เด็กเลี้ยง
502 คำ
เมื่อเข้ามาเรียน วรฐิสาเจอผู้หญิงคนนั้นอีกหลายครั้งเพราะเรียนอยู่คณะเดียวกันแม้จะคนละสาขา พี่คนสวยเป็นดาวคณะแม้นึกอิจฉานิดๆ แต่ก็ไม่รู้จะอิจฉาไปทำไม สวยกับหล่อคู่กันมันก็เหมาะสมแล้วกับคนที่เธอเห็น นอกจากรูปร่างหน้าตาภายนอกของเขาที่ทั้งหล่อสมบูรณ์แบบ เขายังใจดีมีน้ำใจ ป้าเธอรอดชีวิตมาได้ก็เพราะเขา
“สวยเนอะ ไฮโซ้ ไฮโซ” วันนี้เรามาเลี้ยงสายรหัส ตอนเดินกลับหอแล้วพี่คนสวยขับรถผ่านเลยจอดทัก มะเหมี่ยวเพื่อนที่เดินมาด้วยกันยังว่า แต่พี่รหัสเธอรีบบอก
"ไม่สวยไฮโซได้เหรอ รถ กระเป๋าเอย รองเท้าแบรนด์เนมเอย ทั้งตัวนั่นก็เสี่ยให้มาล้วนๆ"
วรฐิสาตาโตหน่อยๆ หันไปมองรุ่นพี่ที่ยังเมาท์มอยไม่หยุด
"ไม่เชื่อใช่มะ นั่นดิ ตอนแรกพี่ก็ไม่เชื่อหรอก แต่เห็นมากับตา ตอนเข้าปีหนึ่งยังกู้ กยศ ด้วยกันอยู่เลย เห็นว่าบ้านนางทำเต๊นท์รถแต่เจ๊ง แรกๆ ก็ใช้แต่ของบ้านๆ ธรรมดาแบบเรานี่แหละ แต่พอขึ้นปีสองนี่อย่างกับคนละคน มีรถขับ ใช้เเต่ของเเบรนด์เนมทั้งนั้น เขาเม้าท์กันให้แซตว่ายัยพี่ไปเป็นเด็กเสี่ย พอมีเสี่ยเลี้ยง เสี่ยพาเข้าร้านนั้น ออกร้านนี้ มีแต่แบรนด์แพงๆ”
“จริงอ่า”
“อือ วันนั้นยัยแนนเพื่อนพี่ยังเอารูปให้ดูเลย นางไปเดินห้างแล้วเจอเลยแอบถ่ายมา แต่เสียดายเห็นผู้ชายไม่ชัด”
“แฟนหรือเปล่า”
“ไม่น่าใช่นะ ดูจากพฤติกรรมและชีวิตที่เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือของนาง แฟนเก่านางอ่ะ โก้เดือนวิศวะเลยนะแต่อยู่ๆ ก็เลิกกัน มันไม่แปล่งๆ เหรอวะ”
“เฮ้ย พี่โก้เลยนะ อย่างหล่ออ่า หนูอย่างปลื้ม โอ้ย ตายแล้ว พลาดมาก ถ้าเป็นหนูนะ ไม่เอาหรอกเสี่ย เอาพี่โก้ดีกว่าเสี่ยต้องแก่พุงพลุ้ยแน่ๆ”
“ใครว่าย่ะ เห็นเขาว่าหล่อ หุ่นนี่อย่างแซบ แถมยังหนุ่มอยู่เลย”
“อ่าว ยังหนุ่มเเล้วเรียกเสี่ยได้ไงอ่ะ”
“ก็ต้องเรียกเสี่ยมั้ยล่ะ เลี้ยงเด็กอ่ะเนอะ”
ทีนี้เปลี่ยนทิศ พอได้ยินว่าเสี่ยหล่อ สปอร์ต พร้อมเปย์ไม่อั้น ยัยมะเหมี่ยวถึงกับทำหน้าเพ้อฝัน
“เเหม แต่ถ้าทั้งหล่อทั้งเเซบแบบเจ้ว่า พูดซะอยากเห็นเลย” ยิ่งพี่พูดว่าเคยเห็นมีรถมาส่งนางเเต่ไม่เคยเห็นคนขับเพื่อนเธอยิ่งนึกพิเรนท์จนคนพี่ต้องโวย
"งั้นไปมะ สะกดรอยตามพี่คนสวยกัน”
"ไอ้บ้า เขาไม่ตบเอาเหรอ ฉันไม่ได้โรคจิตขนาดนั้นมั้ย"
เเนวร่วมหายไปหนึ่ง เพื่อนเลยหันมาชวนเธอแทน วรฐาาส่ายหน้า
ไม่ต้องไปแอบดูหรอก เธอเคยเห็นเเล้ว
พี่คนสวยเป็นเด็กเขา
เขาเลี้ยงเด็ก
- ผู้เขียน
