“ที่พื้นนะ เพราะเตียงนี้มันแคบ แถมถ้าจำไม่ผิดมีใครบางคนเคยบอกว่าให้ตายยังไงก็ไม่มีทางเฉียดเข้ามาด้วยสิ” คุณกันติมายังคงไม่หมดสนุกกับการได้ปั่นหัวบุตรชายไปง่ายๆ ตัดสินใจเอ่ยกำชับอีกหน ก่อนจะลากลูกสะใภ้ไปล้มตัวนอนด้วยกันบนเตียงในเวลาต่อมา
ริ้วแพรพยายามข่มตาให้หลับแต่มันก็ยากเย็นเหลือเกินเมื่อความรู้สึกผิดที่ต้องปล่อยให้สามีนอนพื้นขณะที่เธอได้นอนอยู่บนเตียงอย่างสบายยังคงกันกินความรู้สึกภายในใจ ต่างจากคุณกันติมาที่หลับสนิท ไม่ได้สนใจสักนิดว่าบุตรชายและลูกสะใภ้จะรู้สึกอย่างไรกัน
“อุ้ย! พี่เกื้อ ทำอะไรคะ!!” เพียงไม่นานหญิงสางก็ร้องลั่นเมื่อจู่ๆ ก็ถูกอุ้มจนตัวลอยจากฝีมือของคนที่เธอคิดเอาเองว่าหลับไปแล้ว
“เงียบ! อยากให้แม่ตื่นมาแหกอกฉันรึไง!” เกื้อคุณดุภรรยาเสียงแข็งก่อนจะอุ้มเธอออกมาจากบ้านใหญ่ เดินตรงกลับบ้านตัวเอง
“คุณแม่จะว่าเอานะคะ”
