บทที่3 หักห้ามใจ (ช่วยตัวเอง)
1224 คำ
บทที่3
หักห้ามใจ (ช่วยตัวเอง)
นามิ....
ถึงเวลาที่คุณเรียวมะนัดไว้ฉันก็เดินขึ้นไปยังห้องทำงาน ปกติแล้วห้องทำงานฉันจะเข้ามาทำความสะอาดเวลาที่คุณเรียวมะสั่งเท่านั้น ครั้งนี้ฉันเข้ามาก็ได้กลิ่นบุหรี่กลิ่นแอลกอฮอล์ ร่างสูงของเขายืนมองบรรยากาศผ่านระเบียงกระจกใส
“นายท่านเรียกนามิมามีอะไรให้รับใช้คะ”
“เจ้าไดหลับหรือยัง” เขาถามโดยไม่หันมามอง ควันสีขาวลอยคละคลุ้งออกมาจากปาก แต่เมื่อเขาหันมาบุหรี่ในมือก็ถูกเขาบี้ลงในโถที่วางไว้
“หลับไปแล้วค่ะ วันนี้คงโดนทำโทษจนเหนื่อยได้ข่าวว่าถูกสั่งให้ยืนถือดาบเกือบครึ่งวัน”
“อืม เรื่องเรียนเธอเป็นยังไงบ้างพอเข้าใจใช่ไหม”
“เข้าใจค่ะ พี่พิชญ์อุ๊ย! อาจารย์พิชญ์สอนดีมากค่ะ”
สายตาของเรียวมะมองเธอนิ่งๆ แต่มันกลับแฝงไปด้วยอารมณ์บางอย่าง เขาเดินมาหาเธอช้าๆ จนร่างกายห่างกันไม่ถึงฟุต นามิรีบก้มหน้าลงเพราะกลัวถูกเขาดุ
“ขอโทษค่ะนายท่าน นามิกับอาจารย์พิชญ์สนิทกัน แต่ในเวลาเรียนก็จะเรียกว่าอาจารย์ค่ะ”
“คงสนิทกันมาก?” คำถามที่ถูกเปล่างออกมาด้วยน้ำเสียงแปลกๆ จะว่าโกรธก็ได้แต่เรื่องนี้เธอไม่ได้เห็นว่ามันเป็นความผิดร้ายแรงอะไรเลย
“นามิขอโทษค่ะ คราวหลังจะไม่เรียกแบบนี้อีกค่ะ”
“ช่างเถอะ ตอนนี้เธออายุเท่าไหร่แล้ว”
“เดือนหน้าครบ20ปีค่ะ”
“อืม วันนี้ฉันอยากอาบน้ำช่วยถูหลังให้ฉันด้วย”
สาวสวยตรงหน้ายืนขาแข็งพร้อมหัวใจที่สั่นระรัวใบหน้าสีขาวเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำจนไอร้อนผ่าวๆ ออกมาจากผิวหน้าของเธอ เรียวมะหันหลังกลับไปยังอ่างอาบน้ำสไตล์ญี่ปุ่นผลิตจากไม้ราคาแพง เสื้อเชิ้ตสีดำถูกเขาถอดออกจนเห็นแผ่นหลังที่มีรอยสักมังกร กางเกงขายาวถูกเขาถอดออกพร้อมด้วยกางเกงชั้นใน นามิหลุบตามลงพื้นด้วยความเร็วเธอรอให้เขาเดินลงไปในอ่างเสียก่อนถึงจะก้าวเดินตามไปยังโซนอาบน้ำริมระเบียง
“ขออนุญาตนะคะ” ฉันหยิบดอกไม้หอมที่วางไว้ขึ้นมาเพื่อโปรยมันลงไปช้าๆ กลิ่นอโรมาหอมๆ ที่ฉันผสมเองมันเป็นกลิ่นที่ฉันชอบและใช้ประจำถูกเทผสมลงไปในน้ำจนกลิ่นหอมผ่อนคลายทำให้เขาค่อยๆ หลับตาลง
เป็นครั้งแรกที่ฉันได้สัมผัสเรือนร่างผิวขาวเนียนแต่แอบแฝงไปด้วยรอยแผลเป็นมากมาย มือนุ่มๆ ของฉันถูแผ่นหลังของเขาจนเห็นความผิดสังเกต รอยช้ำที่หลังเหมือนพึ่งเกิดขึ้นสดๆ
“ซี๊ด!”
“ขอโทษค่ะ นายท่านเจ็บมากไหมคะ”
“ไม่เท่าไหร่ วันนี้ถูกคนปัญญาอ่อนลอบกัดมา” คนปัญญาอ่อนที่เขาพูดถึงจะเป็นใครได้ถ้าไม่ใช่เฮียเพลิง โตเป็นควายจนมีลูกแล้วยังไม่เลิกไล่ตีน้องๆ
“อาบน้ำเสร็จนามิจะทายาให้ค่ะ”
“ขอบใจ”
ฉันถูสบู่ให้คุณเรียวมะจนทั่วแผ่นหลังและแขนทั้งสองข้างจู่ๆ คุณเรียวมะก็ลุกขึ้นยืนเขาให้ฉันถูกสบู่ให้ทั่วจนฉันเผลอมองดูความใหญ่โตตรงหน้า หัวใจของฉันแทบขาดสะบั้นเป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นของจริง เส้นเลือดปูดๆ รอบลำยาวแถมตรงหัวยังมีน้ำสีใสหยดลงมา
อึก!
