ให้มันรู้ว่าเธอไม่เอา
1478 คำ
อนันติญา พรีเวดดิ้ง, นครศรีธรรมราช
กริ๊ง!
"ยินดีต้อนรับค่ะ" เสียงหวานจากเจ้าของร้านคนสวยเอ่ยทักลูกค้ารายแรกของวันด้วยน้ำเสียงสดใส
"มาทำไม" รอยยิ้มที่เคยปรากฎอยู่บนใบหน้าค่อยๆจางหายกลายมาเป็นงอง้ำเข้ามาแทนที่อย่างไม่สบอารมณ์เมื่อพบว่าลูกค้ารายแรกของวันนั้นดันเป็นไอ้เด็กบ้าที่ตามจีบเธอมาตั้งแต่อายุ18ปี
"โหเจนพูดงี้พี่ก็เสียน้ำใจแย่" 'ชยพงศ์ ศิวาพร หรือจ้าวฮาย' ว่าอย่างรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ และถึงแม้เขานั้นจะมีอายุน้อยกว่าหญิงสาวถึงสิบปีด้วยกันหากแต่ก็ไม่เคยมีสักครั้งที่เขาจะเรียกแทนตัวเจนซี่ว่า 'พี่'
"อย่ามาปีนเกลียวฉันนะไอ้เด็กบ้า จะมาพี่อะไรก่อนนายพึ่งยี่สิบแปดส่วนฉันสามสิบแปดแล้วนะคะ สติสำคัญมากนะไอ้ฮาย" เจนซี่ต่อว่าอย่างไม่ค่อยพอใจด้วยคิดว่าจ้าวฮายนั้นกำลังหลอกด่าว่าตัวเองแก่นั่นเอง
"ไอ้เลยเหรอวะ" คนที่ตั้งใจหอบดอกไม้ช่อสวยมาฝากนางในฝันของตัวเองถึงกับขว้างช่อดอกไฮเดรนเยียสีชมพูในมือลงพื้นอย่างแรงด้วยความโมโหจนลืมตัวไปชั่วขณะ
"แล้วนายจะทำไม" แม้หัวใจดวงน้อยจะหล่นวูบไปอยู่ตรงตาตุ่มไปแล้วเป็นที่เรียบร้อยก็ตาม แต่สกิลฝีปากกล้าของเจนซี่ก็ยังคงทำหน้าที่ของมันได้ดีอยู่อย่างน่าอัศจรรย์
"พี่ตามจีบเจนมากี่ปี"
"ไม่รู้ ไม่...ไม่ได้สนใจ ไม่ได้อยากจำเว้ย" เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นสู้ขณะที่สองเท้าเรียวก็ก้าวถอยหลังหนีชายหนุ่มรุ่นน้องที่เดินประชิดตัวเข้ามาเรื่อยๆจนกระทั่งแผ่นหลังสวยไปติดอยู่กับผนังวอลเปเปอร์สีหวานในร้านของเธอ
"สิบปี" คนเอ่ยคำถามเอ่ยคำตอบออกมาด้วยตัวเอง "ในเมื่อเป็นคนดีแล้วเจนไม่เอาพี่..."
"จะ...จะทำอะไร" เหงื่อตรงขมับบางแตกพลั่กด้วยหัวใจที่แตกตื่น เมื่อจู่ๆมือหนาของเด็กหนุ่มรุ่นน้องก็ช้อนเข้าตรงสองก้นงามก่อนจะดันตัวเธอไปแนบชิดติดเอาไว้กับผนังร้านอย่างน่าหวาดเสียว
"เอาไง"
"อื้อ!" ใบหน้าขาวผ่องเป็นยองใยปัดป่ายไปมาเพื่อหวังจะสลัดริมฝีปากบางให้หลุดพ้นจากการรุกรานของผู้ชายน่าไม่อายที่อยู่ตรงหน้าของตัวเอง
เพี๊ยะ!
"ตบอีกกูก็จูบอีก" มือแกร่งรวบสองข้อมือเล็กที่ยังคงพยายามที่จะประทุษร้ายเขาอีกครั้งเข้าหากัน ก่อนจะตะโบมริมฝีปากหยักหนาเข้าขยี้ริมฝีปากกล้าแดงระเรื่อนั้นอย่างดุเดือดตามแรงปรารถนาที่กำลังแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายกำยำอยู่ในขณะนี้
จ๊วบ!
