ทางด้านริ้วแพรก็กำลังตกที่นั่งลำบาก หากรู้ก่อนล่วงหน้าว่าสถานที่ที่สามีจะพาออกมาหาอะไรทานจะเป็นผับเธอคงไม่มา แต่จะให้ขัดใจเขาในตอนนี้ก็คงไม่กล้าเพราะเหมือนอีกคนกำลังอารมณ์ไม่ดี
“เธอจะเลิกงอนฉันได้รึยังริ้วแพร!” เกื้อคุณตวาดถามคนที่เอาแต่นั่งเงียบ ทั้งๆ ที่เขาอุตส่าห์พาออกมาเปิดหูเปิดตาแต่ก็ยังมีท่าทีเหมือนเดิมใส่ บรรยากาศดีๆ รอบด้านไม่ได้ช่วยให้ริ้วแพรนึกอยากจะพูดกับเขาขึ้นมาเลย ถึงแม้ปกติเธอจะไม่ค่อยพูดกับเขาอยู่แล้วก็เถอะ
“อิ๋วไม่ได้งอนค่ะ” ริ้วแพรตอบก่อนจะเบือนหน้าหนีสายตาจับผิดของอีกคน แน่นอนว่าเธอโกหก และไม่เพียงแต่งอนเขาเท่านั้น เธอเสียใจที่เขากล่าวหากันด้วยคำพูดรุนแรงทั้งๆที่มันไม่เป็นความจริง
“ถ้าไม่งอนก็ยิ้มสิ! ไม่ดีใจรึไงผัวอุตส่าห์พาออกมาเที่ยวทั้งที!!”
“พี่เกื้อ!”
“ทำไม! ฉันพูดผิดตรงไหน เธอเป็นเมียฉัน แล้วฉันก็เป็นผัว
