เสียงประตูปิดลงแล้วร่างน้อยที่ยังสั่นสะอื้นเม้มริมฝีปากเข้าหากันจนเป็นเส้นตรง สิ่งที่เธอทำได้ตอนนี้มีเพียงแค่ต้องนอนรออยู่อย่างนี้ใช่ไหม รอเวลาที่เขาว่าซึ่งไม่อาจรู้ได้เลยว่าเมื่อไหร่ความหวังนั้นจะมาถึง
ที่สำคัญเธอมั่นใจอะไรไม่ได้เลยว่าเขาจะทำตามคำพูด ใจมันก็พะวงห่วงอยู่แต่กับทางบ้านว่าป่านนี้คงว้าวุ่นร้อนใจกันน่าดู ไหนบิดาเธอจะเป็นโรคความดันอีกถ้าเครียดมากๆ คงไม่เป็นผลดีต่อร่างกาย
งานแต่งที่กำลังจะมาถึงล่ะ ครอบครัวของเธอจะต้องอับอายขายหน้าชาวบ้านซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพราะเรื่องคาวๆ แบบนี้ แล้วทั้งบิดามารดาและตัวเธอจะยังอยู่สู้หน้าใครได้อีก
เวลาผ่านไปเหมือนทุกๆ วันแต่มันยาวนานเหลือเกินสำหรับคนที่สูญสิ้นอิสรภาพ เธอรับประทานมื้อเช้าเข้าไปเพียงเล็กน้อยหลังจากที่เขานำมาวางไว้ให้แล้วออกไปตามหน้าที่ ถ้าเพราะไม่รู้สึกหิวจัดเธอคงไม่แม้แต่คิดจะแตะมัน ถึงกระนั้นก็ยังไม่สามารถกลืนลงท้องไปได้มากนักด้วยค
