ดินสอไม้ในมือถูกจับหมุนเล่นไปตามร่องนิ้ว แต่ไม่มีทีท่าว่าจะได้เอามาใช้งานเหมือนเคย และแล้เขาก็ขว้างมันไปรวมกองกับแบบแปลนที่ถูกขยำทิ้งอยู่กับพื้น สมาธิเขาไม่มีเลย ทั้งจิตใจและสมองมันคอยแต่จะคร่ำคิดเรื่องของกันต์ศิตางค์ ว่าไม่รู้จะหาทางออกอย่างไรดี ใจเขาไม่เคยคิดจะผิดคำพูดให้เธอต้องหมองใจ
แต่ที่เหนือกว่านั้นเขาก็ไม่อยากสูญเสียเธอเช่นกัน ที่ทำได้ตอนนี้ก็คงเป็นการใช้เวลาทุกวินาทีที่อยู่ด้วยกันให้คุ้มค่ามากที่สุด แล้วเขาจะพยายามทำใจให้ยอมรับอนาคตที่กำลังมาถึงอีกไม่นานนี้
หลังจากวันที่เกิดเหตุที่น้ำตก ตัวเองเองก็พยายามทำดีกับเธอทุกอย่าง และพอจะมองเห็นความเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นบ้าง
กันต์ศิตางค์ยิ้มมากขึ้น อาจจะเกลียดเขาน้อยลงด้วย บางครั้งเธอก็ใช้สรรพนามเดิมในการสนทนากัน ยกเว้นก็แต่ว่าตอนไหนที่เธอโกรธจัดเท่านั้น ทุกอย่างที่ถูกหลงลืมก็จะระเบิดออกมาหมดเล่นเอาปวดหัวไม่น้อยทุกครั้งไป และที่ส
