ศิลาภินเดินออกมาด้านนอกห้องนอนด้วยความหัวเสียสับสนหัวใจ เขามีความหวังเรื่องการมีลูกกับกันต์ศิตางค์จนยากจะยอมรับว่าทุกอย่างเป็นแค่เพียงเรื่องเข้าใจผิด และเขาต้องหาทางพิสูจน์ความจริงให้จัดเจนเพื่อให้หายข้องใจ ใช่ว่าเขาจะรับมันไม่ได้แต่คงผิดหวังมากๆ เท่านั้นเอง
ชายหนุ่มรู้แก่ใจว่าต่อให้ไม่มีลูกในท้องเป็นข้ออ้าง การลักพาตัวกันต์ศิตางค์มาอยู่กับเขาที่นี่ก็ต้องเกิดขึ้น เพราะหญิงสาวคือหัวใจ คือชีวิตลมหายใจ
เขาจะไม่มีวันให้ใครเข้ามาใช้สิทธิ์ทับรอยตัวเองเป็นอันขาด ความรักที่ต้องอยู่กับความทุกข์ทรมานมันก็ดีกว่าต้องเสียรักให้คนอื่นไป บุหรี่มวนแล้วมวนเล่าถูกอัดเข้าปอด ด้วยความเครียด ไม่ใช่ว่าเขาไม่คิดถึงคนข้างหลัง ไม่คิดถึงผลที่ตามมาของการกระทำครั้งนี้ แต่ในเมื่อไม่มีทางออกให้เลือกเขาก็จำเป็นต้องทำ และพร้อมจะยื่นอกยอมรับเมื่อถึงเวลาหนึ่งที่ความลับไม่อาจปกปิดได้อีกต่อไป
ตอนนี้ใจมันห่วงก็แต่ลูกน้อย
