ไกลจากนี้ มหานครอันวับแวววิจิตรตระการ อันบังเกิดจากดวงแก้วประจำตัว วิมานทิพย์และมหานครกว้างที่ผุดเด่นอยู่กลางนั้นเป็นไปด้วยบุญบารมี สถานแห่งนี้ หากเข้าสู่เขตฝั่งไทย คือ อำเภอโพนพิสัย ส่วนที่ลึกที่สุดที่หมู่ชาวบาดาลและมนุษย์รับรู้กันดี เรียกว่าสะดือแม่น้ำโขง เป็นสถานที่พระโอรสสุวรรณมธุรนาคราช เข้าไปจำศีลในครั้งแรก จนกระทั่งบังเกิดเป็นดวงแก้วประจำตัว

ชลชินีรับรู้รับทราบ เพราะบิดามารดาบอกกล่าว เคยมาที่นี่หลายครั้งตามท่านพ่อท่านแม่มา ซึ่งพระบิดาเองก็เป็นพระสหายของท้าวสุวรรณมธุรนาคราช มาด้วยเรื่องธุระราชการ ตรงกึ่งกลางเบื้องหน้า รายล้อมรอบด้วยภูเขาและหินถ้ำที่ไม่สูงนัก รอบบอกนั้นมีสระน้ำสะอาดบริสุทธิ์ ไหลไปในทางเดียวกัน มีอุทยานดอกไม้ประดับบุปผชาติ อีกทั้งบริเวณตรงกลางที่เด่นตระหง่านตาเป็นพื้นที่ว่าง ปรากฏด้วยพระมหาเจดีย์องค์ขนาดใหญ่สูงลิบ ยอดสีทองเหลืองอร่ามเปล่งปลั่งอยู่ชั่วนาตาปีอันเกิดจากภูมิทิพย์แห่งนี้

พญานาคนั้นมีหลากหลายกำเนิดเชื้อชั้น อย่างชั้นสูงสุด มีสถานเป็นภุมเทวา อย่างท้าววิรูปักษ์ ซึ่งเป็นใหญ่ในจตุโลกบาลนามหนึ่ง สถานะท่านเป็นเทวดาโดยกำเนิด รวมทั้งพญานาคราชที่อาศัยอยู่ในเทือกเขาหิมพานต์ กษิรมหาสมุทร ยุคันธร อิสินธร ซึ่งเข้าเขตของสวรรค์ชั้นจตุมหาราชิกา รวมเอาพญานาคราชที่อาศัยอยู่ในสระอโนดาตเช่นกัน แม่น้ำสายนี้ไหลลงจากฟ้าลงสู่ดินเป็นคงคาลัย ผ่านเทือกเขาหิมาลัย ทิเบต จีน เข้าสู่ประเทศไทย กลายเป็นลำน้ำโขง

พญานาคราชจำพวกแรกที่อพยพมาจากแม่น้ำคงคาหรือมาจากสระอโนดาตก็แทรกมุดน้ำมุดแผ่นดินเข้าสู่แม่น้ำโขงตรงนี้แบบลัดมือเดียว ด้วยบุญญฤทธิ์และอำนาจฤทธิ์ ในเมื่อประเทศอินเดียหรือเนปาลในครั้งนั้นไม่ได้เป็นสัมมาทิฐิ อย่างเช่นสมัยที่เมื่อคราวพระพุทธองค์ยังทรงพระชนม์ชีพอยู่ เมื่อมีศาสนาอื่นมารุกครอบครอง

พญานาคที่เคร่งในวัตรปฏิบัติถูกขับไล่จากพญานาคในศาสนาอื่น ที่ไม่ได้ปฏิบัติธรรมเหมือนเดิม ลดหย่อนในการถือศีล กลุ่มพญานาคราชที่ศรัทธาในพระพุทธศาสนาอย่างเหนียวแน่น เห็นว่าสิ่งนี้ไม่ใช่อย่างที่ตนปรารถนา ตามที่บรรพบุรุษนาคราชรุ่นก่อนบอกกล่าว ยึดตามประเพณี จึงอพยพครอบครัวมาอยู่ดินแดนใหม่ คือ ลุ่มแม่น้ำโขงในปัจจุบัน เนรมิตสร้างมหานครกว้างใหญ่ให้เหล่าข้าราชบริพารมาอยู่ร่วมกันจนเป็นปึกแผ่นแน่นหนา มหานครในบาดาลมีประชากรมากมายเกลื่อนกลาดไม่ต่างจากโลกมนุษย์

การปกครองเป็นไปในลักษณะ ผู้มีบุญมากปกครองผู้เป็นบุญน้อย พญานาคระดับนาคาธิบดี สูงสุดกำเนิดแบบโอปาติกะอย่างท่านท้าวสุวรรณมธุรนาคราช และพระบิดา ท้าวโอฆินทร ผู้เป็นประมุขใหญ่ดูแลอาณาจักรพญานาคลุ่มแม่น้ำโขงทั้งหมด ตระกูลนี้จะเป็นพญานาคราชสายตระกูลวิรูปักข์ กับฉัพยาปุตตะ ถูกเรียกชื่อว่าพญานาคราช ปกครองดูแลพญานาคที่มีระดับชั้น ว่า นาคราช คือตระกูลเอราปัตถะ ส่วนบิดาของชลชินีเป็นพญานาคราชฝ่ายตระกูล วิรูปักษ์ ชลชินีเช่นเดียวกัน