"อื้อ"
"อย่าดิ้น!" เสียงคมเข้มคำรามขึ้นด้วยโทนเสียงที่ไม่เคยใช้กับคนใต้อาณัติมาก่อนนั้นทำเอาความแก่นกล้าที่หญิงสาวนั้นเคยมีหดหายเข้ากลีบเมฆไปในทันที
"หวานจัง" จ้าวฮานครางอิ๋งด้วยความมัวเมาไปกับรสหวานจากช่องปากสวยของหญิงยอดดวงใจของตัวเอง
จ๊วบ!
ลิ้นร้ายดันดุนพัวพันกับเรียวลิ้นเล็กของคนตรงหน้าอย่างหยอกเอิน ก่อนจะกวาดเอาน้ำหวานทุกหยาดหยดกลืนกินลงคอไปอย่างยากจะห้ามใจให้ตัวเองกลับไปเป็นเด็กชายแสนดีที่คอยทะนุถนอมเธอมาตลอดสิบปีที่ผ่านมา
"อย่า.." เสียงเล็กนั้นครางหวิวและพยายามอย่างหนักที่จะปกป้องร่องอกงามของตัวเองให้หลุดพ้นจากการรุกรานของชายจอมฉวยโอกาส
แคว่ก!
"สวย" มือใหญ่กระชากเข้ากับเสื้อยืดสีหวานของหญิงสาวจนมันฉีกขาดและเผยให้เห็นทรวงอกอิ่มที่แทบจะทะลวงออกมาจากบราเซียร์ตัวจิ๋วสีร้อนแรงที่เธอกำลังสวมใส่อยู่
"สวยเหลือเกิน" ปากหนาคมพร่ำรำพันอย่างเลื่อนลอยก่อนจะออกแรงดันเรียวขานั้นให้กระชับเข้าหาผนังอีกครั้งและเลื่อนมือข้างหนึ่งขึ้นมาสะกิดเม็ดบัวสีสวยออกมาจากพันธนาการบราเซียร์ตัวจิ๋ว
"อ๊า" คนมากอายุแต่น้อยประสบการณ์ถึงกับร้องออกมาไม่เป็นภาษาเมื่อร่างกายที่ไม่เคยผ่านมือชายใดได้ถูกสัมผัสอย่างที่ไม่เคยมีใครได้ทำมันมาก่อน
"สะกิดขนาดนี้ ดูดขนาดไหน" มือใหญ่ลูบวนไปยังแผ่นหลังขาวนวลและใช้สองนิ้วสะกิดพันธนาการชิ้นเล็กนั้นให้หลุดพ้นไป
จ๊วบ!
"อ๊า สะ..เสียว"
จ๊วบ จ๊วบ!
เด็กเดนเหลือร้ายลอบยิ้มอยู่ภายในใจเมื่อได้ยินเสียงหวานครวญครางอย่างไม่เป็นภาษาออกมาจากปากของสาวรุ่นพี่ ก่อนจะสลับไปดูดเลียเต้ากลมใหญ่ด้านขวาและใช้มือหนาขยี้เม็ดทับทิมอีกข้างด้วยจังหวะเนิบนาบชวนให้หญิงสาวร้องกระเส่าออกมาด้วยความเสียวกระสัน
"อ๊า สะ...เสียว... ไม่ไหว" เพียงแค่ปลายลิ้นที่สัมผัสเท่านั้นสะโพกคอดสวยก็กระตุกเข้าหาเอวหนานั้นอย่างรุนแรงด้วยความสุขสม น้ำหวานแห่งความต้องการจำนวนมหาศาลไหลหลั่งออกมาจนเปียกชุ่มไปทั้งกางเกงขาสั้นตัวบางนั้นที่เจนซี่กำลังสวมใส่อยู่...
"เสร็จเร็วจังครับ" จ้าวฮานกระซิบข้างใบหูสวยด้วยน้ำเสียงแหบพร่าก่อนยกร่างสูงโปร่งนั้นขึ้นมาไว้ในท่าเจ้าสาว
"ปละ..ปล่อย" มือเล็กออกแรงดันอกแกร่งนั้นให้ออกห่างหลังจากใช้เวลาร่วมนาทีกว่าสติที่กระเจิดกระเจิงจะกลับมา
"ปล่อยนะ!"
