“แต่ป้ารสบอกว่าหยาไม่ยอมกินยา ไม่เหมือนเรา กี่เม็ดๆ เราก็กินหมด เรากินยาง่ายนะจะบอกให้” เขตต์อวดอ้าง
“ไอ้หมูตอนขี้โม้” มาหยาว่าให้ ย่นจมูกใส่เพื่อน
“ถ้าตัวเองไม่หายเรากับรินจะไปเที่ยวสวนสนุกกับอาเขื่อนกันแค่สามคน” เขตต์ยกนิ้วขึ้น ทำเอามาหยาตาโต
“เราจะไปด้วย”
“งั้นก็ต้องกินข้าวแล้วก็กินยา จะได้ไปเที่ยวด้วยกัน” เขื่อนพูดขึ้น
“ก็ได้ค่ะ” มาหยาอ้าปากรับข้าวต้มที่เขื่อนป้อนให้อย่างไม่อิดออดเพราะกลัวไม่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนๆ แล้วก็เขื่อน
“ปกติเราไม่ให้อาหมอป้อนข้าวสาวที่ไหนหรอกนะ แต่สำหรับเธอ เราให้เป็นพิเศษ” เขตต์เห็นว่าเพื่อนป่วยเลยยินยอม คนขี้หวงก็ห่วงเพื่อน กลัวจะป่วยหนักไปกว่านี้แล้วอดไปเที่ยวด้วยกัน
ดารินคอยเช็ดปากและรินน้ำให้เพื่อนด้วยท่าทีกระตือรือร้น รติรสเห็นแล้วอดพูดกับสามีไม่ได้
“ยายรินดูรักลูกสาวเราจังเลยนะคะ นี่ถ้าเป็นพี่น้องกันคงดีไม่น้อย คุณภพเองก็เถอะ พอฝากฝังได้ก็ฝากไม่
