“เอยไปไหนล่ะ”
“...ยังไม่ลงมาค่ะ” ไม่คิดว่าจะเจอเขาก่อนยัยเอยลงมาทำตัวไม่ค่อยถูกเลยให้ตายเถอะ
“อื้ม แล้วเรากินอะไรอยู่ล่ะ” ถ้าเป็นปกติเขาจะไม่ถามซึ่งฉันคนนี้อยากให้มันเป็นปกติไม่ใช่ผิดปกติแบบนี้ -_-
“อาหารเช้าค่ะ”
“รู้ แล้วอาหารอะไรล่ะ”
“เหมือนของคุณนั่นล่ะค่ะ”
“ไหนของพี่?”
“...”
“ก็ยังไม่ได้กินไงเพิ่งนั่งพี่สร้อยยังไม่ได้เสิร์ฟเราก็เห็น พี่เลยถามว่ากินอะไรพี่จะได้รู้ว่าพี่จะได้กินอาหารเช้าเป็นอะไร”
“...” กวนประสาท ฉันไม่ตอบแค่มองเขานิ่ง ๆ แทนแต่อีตาคุณแทนคุณก็ยังยิ้มอารมณ์ดีใส่
“ว่าไง กินอะไร”
“ก็ดูเอาสิคะ” นั่งใกล้กันแค่นี้ปลายตามองผ่าน ๆ ยังเห็นเลยเถอะ
“หึ ๆๆ โอเค” หัวเราะทำไม แล้วนี่อะไร? จะขยับตัวลุกขึ้นเอามือค้ำโต๊ะทำไม
“คุณจะทำอะไรคะ?” ก็ไม่ได้อยากคุยกับอีตารูปหล่อคนนี้เท่าไหร่หรอกนะแต่พอเห็นพฤติกรรมของเขาก็อดถามไม่ได้
“จะดูไง” เขาพูดจบก็โน้มตัวลงมาทางฉันช้า ๆ
เฮ้ย ๆๆ
