อาหารทะเลมากมายหลากหลายชนิด หลากหลายเมนู ถูกลำเลียงมาวางลงตรงหน้าของมารตรีอย่างชนิดที่เรียกว่า ละลานตาเธอไปหมด ดูๆแล้วคงยกโขยงกันมาทั้งท้องทะเลนั่นเลยละมั้งนี่...
ไอ้ที่เขาบอกอยากทานก็คงจะจริงอย่างที่เขาบอก เพราะบนโต๊ะอาหารขนาดกลาง แทบไม่เหลือพื้นที่ว่างสำหรับวางจานอาหารต่อๆไปอีกแล้ว...
“มัวแต่มองอยู่นั่น รีบๆกินเข้าสิประเดี๋ยวอาหารก็จะเซ็งเสียก่อนพอดี ทำเหมือนไม่เคยเห็นไปได้ ทำไมหรือที่บ้านเธอมีแต่หมูกับไก่ ถึงไม่เคยเห็นของทะเล...”
เสียงห้าวทุ่มดุขึ้น เมื่อเขาเห็นแม่ร้อยเล่ห์เล่นจ้องอาหารตาไม่กะพริบ เจ้าหล่อนทำตาโตเท่าไข่ห่านเหมือนเด็กเล็กๆยามเมื่อเห็นสิ่งแปลกประหลาดอย่างไรอย่างนั้น ใบหน้าจิ้มลิ้มยามไร้เครื่องสำอางยิ่งส่งเสริมความคิดของเขาหนักขึ้นไปอีก นี่เขามากับสาวสะพรั่งเต็มตัว หรือมากับเด็กสาววัยมัธยมต้นกันแน่วะ ขคราชได้แต่ส่ายศีรษะตัวเองไปมาให้กับความคิดของตัวเอง...
“เคยเห็นค่ะ
