โอเค ลุยๆ
1066 คำ
เสียงมือถือของหมอดังขึ้น หมอรีบหันมามองหน้าเธอ แล้วพูด
“ผมขอตัวไปรับสายก่อนนะครับ แล้วจะไปเข้าห้องน้ำด้วย”
“อะ ได้ค่ะ ดีเลยค่ะ เพื่อสุขภาพอนามัยที่ดีของคุณหมอ อย่าลืมล้างหม้อ เอ๊ย...ล้างมือด้วยนะคะ” เธอพูดผิด ทำเอียงอาย แต่คุณหมอคิดว่าเธอเป็นคนตลกดี
วันนี้วุ้นเย็นทำตัวเปิ่น ๆ ตั้งหลายครั้ง เขามักเห็นในที่ทำงานเสมอ ซึ่งมันขัดกับใบหน้าหวาน ๆ ของเธอเหมือนกัน ที่จริงเธอน่าจะดูเรียบร้อยมากกว่านี้
“แน่นอนสิครับ ฮา...” เขาหัวเราะรับมุก
‘วุ้นเย็นชอบทำน่าขายหน้าอีกแล้ว’ เธอเขกหัวตัวเอง
เมื่อคุณหมอเดินลับตาไป
‘ยายวุ้น แกรอบ้าอะไรอยู่ เอายาที่บดใส่ลงไปในแก้วของคุณหมอสิ’
‘แก้วใบไหน’
จังหวะนั้น พนักงานเดินเข้ามาเสิร์ฟน้ำที่สั่งไปพอดี
‘แก้วกล้วยปั่นนั่นแหละ’
‘เอาจริงหรือ’
‘ก็เอาจริงนะสิ หรือแกจะแต่งงานกับไอ้วัน’
‘ไม่เอา ไม่มีทาง’
‘ใส่ยาเดี๋ยวนี้’
เธอรีบหยิบมันออกมาจากกระเป๋า ก่อนจะรีบเทยาเหล่านั้นลงไปแบบมือไม้สั่น สายตามองไปรอบ ๆ แบบมีพิรุธ
“ไปนานจังคะ” วุ้นเย็นทักเขาทันทีที่หมอซันเดินกลับเข้ามา
“อ๋อ...พอดีที่บ้านโทรเข้ามานะครับ เลยคุยยาวนิดหนึ่ง ให้คุณวุ้นรอนาน ต้องขอโทษด้วย”
“ไม่ค่ะ ไม่นานค่ะ” เธอรีบปฏิเสธ
คุณหมอนั่งลง วุ้นเย็นนั่งใจจดใจจ่อ รอดูว่าหมอซันจะยกแก้วนั้นขึ้นดื่มเมื่อไหร่ ไม่กี่อึดใจ คุณหมอก็ยกแก้วน้ำปั่นขึ้นดื่ม ดูดแรง ๆ หายไปเกือบครึ่ง วุ้นเย็นพ่นลมหายใจออกมาแบบโล่ง ๆ รู้สึกดีใจที่คุณหมอไม่สงสัย
แล้วทั้งสองคนก็รับประทานอาหารด้วยกันด้วยความเอร็ดอร่อย และคุยกันอย่างออกรส เขาและเธอเปิดอกคุยกันในเรื่องส่วนตัวและเรื่องที่ไม่เคยคุยมาก่อน ทำให้ดูสนิทสนมกันมากยิ่งขึ้น
‘อะไรกัน ไม่เห็นได้ผลเลย คุณหมอไม่แสดงอาการอะไรให้เห็นเลย’ เธอได้แต่สงสัย สังเกตคุณหมอซันแล้ว เห็นเขาก็ยังเป็นปกติ ไม่ได้ส่งสายตาหรือทำท่าหื่นใส่เธอเลย
‘ก็นั่นนะสิ หรือว่าผิดสูตรวะ’
‘ไม่นะ ควายยังล้มเป็นตัว รายไหนรายนั้น มันได้ผลน่า มือหนึ่งแบบวุ้นเย็นไม่เคยทำอะไรพลาด ข้อสอบเรื่องยาเนี่ย ฉันได้ที่หนึ่งของห้องเลยนะ’
‘ย่ะ อีบ้า... แล้วแกใส่อะไรไปให้คุณหมอกินกันแน่ เห็นยังเฉย ๆ ’ เธอโต้เถียงและด่าทอกันเองในสมอง
“น้อง ๆ เก็บเงินครับ” หมอซันกวักมือเรียกพนักงานมาคิดเงิน
“จะกลับแล้วหรือคะ” เธอเห็นว่าเขาเพิ่งอิ่ม แต่ทำไมรีบกลับ
“ใช่ครับ อีกอย่างผมมีธุระต้องไปทำต่อด้วย”
‘ทำยังไงดี’ วุ้นเย็นเริ่มเป็นกังวล แผนการไม่เป็นไปตามที่คิดเสียแล้ว
