บทที่4 บ่อออนเซ็น
1271 คำ
บทที่4
บ่อออนเซ็น
ฉันเดินมาส่งคุณหนูไดให้กับคาซุกิบอดี้การ์ดมือขวาของคุณเรียวมะหน้าบ้าน คุณหนูไดก็ดึงฉันไปหอมแก้มฉันเลยหยิกแก้มคุณหนูไดไปหนึ่งที หันกลับมาอีกทีก็เจอเจ้าของบ้านยืนล้วงกระเป๋ามองหน้าฉันอยู่ไม่ไกล
“นายท่านมีอะไรให้นามิรับใช้หรือเปล่าคะ”
“อีกยี่สิบนาทีมาเจอฉันที่บ่อออนเซ็น”
“ค่ะ”
“อย่าช้าล่ะ” เขาย้ำด้วยน้ำเสียงขึงขัง
“ค่ะนายท่าน”
ฉันรอเวลาจนคนของคุณเรียวมะเดินมาตามบรรยากาศวันนี้ดูเงียบสงบมาก บอดี้การ์ดที่เคยยืนอยู่ทั่วบริเวณบ้านหายไปไหนหมดก็ไม่รู้ มาถึงบ่อออนเซ็นฉันก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นคุณเรียวมะเปลือยกายก้าวขาเดินลงไปในบ่อออนเซ็นช้าๆ
“ถอดเสื้อผ้าสิ”
“คะ?” เขาหมายถึงอะไรกัน
“มาอาบน้ำให้ฉันในบ่อออนเซ็น”
เลือดในกายสาวสูบฉีดหลั่งสาร Adrenaline ออกมาทันทีสองขาของนามิก้าวไม่ออกจนเรียวมะลุกขึ้นมาจากน้ำเขายืนโชว์ร่างกายที่มีรอยสักมังกรหยดน้ำใสๆ บนตัวของเขาทำให้นามิหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อคืนว่าชัดแล้วแต่วันนี้ชัดยิ่งกว่ารอยสักที่ลากยาวลงมาถึงเนินชายเห็นแล้วดูดุดันแต่กลับน่าสนใจเป็นอย่างมาก
“นายท่าน.... นามิไม่อยากทำแบบนี้ค่ะ”
“หึ เธอแน่ใจว่าไม่ได้ต้องการฉัน”
“ค่ะ!” ใครจะกล้าคิดอะไรแบบนั้นถึงแม้คุณเรียวมะจะดูดีกว่าผู้ชายคนไหนที่ฉันเคยเห็นมาก็เถอะ เมื่อสายตาของเขาไล่ฉันออกไปฉันก็รีบวิ่งหนีออกมานั่งพักหายใจด้านนอกจนเสียงการฝึกซ้อมดังมาจากด้านหลัง
ฉันเองก็อยากเห็นอยากมีวิชาป้องกันตัวบ้างมองไปที่บ่อออนเซ็นเห็นคุณเรียวมะนั่งพิงขอบบ่อหลับตาพริ้มฉันจึงขอแอบไปดูการฝึกซ้อมด้านหลัง รู้สึกว่าจะมีการประลองดาบคาตานะ ฉันเคยเห็นคุณเรียวมะสอนคุณอายาโนะเหมือนในเทพนิยายที่พระเอกจับมือนางเอกถือดาบแล้วออกลวดลายการต่อสู้
ตอนนี้คาซุกิมือขวาของคุณเรียวมะกำลังประลองกับเก็นชิมือซ้ายที่หล่อมากๆ แต่กลับไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนเลย คาซุกิมีครอบครัวแล้วตอนนี้ครอบครัวของเขาอยู่ในการดูแลของคุณเรียวมะที่ประเทศญี่ปุ่น
ทั้งสองถอดเสื้อโชว์รอยสักที่ดุดันการต่อสู้ก็ไม่ธรรมดาฝีมือสูสีกันมากทั้งสองติดตามดูแลและอยู่กับคุณเรียวมะมาตั้งแต่เด็กที่ฉันรู้เพราะคุณอายาโนะเคยเล่าให้ฟัง
เก็นชิเป็นฝ่ายบุกเขาลงดาบจนเกิดประกายไฟแต่คาซุกิก็ตั้งรับได้ทันและตีตื้นขึ้นมาด้วยการสวนดาบกลับไป ยิ่งดูหัวใจของฉันก็ยิ่งตื่นเต้นแต่พอหันกลับก็เจอคุณเรียวมะยืนอยู่ในชุดยูกาตะเขามองฉันด้วยสายตาเชิงตำหนิ
“คุณเรียวมะ!”
