ท่านหญิงน้อยปลูกผัก

บทที่9 ถั่วงอก2

สรุปแล้วแม่ลูกก็ออกไปติดต่อซื้อที่ดิน โดยซ่งเฟิงอยู่ดูแลบิดา เพราะเขายืนยันว่าเฟิงลี่ต่อรองราคาเก่งมาก จนท่านแม่ยอมพานางไปด้วย

โชคดีที่เจ้าของที่ดินไม่ต้องการลดราคาเขาจึงยังไม่ได้ขายที่ดินให้ใคร อีกทั้งเขายังยินดีเก็บเป็นความลับให้ และคิดราคาแค่90ตำลึง เพราะที่ดินมีขนาดราว18หมู่กว่าๆเท่านั้น แต่หากจะถางเข้าป่าไปอีกนิดก็ย่อมได้ที่ดินเพิ่ม

หลังจากได้โฉนดมาสองแม่ลูกก็เดินทางกลับถึงบ้านในตอนเย็น มือของนางตี้จิงหรุยเย็นเฉียบ นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้แตะเงิน100ตำลึง และใช้เงินมากขนาดนี้ในพริบตา

ดังนั้นเมื่อมองผ่านๆ จึงเหมือนสองแม่ลูกที่ขี้โรคกำลังประคองกันเดินกลับบ้านอย่างยากลำบาก

เมื่อมาถึงบ้าน ต้าฟางก็เข้าโรงนอนแล้ว เพราะพระอาทิตย์ใกล้ตกดิน ซ่งเฟิงช่วยทำเพิงเล็กที่มั่นคงอิงฝาบ้านให้ต้าฟาง เพื่อให้เขาซ่อนตัว เอ้ย! หมายถึงให้เขามีที่นอนในตอนกลางคืน และออกมาทำงานในตอนกลางวัน

เฟิงลี่ยังไปตั้งค่าให้ต้าฟางนำน้ำผสมน้ำวิเศษไปรดไร่ใหม่ของพวกเขาในตอนกลางดึก เพื่อปรับสภาพดินก่อนการเข้าอยู่

วันเวลาหมุนเวียนไปจนกระทั่งผักพร้อมเก็บเกี่ยวชุดแรก หลังจากกินข้าวเช้าแล้วสองพี่น้องก็ช่วยกันแบกตะกร้าใส่ผักขึ้นหลัง เดินไปขายในเมือง

วันนี้ฉิงชิงมาทำงานที่เหลาจงเหมินตามปกติ แต่เขาสามารถยืดอกได้เล็กน้อยเพราะผลงานซื้อหนูเป็นๆเมื่อคราวก่อน ทำให้ตอนนี้เขาได้รับความไว้วางใจจากผู้จัดการอย่างสูง

แม้กระทั่งเซี่ยเอ๋อก็ไม่กล้าสร้างปัญหาให้เขาอีกต่อไปแล้ว อีกทั้งยังพยายามมาประจบเพื่อขอเคล็ดลับวิธีการ ซึ่งฉิงชิงไม่ยอมบอกหรอก

แต่ก็ผ่านไปหลายวันแล้วนับตั้งแต่ครั้งล่าสุดที่เด็กสองคนนั้นมาหาเขา นับแล้วน่าจะเกือบอาทิตย์ เขาจึงแอบชะเง้อคอมองหาเด็กๆบ่อยๆ

เหมือนวันนี้ฟ้าจะเป็นใจ เมื่อเขาเห็นตะกร้าผักโผล่พ้นเหนือหัวเด็กสองคนที่คุ้นหน้าคุ้นตาดี ใบหน้าฉิงชิงแดงก่ำด้วยความตื่นเต้น

ผักในต้นฤดูเช่นนี้ ผักใบเขียวสดๆงั้นหรือ? บ้านนี้ปลูกผักด้วยอะไรทำไมโตเร็วเช่นนี้ ผักของบ้านอื่นเพิ่งจะลงดิน หรืออย่างมากก็เพิ่งแตกยอดอ่อนกระมัง

นี่เพิ่งจะต้นเดือนสาม ทำไมเด็กพวกนี้จึงมีผักสดเล่า? ด้วยความตื่นเต้นเขารีบเดินไปหาเด็กทั้งสองทันที

“อรุณสวัสดิ์เจ้าค่ะ ท่านพี่ฉิงชิง” เฟิงลี่ทักทายเสี่ยวเอ้อร์ที่สนิทกันทางธุรกิจพร้อมรอยยิ้มหวาน

“โอ้ คุณหนูซ่ง มาๆข้าช่วย” ฉิงชิงรีบแย่งตะกร้าผักมาถืออย่างกระตือรือร้น ก่อนจะก้มหน้าดูว่าเป็นผักอะไร ปรากฎว่าเป็นผักกวางตุ้งที่ดูสดและฉ่ำน้ำมากๆ

