(รัก) แรกพบ100%
818 คำ
วรฐิสาหันไปหาใครคนนั้น ผู้ชายตัวสูงในชุดสูทเต็มยศ เขาเดินเขามากลางวงนั่งชันเข่า เอามือเเตะต้นคอคนหมดสติทันที ใบหน้าเคร่งขรึมไม่แพ้เสียงหันมาถาม
“กี่นาทีเเล้ว”
หญิงสาวไม่ทันตั้งสติในตอนแรก แต่พอนึกได้ว่าเขาคงหมายถึงคนเจ็บหมดสติไปนานเท่าไร วรฐิสาส่ายหน้า
“มะ… ไม่แน่ใจค่ะ” เธอละล่ำละลั่กบอก ความไม่พอใจบนสีหน้าและเเววตาคมดุคู่นั้นทำให้รู้สึกผิด เขาขึ้นปั๊มหัวใจแทนคนก่อนหน้า ปากก็สั่ง
“หลังรถมีเครื่องเออีดี ไปหยิบมา” ทั้งที่มือเขายังกดปั๊มหัวใจไม่หยุด ชายหนุ่มพยัดเพยิดหน้าไปทางรถสีดำคันหรู วรฐิสามองตาม ยังดีที่เธอไม่โง่เกินไป ถึงไม่รู้ว่าเครื่องเออีดีคืออะไร แต่หญิงสาวก็วิ่งไปที่รถ หยิบแล้วรีบวิ่งกลับเอาไปให้เขา
“ได้เเล้ว ได้เเล้วค่ะ” เสียงเครือหอบตะโกนมาแต่ไกล พร้อมวิ่งไปด้วย มาถึงก็รีบยื่นเครื่องในมือให้เขา แต่เธอเสียหลัก
“ว้าย!!”
เป็นเสี้ยววินาทีที่ร่างสูงลุกขึ้นมาพอดี วงแขนกว้างตวัดรวบร่างบางมาไว้ในอ้อมแขนอย่างรวดเร็ว
คีรพัทธ์มองสบดวงตาแดงช้ำ เธอน่าสงสาร ทว่าใบหน้าหวานฉ่ำนั้นกลับตรึงเขาไว้ได้มากกว่า ทว่าในนาทีวิกฤติแบบนี้มีอย่างอื่นที่สำคัญกว่าที่เขาต้องทำ
เขาจับคนในอ้อมแขนลงนั่งกับพื้น แล้วสั่งเสียงเฉียบ
“ตั้งสติหน่อย!!”
เสื้อสูทตัวนอกถูกถอดออกจากตัวชายหนุ่มแล้วยื่นให้
วรฐิสางุนงง ก่อนสายตาดุๆ นั้นจะบังคับให้เธอรับมันมาแลกกับเครื่องเออีดีในมือ
เธอกอดเสื้อเขาไว้ ทำได้แค่ยืนมอง ตาวาวด้วยหยดน้ำตามองทุกอย่างตาไม่กระพริบ มองเขาทำทุกอย่างอย่างคล่องเเคล่ว การปรากฏตัวของเขาทำให้หัวใจเธอมีความหวัง และหญิงสาวก็ได้รู้สึกเหมือนได้หัวใจที่หล่นหายไปแล้วกลับคืนมา เมื่อคนที่บอกว่าตัวเองเป็นหมอหันมาบอก
“ชีพจรกลับมาแล้ว”
เขาถอนหายใจ วรฐิสาถอนหายใจโล่งอกเช่นกัน
หลังจากนั้นอีกไม่กี่นาทีก็มีรถพยาบาลมารับตัวป้า ตอนแรกหญิงสาวจะขึ้นไปด้วย แต่ถูกชายหนุ่มห้ามไว้ เธอเห็นเขาคุยอะไรกับเจ้าหน้าที่ครู่ใหญ่ จนรถพยาบาลเคลื่อนออกไปแล้วจึงหันมาพูดกับเธอ
“ให้เจ้าหน้าที่เขาทำงานก่อน คนไข้อาการวิกฤติยังต้องช่วยอีกหลายอย่าง เดี๋ยวเราค่อยตามไป”
“ค่ะ”
“จะไปเลยหรือเปล่า เดี๋ยวผมไปส่ง”
เป็นครั้งแรกที่วรฐิสาได้เห็นผู้ที่เป็นดั่งเทวดาของชีวิตเธอและป้าชัดเจน ใบหน้าคมเขียวครึ้มไรหนวดชุ่มไปด้วยเหงื่อเช่นเดียวกับเสื้อเชิ๊ตที่เขาใส่เปียกชุ่มเหมือนโดนน้ำ ปมเนกไทป์คลายหลวม แขนเสื้อถูกถกขึ้นมาลวกๆ เขาตัวสูงจนเธอต้องเงยหน้ามองเพราะสูงแค่ไหล่ นึกต่อว่าว่าพ่อเป็นลูกครึ่งแต่ทำไมไม่ให้ความสูงเธออย่างที่ควรจะเป็นบ้าง หรือความจริงส่วนสูงหนึ่งร้อยหกสิบห้าของเธอก็พอดีแล้ว แต่เขาสูงเกินไป
หญิงสาวคิดไปเรื่อย ก่อนความรู้สึกว่าถูกจ้องมองอยู่จะบังคับให้เธอเงยหน้าขึ้นสบสายตาคมกริบคู่นั้น
…อีกครั้ง แต่นับเป็นครั้งแรกที่เธอได้มองสบแววตาคู่ตรงหน้าจริงจัง ความเข้มข้นของความรู้สึกบางอย่างจะทำให้เธอต้องเป็นฝ่ายหลบตาด้วยวูบหนึ่งของหัวใจที่เต้นระรัว
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูไปเองได้ ขอบคุณคุณมากนะคะ”
หญิงสาวตอบ ยกมือไหว้ ส่งเสื้อในมือที่เธอเองเผลอกอดไว้เสียนานคืนให้เขา
“งั้นก็ตามใจ”
วรฐิษารับรู้ได้ถึงสายตาแบบนั้นที่ยังมองกันอยู่ ก็อยากนึกสงสัย แต่เธอไม่มีเวลาคิดอะไรมากแล้วตอนนี้ เป็นห่วงป้ามากกว่า หญิงสาวยกมือไหว้อีกครั้ง เขารับไหว้ ละสายตาออกไปไม่สนใจกันอีก หันหลังเดินกลับไปทางรถสปอร์ตสีดำคันหรู ส่วนเธอโบกเรียกแท๊กซี่แป็บเดียวก็ได้ แถวนี้รถโดยสารสาธารณะเยอะอยู่แล้ว
ร่างเล็กขึ้นไปนั่ง แต่พอรถเคลื่อนออก และกำลังขับผ่านรถสปอร์ตสีดำคันนั้นไป เธอเห็น… เพราะกระจกด้านข้างรถเขาที่ถูกเลื่อนลง ผู้หญิงในชุดนักศึกษาสาวสวยซับเหงื่อ ช่วยจัดเสื้อผ้าเนคไทป์ให้เขา ส่วนคุณหมอคนนั้นดูโทรศัพท์เหมือนไม่ใส่ใจนักแต่วางมืออีกข้างบนขาอ่อนขาวผ่องที่โผล่ออกมาจากกระโปรงนักศึกษาทรงเอสั้นแค่คืบ
- ผู้เขียน
