ตอนที่ 14

1216 คำ
เวลาล่วงเลยไปถึงห้าทุ่มสิบห้านาทีมารีถึงได้เดินออกไปหาเพื่อนที่มาเปิดโต๊ะรอสักพักแล้วแต่ว่าแต่งตัวมิดชิดกว่าทุกครั้ง เพราะรอยจูบเต็มลำคอลากยาวไปถึงลาดไหล่แม้จะอยู่ในที่สลัวก็ยังมองออกได้ง่ายหรือต่อให้จะใช้เครื่องสำอางปกปิดมันก็เยอะเกินไปเลยขี้เกียจทำ สุดท้ายเอาเสื้อแขนยาวของเฮียเฟยมาใส่แทนเพราะมันก็สวยดี “หลุดพ้นสักทีนะแก!” “หมดเวรหมดกรรมแล้วเพื่อนฉัน” “ดื่มให้กับความรักห่วยๆหน่อย” “หมดแก้วไปเลย!!” เฟยยืนแอบมองเงียบๆในมุมที่มีเพียงคนในรู้ว่าสามารถมองเห็นได้ทั่วทั้งผับ เมียคนสวยยกแก้วดื่มแล้วเต้นไปกับเพื่อนแทบไม่หลงเหลือความเศร้าซึมให้เห็นแต่ถึงอย่างนั้นตอนเพื่อนดึงไปกอดก็ปล่อยน้ำตาออกมา เขานั่งดื่มเงียบๆมองด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกว่าเพราะอะไรถึงยังรู้สึกว่ามีความสุขได้ไม่สุดทั้งที่ได้เธอมากกกอดแล้ว เขาไม่รู้รายละเอียดเกี่ยวกับแฟนเก่าเธอมากนักเพราะว่ามันไม่ได้อยู่ในสายตาแต่เท่าที่รู้คือคบกันมาตั้งแต่มหาลัยปีหนึ่งจนเรียนจบที่เริ่มระหองระแหงกันไปบ้างเพราะต่างคนต่างต้องทำงานกว่าจะลงตัวก็เริ่มห่างเหินแล้ว มารีทำงานกับพี่สาวที่นี่ใกล้ๆแถวนี้ในขณะที่แฟนเธอได้ทำงานในบริษัทใหญ่มีโอกาสเติบโตมากกว่า เพื่อนกลุ่มนี้ไม่ค่อยสนิทมากแต่ก็ถือว่าคบกันมานานมากพอสมควรเพราะทำงานด้วยกันและหลายคนก็ดูจริงใจกับเธอได้ เขานั่งดื่มเงียบๆในขณะที่เริ่มพิมพ์ข้อความคุยงานจนกระทั่งเก้าอี้ตรงหน้าเลื่อนออกถึงได้เงยหน้ามอง นี่เพื่อนหรือเจ้ากรรมนายเวร “มาไง?” “เหาะมามั้ง!” “เดี๋ยวกูถีบให้!” “คอแห้งนิดหน่อยเลยแวะมาหาแล้วก็อยากแดกเหล้าฉลองไงที่ในที่สุดมึงก็มีเมียสักที” “แล้วมึงละ?” “กูยังทะเลาะกับพ่อเรื่องเดิมอยู่เลย” “หมั้นได้ก็ถออนได้ไม่เห็นจะเสียหายอะไร” “นี่แหละที่เครียด” “อะไรอีก?” “กูไม่อยากให้มีรอยร้าวเกิดขึ้น กูกับน้องเขารู้จักกันมานานแล้วถ้าหากว่าทำตัวเหี้ยใส่แล้วอาจจะมองหน้ากันไม่ติด แล้วเผลอๆนะจะลามไปถึงเรื่องงานอีก” “กูก็มีเรื่องหนักใจ” “เกี่ยวกับเมียเหรอว่ะ?” “อื้ม มารีเลิกกับแฟนเมื่อวานแล้วกูก็เลยขอคบ” “ไอ้สัตว์!! นี่มันไม่เสี่ยงเจ็บเกินไปรึไงว่ะ!?” “เจ็บแลกรักมันคงไม่ตายหรอกมั้ง!” “แต่เมื่อสองปีก่อนก็เกือบตายนะ!” “ถ้ามารีทำกูเจ็บ…มันคงมากกว่าหลายเท่า” “มึงเล็งตั้งแต่น้องเขามีแฟนแล้วใช่ไหม?” “อืม กูรอเสียบตลอดเวลากว่าจะมีวันนี้ก็ช้ำในไปเยอะเหมือนกัน” “ถ้างั้นมีอะไรก็ระบายมาแล้วกันไม่ต้องคิดมากเพราะเดี๋ยวก็ลืม แล้วถึงกูช่วยไม่ได้แต่ก็รับฟังได้หมดทุกอย่างแถมยังว่างแดกเหล้าทุกเมื่อด้วย มึงก็…รักษาหัวใจตัวเองบ้างละ” “ช่างแม่งเหอะ! ตอนนี้มารีเป็นเมียกูแล้วใครมาแย่งกูจะยันให้หน้าหง่าย!” "หวงจริงๆ" "ให้กูขับรถไปส่งรึเปล่า?" "อืม