“นี่มัน...ไอขาวๆนั่นมันอะไร?” ฉิงชิงเอ่ยอย่างแปลกใจ เมื่อเห็นว่าในตะกร้ามีกระจาดสานเล็กๆซึ่งคลุมผ้าเอาไว้ ส่วนที่โผล่ออกมานอกผ้าเป็นสีขาวๆเป็นแท่งกลมๆงอๆเล็กๆ

“ไว้คุยกันเมื่อถึงร้านเถอะเจ้าค่ะ” เฟิงลี่รีบพูด ถั่วงอกเป็นสิ่งที่ไม่มีมาก่อนในโลกใบนี้ นางแค่เอามาฝากฉิงชิงเท่านั้น

ต้องบอกว่าบ้านของนางอยู่ได้เพราะถั่วงอกจริงๆ แถมถั่วที่แบ่งไปปลูกเก็บเมล็ดกำลังจะสุกพร้อมเก็บเกี่ยวในอีกไม่กี่วัน ต่อไปก็ไม่จำเป็นต้องซื้อถั่วเขียวแล้ว

ทุกครั้งที่นางซื้อของกลับบ้านเมื่อเข้าเมือง เฟิงลี่มักจะแวะไปที่ร้านเมล็ดพันธุ์ร้านนั้นเพื่อซื้อถั่วเขียวกลับไปบางครั้งก็หนึ่งจิน บางครั้งก็สองจิน แต่เพราะถั่วเขียวราคาถูกมากเพราะคนไม่นิยม ทำให้นางได้มาในราคาถูก

“ตกลงว่า ในกระจาดนี้คืออะไรหรือ?” ฉิงชิงเอ่ยถามอย่างแปลกใจ เมื่อมาถึงห้องรับรอง เขารีบหยิบกระจาดออกมามอง หยิบถั่วงอกขึ้นมาส่องดูชัดๆ แต่ก็ดูไม่ออกว่ามันคืออะไร เขาไม่เคยเห็นผักหน้าตาอย่างนี้มาก่อน

“นั่นคือ ถั่วงอก เจ้าค่ะ เป็นต้นอ่อนของถั่วเขียวสามารถผัดกินได้ อร่อยมาก กินเหมือนผักทั่วไปได้เลย” เฟิงลี่รีบพูด

“ใช่แล้วพี่ชาย อาลี่เป็นคนคิดเองเลยนะ บ้านข้ากินกันทุกๆวัน อร่อยมากๆ ทั้งต้ม ทั้งผัด กินดิบๆก็ได้” ซ่งเฟิงรีบโฆษณาช่วยน้องสาว

“อ้อ! ผัด ต้ม กินดิบใช่มั้ย ข้าจะลองให้พ่อครัวทำดู หากว่ามันดี พวกเจ้าจะได้เตรียมหาไอ้เจ้าถั่วงอกนี่ มาขายกันให้เปรมทีเดียว”

“พี่ชาย ข้าไม่ได้ต้องการเป็นคนหามาขายเจ้าค่ะ แต่ข้าจะมาขายวิธีทำถั่วงอก...ข้าว่าท่านลองนำไปปรุงและให้คนที่สามารถตัดสินใจได้มาชิมก่อนเถอะเจ้าค่ะ”

เฟิงลี่รู้ว่าร้านจงเหมินมีปณิธานของตนเอง พวกเขาชอบทำธุรกิจครบวงจร มีทั้งโรงเลี้ยงหมูเห็ดเป็ดไก่ อีกทั้งยังมีที่ดินมากมายที่ได้ส่วนแบ่งพืชผักจากที่ดินเหล่านั้น ทำให้ลดต้นทุนไปได้มากทีเดียว

ดูอย่างเรื่องฟาร์มหนูนั่นสิ ดูเหมือนตระกูลจงจะต้องการทำเองทั้งหมดเพราะคนของพวกเขามีมากหรืออย่างไรก็ไม่ทราบ

พอดีกับที่ตัวเฟิงลี่หาคนทำงานไม่ได้ สุดท้ายเลยตัดสินใจจะขายวิธีทำให้พวกเขาไปเลยดีกว่า แม้จะดูเหมือนได้ไม่คุ้ม แต่เพราะนางมีแผนอื่นจึงได้ตัดสินใจเช่นนี้

ช่วงนี้นางค่อนข้างเครียดเพราะไม่มีภารกิจใหม่โผล่ออกมาบ้างเลย มีเพียงได้แต้มบุญจากการช่วยเหลือคนอื่นเล็กๆน้อยๆตามที่แผนที่แจ้งและพาไป ทำให้แต้มบุญกระเตื้องขึ้นมาบ้างเท่านั้น