“ฉันบอกเธอว่ายังไง”
“นามิขอโทษค่ะ! นามิแค่อยากดูคราวหลังนามิจะไม่ออกมาที่นี่อีกคุณเรียวมะอย่าลงโทษนามิเลยนะคะ”
“กลัวเป็นด้วยรึ?” เรียวมะก้าวขาเดินเข้ามาช้าๆ นามิก็ก้าวถอยหลังจนแผ่นหลังชนกำแพงหนาเธอก้มหน้าด้วยความสำนึกผิด
“ขอโทษจริงๆ ค่ะ”
“กลับเข้าบ้านไปได้แล้วเธอยังไม่ได้เตรียมเสื้อผ้าให้ฉัน”
“ค่ะ”
เรียวมะมองคนตัวเล็กวิ่งหนีเข้าบ้านเหมือนแมวที่โดนไล่ เขากระตุกยิ้มเบาๆ เมื่อหันกลับมาที่โรงฝึกเห็นบอดี้การ์ดมือขวากับมือซ้ายฝึกกันอย่างหนักแม้แต่ลูกชายเขาก็ถูกอาจารย์สอนให้อย่างจริงจัง เห็นความตั้งใจของทุกคนเขาก็สบายใจจึงเดินกลับเข้ามายังบ้านหลังใหญ่ วันนี้เขาให้ทุกคนไปพักผ่อนบางส่วนก็ไปฝึกซ้อมเหลือไว้แค่คนดูแลรอบๆ บ้านพอ
ด้านนามิเธอวิ่งแจ้นกลับเข้ามาในบ้านก็รีบขึ้นมาเตรียมชุดของเรียวมะแล้ววางไว้บนเตียงเป็นระเบียบเรียบร้อย เธอไม่รู้เลยว่าชายหนุ่มได้ดูเธอผ่านกล้องวงจร เขาเห็นเธอแอบดมเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดที่เธอเป็นคนซักให้
“หวังว่าคุณเรียบมะจะชอบนะ”
“ชอบอะไร”
“ว้ายย!!”
เรียวมะใช้วิชาตัวเบาที่เขาฝึกมาตั้งแต่เด็ก เขาเดินด้วยน้ำหนักเท้าที่เบาจนไม่มีเสียง นามิตกใจถลาไปกับเตียงเรียวมะจึงรีบคว้าตัวเธอไว้แต่ด้วยระยะห่างของเขาและเธอทำให้เขาพลาด ร่างสูงล้มทับเธอไปอีกทีคนตัวเล็กรีบหลับตาปี๋เพราะความกลัว
“เป็นอะไร”
“ฮืออ นามิกลัวคุณเรียวมะอย่าฆ่านามินะคะ”
“ทำไมต้องฆ่า ทำอะไรผิดมาหรือไง” น้ำเสียงเขาไม่ได้ดุแต่ออกแนวทะเล้นจนเธอต้องหรี่ตามองเขา ใบหน้าขาวสะอาดกลิ่นกายหอมเตะจมูกของเรียวมะทำให้หัวใจของนามิพองโตเหมือนโลกจะเป็นสีชมพู
“ชิชิค้าบบบ ชิชิเห็นพี่นามิของไดไหมครับ” เสียงตะโกนของเจ้าไดดังมาจากด้านนอกทั้งสองจึงรีบลุกออกจากกันโชคดีที่เด็กน้อยไม่ทันได้เห็นภาพเมื่อกี้ไม่เช่นนั้นคงมีการตั้งคำถามมากมาย
“พี่อยู่นี่ค่ะคุณหนูได”
เจ้าหนูไดรีบวิ่งเข้ามาในห้อง เรียวมะจึงรีบเข้าไปแต่งตัวในห้องน้ำเสียงหนูไดคุยโวว่าวันนี้เขาได้ลองถือดาบจริงด้วยเรียวมะฟังอยู่ด้านในเขายิ้มให้กับตัวเองผ่านกระจกบานใหญ่ ลูกชายยิ่งโตยิ่งรู้มากถ้าอายาโนะอยู่เธอคงภูมิใจไม่น้อย
เมื่อคิดถึงอดีตคนรักที่จากไปความรู้สึกผิดบางอย่างก็แล่นเข้ามาในหัวใจ เขาเจ็บแปลบเหมือนถูกมีดเล่มยาวแทงลึกลงไป นามิเป็นเหมือนน้องสาวของอายาโนะคงจะเป็นไปไม่ได้และไม่มีวันที่เขาจะดึงเธอขึ้นมาเป็นโอคามิซังหรือนายหญิงแทนอายาโนะเด็ดขาด
มื้อเย็นของวันนี้นามิลงมือทำไข่ตุ๋นโรยท็อปปิ้งด้วยปูอัดให้คุณหนูไดของเธอส่วนเรียวมะทานซุปข้าวโพดและข้าวผัดใส่เบคอน เขาชอบเมนูนี้มากเพราะทานง่ายทานเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ
“พี่นามิครับคืนนี้ไดขอนอนด้วยนะ”
“ไม่ได้”
นามิไม่ได้ตอบแต่เรียวมะตอบเองเขาไม่อยากให้ลูกชายแก่แดดเรื่องผู้หญิงมากนัก
“ชิชิเงียบไปเลยครับผมคุยกับพี่นามิอยู่ ชิชิไม่ควรขัด”
“ไอ้ไดเดี๋ยวเถอะ!”
สองพ่อลูกเถียงกันบนโต๊ะอาหารจนบอดี้การ์ดพากันกลั้นขำแม้แต่นามิก็ยังอดยิ้มตามไม่ได้คุณหนูไดเธอเลี้ยงมาเองเธอรู้ดีว่านิสัยของทั้งสองไม่ต่างกันเลย
“ถ้าคุณหนูไดอยากนอนกับพี่นามิก็มานอนได้ค่ะ พี่อยู่คนเดียวพี่ก็เหงาเหมือนกัน”
“โอ๋ๆ นะครับเดี๋ยวไดจะอยู่กับพี่นามิเอง โตขึ้นไดจะให้ชิชิไปสู่ขอพี่นามิดีไหมครับ”
-------------------------------
เจ้าไดเอาจริงนะพ่อ พ่อจะเอายังไงต่อล่ะทีนี้
- ผู้เขียน