ถัดต่อมาพญานาคประเภท สังเสทชะ กำเนิดมาจากที่หมักหมมเหงื่อไคลและชื้นแฉะ แต่ก็เกิดขึ้นมาเป็นตัว ตระกูลนี้จะเป็นพญานาคราชเชื้อสายเอราปัตถะ ถูกเรียกชื่อว่า นาคราช ปกครอง พญานาคที่มีระดับชั้นล่างลงไป คือ กำเนิดจากครรภ์ คืออัณฑชะ ที่เรียกว่า นาคเฉยๆ นาคประเภทนี้คืองูใหญ่ หรืองูเจ้าที่ที่เห็นในปัจจุบัน มักจะมีหน้าที่เฝ้าถ้ำ เฝ้าสมบัติทางพระศาสนา คลังสมบัติอันมีค่าไม่ให้ใครรุกรานเอาไป รวมทั้งเป็นทหาร ข้าทาสบริวารรับใช้ เจ้านายพญาเมือง ในนครนั้น และกำเนิดนี้เอง จึงเรียกว่า กัณหาโคตรมะ เพราะมีสีดำสนิท มักจะเป็นงูขนาดใหญ่ใต้น้ำลึก ลำตัวเหมือนท่อนซุงเจ็ดต้นรวมกันและมีความยาว

ส่วนที่ไม่มีฤทธิ์เลยเป็นงูธรรมดา ถือกำเนิดที่เรียกว่า ชลาพุชะ สถานะเป็นงู ไม่สามารถแปลงกายได้ คือ งูเห่า งูสิง งูจงอาง งูเหลือม

แต่ทุกๆมหานครจะมีเหล่าพญานาคทุกสายตระกูลอยู่รวมกัน เช่นเดียวกับสัตยาพิภพ ที่ชลชินีอาศัยอยู่ และแบ่งหน้าที่ตามตำแหน่งฐานะ ชนชั้นลงไปอีกที เป็นไปตามอำนาจบุญ

เบื้องหน้าที่เห็นเป็นพระมหาเจดีย์สีทองเหลืองอร่าม สูงลิ่ว รายรอบองค์พระเจดีย์ นั้นมีพระพุทธรูปทำจากทองคำทั้งองค์มากมายจนนับไม่ถ้วนถี่ ส่วนชั้นวางนั้น สลักลวดลายงดงามเป็นหินผลึกแก้วใสประดับประดาด้วยอัญมณีสลักลายทอง หากต่ำลงจากนั้นมีเชิงเทียนที่สวยงามทำจากทองคำประดับด้วยมณีแดงวับวาวอยู่ตลอดเวลา มีกระถางธูปเป็นมรกต คือสีเขียวสดใส และกระถางธูปบรรจุทรายทองคำเอาไว้เต็ม เพื่อปักธูป และชลชินีมาที่นี่เพื่อมาปักธูปกราบนมัสการองค์มหาเจดีย์ ก่อนจะขึ้นไปสู่โลกมนุษย์

นอกจากนั้นที่เชิงเทียนเปรียบเสมือนกำแพงแก้ว เพราะโอบล้อมรอบองค์เจดีย์สวยงามนี้ไว้ เชิงเทียนสลักสลายกนกฝังเพชรเม็ดขนาดใหญ่ มากมายนับไม่ถ้วน ถัดจากกำแพงแก้ว เป็นมหาวิหารคด และตามด้วยอุโบสถที่เนรมิตสร้างขึ้นด้วยหินอ่อนสีขาวละเอียด ลวดลายเป็นทองคำ สลักลวดลายฝังด้วยรัตนมณีทั้งเจ็ด คือโกเมนบุษราคัมไพฑูรย์ทับทิม มุกดา มรกต สังวาล และส่องประกายวับวาวอยู่ตลอดเวลา

หลังจากมากราบไหว้สักการะพระมหาเจดีย์แล้ว ชลชินีกลับไปหานาคตนหนึ่งก่อน คุ้นเคย รู้จัก แต่เขาไม่ได้อยู่อย่างนาคทั่วไป แต่เขาถูกจองจำและสิ้นอิสรภาพ ความผิดของเขาและโทษทัณฑ์นั้น คือลักลอบอภิรมย์รักกับหญิงนาคตระกูลสูงส่งกว่าตน เขาชื่อ คชานาค มีกำเนิดเป็นกัณหาโคตรมะ และหญิงงามที่เขาได้รับอภิรมย์เมื่อคราวก่อน เป็นตระกูลเชื้อสาย เอราปัตถะ นางชื่อ กุสุมานาคราช อยู่ที่มหานคร วัสสิกา เป็นธิดาของปุโรหิตที่นั่น แต่คชานาคหรือ ลุงคชานั้นเป็น นาคทหารรับใช้ของบิดาชลชินี ความผิดทำให้เขาถูกจองจำ แต่ความดีของเขาก็มีมาก