แต่แผนที่ก็ไม่ได้พาไปหาแค่ภารกิจเท่านั้น มันยังพาไปช่วยเหลือคนที่เดือดร้อนแบบไม่มีภารกิจอีกด้วย แต่จะได้ค่าตอบแทนเป็นแต้มบุญแค่1แต้ม

“เอ๊~ จริงงั้นหรือ งั้นพวกเจ้ารอสักหน่อยแล้วกัน อาจจะนานสักหน่อยเพราะผู้จัดการกำลังรับแขกอยู่” ฉิงชิงเอ่ยยิ้มๆ รีบเตรียมขนมมาให้พวกนางมากหน่อย กลายเป็นได้คนละสองชิ้น จากนั้นก็เดินลงชั้นล่างไปพร้อมตะกร้าผัก

ไม่นานเขาก็กลับมาพร้อมกับถุงเงิน แน่นอนว่ามันไม่รวมค่าถั่วงอก เพราะนั่นเป็นวัตถุดิบใหม่ที่นางนำมาเสนอขายจึงไม่ถือว่าทางร้านรับซื้อ แต่เหมือนเป็นสินค้าทดลองอะไรเทือกนั้น

“นี่เงินของพวกเจ้า ผักกวางตุ้ง40ชั่ง ไม่คิดเลยว่าเด็กสองคนจะแบกกันมาไหว ฮ่าๆ” ฉิงชิงหัวเราะลั่น ต้องบอกว่าเขาแปลกใจจริงๆ เด็กทั้งสองดูมีแรงเหลือเฟือมาก

นั่นต้องขอบคุณยาเพิ่มพลังกาย เพราะทั้งสองกินไปคนละสามหยดดังนั้นผลจึงมากกว่าที่เกิดกับบิดามารดาของพวกเขาเสียอีก

“พวกเราทำงานมาตั้งแต่เด็กเจ้าค่ะ จึงมีร่างกายแข็งแรง” เฟิงลี่พูดยิ้มๆ

“เอาล่ะ ข้าไปเตรียมจัดโต๊ะให้เจ้านายก่อน พวกเจ้าก็รอไปก่อนนะ ถ้าได้ผลยังไงเดี๋ยวข้ามาบอก” ฉิงชิงปลีกตัวไปในครัว เขามองพ่อครัวทำ ‘ถั่วงอก’ ผัดมันหมู ตามที่เด็กคนนั้นแนะนำมา

จากนั้นก็นำไปต้ม รวมถึงแยกเป็นผักแกล้มต่างหาก พ่อครัวสามารถจัดสรรวัตถุดิบให้น่ากินขึ้นได้ แม้จะเป็นวัตถุดิบที่ไม่เคยเห็นมาก่อนก็ตามที

เขาได้นำเห็ดป่าที่มีมากช่วงนี้ โดยคัดเฉพาะเห็ดที่มีกลิ่นหอมมาผัดกับถั่วงอก จากนั้นก็นำน้ำมันงาไปราดบนถั่วงอกลวกถือเป็นอาหารจานหนึ่ง จากนั้นก็นำไปต้มใส่ในน้ำซุปบะหมี่อีกจานหนึ่ง

ผลคือที่ผัดกับที่ลวกนั้นมีรสชาติดี พ่อครัวจึงคิดว่าถั่วงอกไม่ถูกกับการทำให้เหี่ยวเกินไปนัก เขาจึงเปลี่ยนเป็นการลวกขึ้นโปะหน้าบะหมี่ จากนั้นก็แต่งให้ดูงดงามน่าทาน

ฉิงชิงนำอาหารสามจานขึ้นไปยืนอยู่หน้าห้องผู้จัดการร้าน เขาได้ยินเสียงคุยจากด้านในแว่วๆ ยืนชั่งใจอยู่อีกหลายอึดใจถึงตัดสินใจเคาะประตู

“ผู้จัดการฉี มีวัตถุดิบแปลกใหม่มาให้ลองขอรับ”

ฉีชุนเหยาที่อยู่ด้านในและกำลังรับรองแขกพิเศษชะงักไป จะเรียกว่าแขกพิเศษก็ไม่ได้ เพราะคนผู้นี้เป็นเจ้าของร้านนี้อย่างเต็มตัวต่างหาก

ผู้จัดการฉีจำเสียงฉิงชิงได้ เพราะฉิงชิงเป็นคนที่โดดเด่นอย่างมากในร้านนี้ที่แทบจะหาดีไม่ได้ในตอนที่เขามาถึงทีแรก ดังนั้นจึงมักจะส่งบททดสอบให้เด็กผู้นี้เสมอ

แต่เมื่อมองไปยัง ‘คุณชายใหญ่จงอี้หยวน’ และเห็นอีกฝ่ายมีประกายตาแวววับ เขาจึงตอบรับเสียงของเสี่ยวเอ้อร์ผู้นั้น

“เข้ามา”