"อะไรกัน คิดจะเสร็จอยู่คนเดียวแบบนี้มันไม่ดูเห็นแก่ตัวไปหน่อยหรือไงครับ" จมูกคมสันต์บดบี้ลงกับปลายจมูกนิ่มเล็กนั้นอย่างอ่อนโยน เขารู้สึกภูมิใจไม่น้อยที่หญิงคนที่เขาแอบรักมาหลายปีนั้นพึ่งเสร็จสมไปเพียงเพราะหนึ่งลิ้นและสองมือของเขา
"นอนตรงนี้นะครับ" เขารู้จักหญิงสาวมานานพอที่จะรู้ว่าทุกซอกหลืบของร้านนั้นถูกจัดเอาไว้ในรูปแบบไหน และนับได้ว่าไม่ใช่เรื่องยากอะไรที่เขาจะพาตัวเจ้าของร้านมาเปิดศึกรักในห้องลับที่น้อยคนนักจะได้รู้
"ได้โปรด" แม้ความรู้สึกที่ไม่เคยพานพบเมื่อก่อนหน้านั้นจะทำให้เธอแทบจะกระอักเลือดตายด้วยความสุขสมก็ตามที หากแต่ถ้าเธอไม่หยุดทุกอย่างไปเสียตั้งแต่ตอนนี้ กำแพงที่เธอพยายามก่อสร้างขึ้นมานานหลายปีเพื่อขวางกั้นเด็กหนุ่มก็คงมีอันต้องพังทลายลงมาอย่างสูญเปล่า
"ฉันมีแฟนแล้ว"
"พี่ไม่เชื่อ" จ้าวฮายที่กำลังซุกไซ้ต้นคอขาวผ่องนั้นอย่างเสน่หาผละตัวออกมาอย่างเริ่มหมดอารมณ์หลังได้ยินประโยคชวนให้แสลงหูออกมาจากปากของเจนซี่
"เจนซี่ไม่เคยมีใครแล้วทำไมถึงไม่ยอมรับรักพี่สักที ทำไมวะ!"
"ก็นายยังเด็กเกินไป!" หญิงสาวเริ่มที่จะส่งเสียงดังออกมาอย่างคนหมดความอดทน "นายยังเด็กเกินไปที่จะมาสานสัมพันธ์กับคนที่มีอายุมากกว่านายถึงสิบปีอย่างฉัน ออกไป"
"กูไปแน่!" และเพราะหลายครั้งหลายคราวที่เขาพยายามจะสานความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอแต่หญิงสาวก็ปฏิเสธเสมอมาจนมันทำให้ความรู้สึกดีๆที่เขาเคยมีนั้นกำลังจะกลายเป็นความอาฆาตในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้
"อย่ามาหยาบคายกับฉัน! ฉันคือเจนซี่และฉันไม่ใช่บรรดาลูกกระจ๊อกของนายที่นายจะมาทำอะไรกับฉันก็ได้! แล้วก็เชิญออกไปได้แล้วก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน!"
แกร๊ก!
"เอาสิยิงฉันเลย" อย่างน้อยการตายมันก็คงจะเจ็บปวดน้อยกว่าการที่เธอจะต้องทนทุกข์ทรมานใจอยู่อย่างนี้
"ฉันเองก็ไม่อยากจะอยู่แล้วเหมือนกัน"
กึด
ปากกระบอกปืนดำเมื่อมกดลงตรงขมับบางนั้นเต็มแรงจนมีเลือดสีแดงไหลซิกลงมาเต็มปรางค์แดงปลั่งของหญิงสาวผู้น่าสงสาร
"มึงเล่นผิดคนแล้ว เจนซี่!" จ้าวฮานกล่าวด้วยโทนเสียงเย็นชาอย่างที่ไม่เคยกระทำต่อเจนซี่มาก่อนซึ่งมันทำให้เธอตื่นกลัวจนน้ำตาไหลออกมา
"ถ้าชาตินี้กูไม่ได้มึงเป็นเมีย มึงก็อย่าหวังว่าจะไปคว้าไอ้หน้าหมาที่ไหนมาหยามหน้ากูได้อีเจน!"
ตัดจบแบบละครไทย คึคึ
อย่าด่ากันเลยนะแต่มันครบจำนวนคำพอดีจริงๆน้าไม่ได้แกล้งจริงจิ๊ง ฮ่าๆ
- ผู้เขียน
