“พักเรื่องกูแล้วสนเรื่องของน้องดีกว่าไหม ไอ้ห่าโฬมมันยิ่งหล่อรวยเพอร์เฟ็คแถมเป็นคนดีอีกต่างหาก ระวังนะมึง ระวังจะได้น้องเขยจากงานนี้”
“หึ! ไม่มีทาง เด็กในปกครองกู...ถ้ากูไม่อนุญาตก็ไม่มีใครมายุ่งได้ทั้งนั้น”
“แล้วเมื่อไหร่จะอนุญาตวะ”
“ยังเรียนอยู่เลยมึงจะรีบให้มีแฟนไปไหน”
“หึ ๆๆ เอออันนี้กูเข้าใจ แล้วว่ามึงเถอะไอ้ขุน...มึงจะปกครองน้องแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่”
“เรื่องของกู”
“อย่านานนะมึง”
“ทำไม” ผมถามมันพร้อมกับหรี่ตามองด้วยความไม่ไว้ใจ
“กูกลัวถ้านานมึงจะใจขาดตายซะเอง”
“สัส!” ผมชูนิ้วกลางให้มันจากนั้นก็กินอาหารให้จานแล้วก็คอยมองดูเด็กในปกครองที่ยืนตักอาหารแล้วก็คุยกับผู้ชาย
คุยอะไรกันนักหนาวะป่านนี้น้ำลายไอ้ห่านั่นกระเด็นใส่อาหารหมดแล้วมั้ง
“มึงอยากให้กูช่วยไหม”
“ช่วยห่าไรของมึง” หงุดหงิดไอ้ภูผาอีกคน แม่งจะถามทำไมนักหนาวะ
“ช่วยไปขวางคอแทนมึงไง”
“ปัญญาอ่อน”
“หึ ๆๆ แล้วแต่ ไม่ให้ช่