บ้านกูก็ทางผ่านไปคอนโดมึงอยู่แล้ว" "พ่อมึงจะด่าหัวเอา!" วาฬหยิบเหล้าขึ้นมาดื่มพลางแอบมองอาการของเพื่อนรักแล้วก็นึกเป็นห่วงกลัวว่ามันจะเจ็บหนักแบบที่ผ่านมา เขาไม่รู้จักเมียเพื่อนมาก่อนว่าเป็นใครและมันก็ซุ่มเงียบอยู่นานไม่คิดจะเปิดเผยว่าแอบรักใครอยู่รู้อีกทีก็วันนี้ที่พามากินข้าวนั่นแหละ แอบรักเมียเขาแล้วแอบแช่งให้เลิกกัน! ชั่วจริง!! ในขณะที่คนตัวเล็กกำลังดื่มกับเพื่อนด้วยความสนุกก็รู้สึกว่าถูกแอบมองอยู่จนรู้สึกร้อนๆหนาวๆขึ้นมา ดวงตากลมโตมองไปรอบๆก็ไม่เห็นว่ามีใครแอบมองเลยสักคนจนกระทั่งไปสะดุดกับบริเวณชั้นสองที่มีห้องแบบส่วนตัวถึงได้รู้สึกว่าเฮียเฟยต้องอยู่มุมไหนสักแห่งแน่ ถ้าเป็นเมื่อก่อนอยู่ดีๆเขาก็จะโผล่มาแล้วหายไปแบบที่มองตามไม่ทันหรือบางครั้งก็มาหยุดด้านหลังประคองให้ไปขึ้นรถขับไปส่งถึงหน้าคอนโดแต่ไม่เคยเลยสักครั้งที่รู้สึกหวาบหวิวในใจแบบนี้ เขาบอกว่าเป็นคนขี้หวงมาก เธอเชื่อ! เพื่อนสามคนเริ่มเมากันแล้วในขณะที่เธอก็หลงเหลือสติอยู่ไม่มาก หลังจากทุกคนแยกตัวกลับไปเพราะเธอบอกว่ามีคนมารับก็นั่งดื่มต่อเงียบๆรู้สึกตัวอีกทีแก้วในมือก็ถูกแย่งไปแล้ว ผู้ชายตัวสูงใหญ่ใบหน้าเรียบนิ่งดื่มแทนก่อนจะพูดคุยกับลูกน้องอีกไม่กี่คำก็ประคองตัวให้เดินไปโดยไม่มีใครเซมาชน "อย่าไปดื่มแบบนี้กับใครนะ" "อื้ม" "อยากเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าให้สดชื่นหน่อยไหน?" "หนูอยากนอน" "ตามใจ" วาฬนั่งรอในรถอยู่แล้วด้วยอาการเมามากพอสมควรต่างกับเพื่อนสนิทที่ไม่ได้แสดงท่าทีออกมาเลยเพราะดื่มไปไม่มากส่วนใหญ่จะคุยเรื่องงานมากกว่า เมียเพื่อนหลับแทบทันทีที่มาถึงรถแล้วที่เป็นช็อคเด็ดทำเอาคนโสดเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้คือเพื่อนจูบเมียแบบไม่เกรงใจสายตาใครเลย จูบขนาดนี้เปิดห้องเอากันเลยก็ได้เดี๋ยวนอนรอในรถ ลืมไปเถอะว่ากูอยู่ตรงนี้!! "เป็นเหี้ยอะไรอีก?" "เกรงใจกูบ้างเถอะไอ้เหี้ย!" "อิจฉาเหรอ?" "ไม่!" "สมน้ำหน้า!" รถแล่นออกจากผับในเวลาตีหนึ่งใช้เวลาบนท้องถนนไม่นานมากก็มาถึงบ้านหลังใหญ่ของเพื่อนแต่ไม่คิดจะช่วยประคองมันลงไปหรอกเพราะเดี๋ยวจะโดนพ่อมันด่าเอา หลังจากวาฬลงไปก็ขับรถไปต่อเงียบๆอีกประมาณสิบห้านาทีก็ถึงคอนโดหรูที่พักมาตลอดสองปี ในขณะที่ขยับตัวเข้าไปใกล้เมียเพื่อปลุกให้ตื่นมือเล็กก็ยกขึ้นมาประคองใบหน้าแล้วเกลี่ยนิ้ววนไปวนมา "ขอโทษ…" "หนูขอโทษที่…ยังกลัวอยู่…" "อยู่กับหนูนานๆนะคะเฮียเฟย" "...รักหนูคนเดียว" น้ำเสียงเอื่อยเฉื่อยของคนเมาเรียกรอยยิ้มออกมาด้วยความชอบใจมาก เขาเปลี่ยนใจจากปลุกให้ตื่นแล้วอุ้มไปแทนเลยดีกว่า เธอเมามากกว่าทุกครั้งคล้ายรู้ตัวว่าจะปลอดภัยเมื่ออยู่ในสายตาของเขาเลยไว้ใจมากจนอาจจะลืมคิดไปว่าไม่มีที่ไหนหรอกปลอดภัย เขาคนนี้ไม่ได้แสนดีอย่างที่เธอคิดหรอกนะ แย่งแฟนคนอื่นยังไงก็เลวเสมอ!
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม