แม้บ้านของเธอจะไม่ได้จัดว่าอยู่ในตัวเมืองแต่เพราะความเจริญก้าวหน้าที่รุกล้ำทุกถิ่นฐาน เป็นเหตุให้ธรรมชาติที่มีอยู่เริ่มเปลี่ยนแปลง ไม่เหมือนสมัยปู่ย่าตายายของเธอที่ยังคงความเป็นชนบทไว้อย่างสมบูรณ์แบบ รอยยิ้มหวานๆ ผุดพรายขึ้นอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวทำให้คนมองเผลอยิ้มไปด้วยกันกับเธอด้วยความชุ่มชื่นหัวใจ ยามนี้เขาคงเป็นเหมือนต้นไม้ใบหญ้าที่ได้น้ำค้างมาพร่างพรมจนฟื้นตัวขึ้นมาอีกครั้งหลังจากถูกแสงแดดเผาเสียจนเกือบไหม้เกรียม
“พี่ดีใจนะที่จีนัสชอบ...”
“ฉันแค่...รู้สึกว่าดีกว่าตกอยู่ในห้องที่เหมือนนรกมืดๆ”
ศิลาภินกลืนน้ำลายลงคือกับคำเสียดสีกระทบกระเทียบของหญิงสาว เขาจะทำยังไงดีนะให้เธอรู้ว่าความรู้สึกในส่วนลึกเขาไม่เคยคิดอยากทำอะไรอย่างนั้นเลย ทุกอย่าง...เกิดขึ้นจากความรักในตัวเธอที่เขาเองก็หักห้ามใจไม่ได้
“หนาวไหม...”
“...” เธอเงียบ...และยังคงให้ความสนใจกับบรรยากาศที่แสนงดงาม ถ้า