“เอ่อ...คุณหมอจะไปไหนคะ” หญิงสาวถามออกไปทันที เธอนึกเป็นห่วงเพราะยาที่ใส่เข้าไปในแก้วของเขา อาจจะทำให้เขารู้สึกอะไรแปลกระหว่างทาง แล้วจะเป็นอันตรายตอนที่เขาขับรถ หรือเขาจะไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่เธอ
“กลับบ้านครับ”
“เฮ้อ....” เธอแอบโล่งใจ เพราะบ้านของหมออยู่ในเมืองไม่ไกลจากร้านอาหารแห่งนี้มากนัก
‘เอายังไงต่อดี ยายวุ้น’ เธอลนลาน คิดแผนการต่อไปอีก พนักงานเดินเอาบิลเข้ามาเก็บเงิน เธอรีบแย่งโฟลเดอร์เก็บเงินไปดูเอง
“วุ้นจ่ายเองค่ะคุณหมอ” หญิงสาวออกอาการประหม่า
“แน่ใจนะครับ” เขาสัพยอกเล่นอีก พร้อมรอยยิ้มสดใสที่กระชากใจสาว ๆ
เธอหันไปยิ้มหวานที่สุดเท่าที่ในชีวิตเคยยิ้มออกมากลับไปให้คุณหมอ
“แน่สิคะ วุ้นบอกว่าจะเลี้ยงคุณหมอเอง วุ้นก็ต้องเลี้ยง ถึงแม้ว่าวุ้นจะเงินเดือนน้อยกว่าคุณหมอเยอะค่ะ แต่ดีใจนะคะ ที่คุณหมอให้เกียรติมากินข้าวด้วย วันหลังเราสองคนมากินด้วยกันอีกนะคะ” เธอเปิดทางให้คุณหมอเต็มที่
“ผมเต็มใจครับ วันหลังวุ้นเย็นต้องให้ผมเลี้ยงคุณกลับบ้างนะครับ”
“ค่ะ”
ที่ลานจอดรถ
วุ้นเย็นยกมือโบกลาตามหลังรถคุณหมอที่แล่นออกไปก่อนเธอจะขึ้นรถเสียอีก
‘ไม่เห็นได้ผลเลยแก’ เธอทำหน้าเซ็ง ๆ อยู่ตรงนั้น
‘ขับรถตามคุณหมอไปสิ’
‘ตามไปทำไม’ ใบหน้าของวุ้นเย็นมันช่างหมดอาลัยตายอยาก
‘ยายวุ้น ขับตามคุณหมอไปก่อนเถอะน่า ยังไง ๆ คืนนี้แกห้ามกลับบ้าน แกต้องเอาหมอซันทำผัวให้ได้ มาถึงขนาดนี้แล้ว’
‘แกมีแผนแล้วเหรอ’
‘ยังไม่มี และก็ไม่รู้เลยว่าจะทำยังไง’
‘เหอะน่า ตามหมอไปก่อน ค่อยคิดที่หลัง’
‘เอายังงั้นเหรอ โอเค... ได้ ลุย...ลุย... เอาก็เอา... แต่ว่า คุณหมอจะคิดไหมว่าฉันเป็นสาวหน้าด้าน’
‘ด้านได้ อายก็อดย่ะ’ เธอสตาร์ตรถ ใส่เกียร์ขับตามรถของหมอซันไปที่บ้านของเขา ด้วยความที่รถบนถนนเยอะเลยทำให้คลาดกัน แต่เธอก็นึกทางไปบ้านคุณหมอออก หญิงสาวขับตามลงไปในซอยเล็ก ๆ ก่อนจะเลี้ยวเข้าไปในป่ามะพร้าว ทางเป็นดินลูกรังไม่ค่อยดีเท่าไหร่ สองข้างทางมืดไปหมด
‘มืดก็มืด ฉันกลัวนะ’ เธอเริ่มถอดใจ
‘ไม่ต้องกลัว ลุย.....’ เธอสั่งตัวเอง
หญิงสาวขับรถต่อไป เห็นไฟในบ้านของคุณหมอยังเปิดสว่าง เธอรีบปิดไฟหน้ารถ ก่อนจะขับเข้าไปจอดให้ใกล้บ้านของคุณหมอที่สุด
‘ลงไปดูผลงานของแก หากยังไม่ได้ผลแต่ต้องวางยาคุณหมอใหม่’
‘น่ากลัวจัง มืดด้วย แล้วถ้าหมอซันจับได้ล่ะจะทำยังไง ถ้าเขาถามว่ามาทำไม ฉันจะตอบว่ายังไง’
‘แกอย่ามาทำให้เสียเรื่อง ลงจากรถไปก่อนไป ฉันเชื่อว่ายากำลังออกฤทธิ์แล้ว’
‘แต่ฉันไม่เชื่อว่ายานั้นจะใช้ได้’
- ผู้เขียน