บ้าจริงฉันเผลอกลืนน้ำลายลงคอจนคุณเรียวมะมองหน้า เขาจับปลายคางฉันให้เงยขึ้น ฉันพยายามไม่มองสิ่งยั่วยุตรงหน้าแต่เหมือนเขาจะแกล้งฉัน
“เหมือนนามิจะลืมปิดแก๊สในครัว ขอตัวก่อนนะคะ” พูดจบฉันก็รีบรวบรวมสติและความกล้าเพื่อวิ่งออกมาจากห้องทำงานคุณเรียวมะ อีกไม่ถึงเซนปลายมนสีหวานจะถึงปากฉันอยู่แล้ว
คืนนี้เลยกลายเป็นคืนแรกที่ฉันพยายามข่มตานอนแต่ก็นอนไม่หลับยิ่งตรงนั้นของฉันมันวาบหวามผิดปกติพอล้วงมือไปแตะก็พบว่ามีน้ำบางอย่างปริ่มๆ อยู่ตรงกายสาว เรื่องเพศศึกษาฉันเองก็พอรู้อยู่บ้างและรู้ดีเสียด้วย
“บ้าฉิบนอนไม่ได้เลย”
ฉันลุกมาอาบน้ำพอข่มตานอนสมองก็จินตนาการเห็นความใหญ่โตของคุณเรียวมะอีกครั้งจนครั้งนี้ฉันทนไม่ไหวต้องล้วงมือไปเขี่ยปลายแหลมเบาๆ
“อ๊า....”
โชคดีที่ฉันนอนคนเดียววันนี้จึงสามารถช่วยตัวเองได้สะดวก คนเรามันมีความต้องการเรื่องเพศอยู่แล้วแต่ฉันไม่เคยคิดที่จะปล่อยอารมณ์เพราะคุณเรียวมะเลย เขาคือสามีคุณอายาโนะแต่วันนี้เขากลับทำให้สมองของฉันปั่นป่วนจนต้องจินตนาการว่าลำยาวหัวตัดของเขากำลังถูไถไปกับกลีบสาวของฉันจนน้ำไหล
“เสียวจัง....”
ฉันสะบัดหน้าเพื่อเรียกสติของตัวเองแต่ภาพนั้นไม่ได้จางหายไปจากฉันเลย ผ้าห่มผืนใหญ่ถูกฉันสลัดทิ้งไปมืออีกข้างสอดเข้าปากของตัวเองเพื่อดูดดุนให้เหมือนได้ดูดของเขา อีกมือขยี้ความสาวของตัวเอง
“อ่า....”
กายสาวตอดนิ้วของฉันตุบๆ ถ้าคุณเรียวมะได้ลิ้มลองจะรู้สึกเสียวเหมือนกับฉันไหมนะสมองฉันมันอกุศลคิดไปเรื่อย จนคิดไปถึงท่วงท่าที่เขาจะทำ ฉันยกขาทั้งสองอ้าออกกว้างๆ เพื่อส่งนิ้วกลางเข้าออกถี่ๆ นิ้วโป้งคลึงปลายแหลมมืออีกข้างบีบเต้านมจนปลายยอดแข็งเป็นไต
“คุณเรียวมะ อ๊ะ! อ๊ะ!! อ๊า!!!”
วันต่อมา
ฉันตื่นแต่เช้าเพื่อลงมาจัดเตรียมอาหารเช้าถึงฉันจะเป็นสาวญี่ปุ่นแต่ก็พูดไทยชัดทำอาหารได้ทั้งไทยญี่ปุ่นรวมถึงอาหารต่างชาติด้วย วันนี้ฉันทำข้าวต้มหมูสับไม่ใส่กระเทียมเจียว ของหวานของวันนี้เป็นข้าวเหนียวมะม่วงของโปรดของคุณเรียวมะกับเจ้าหนูไดจัง สองพ่อลูกชอบอะไรที่เหมือนๆ กันฉันจึงไม่ต้องปวดหัวเรื่องอาหารในแต่ละมื้อ
“เมื่อคืนหลับสบายไหม” เรียวมะถามสาวตรงหน้าแต่เธอกลับก้มหน้าลงเพื่อทานข้าวต้มในชามจนหมด
“พี่นามิไม่ได้ยินหรือครับ ชิชิถามว่าเมื่อคืนหลับสบายไหม” ไดจังช่วยทวนคำถามของพ่อตัวเองอีกครั้ง
“ค่ะ หลับสบายค่ะ”
“หึ!” เรียวมะยกยิ้มมุมปาก เขาหยิบผ้าเช็ดปากขึ้นมาเช็ดก่อนจะหยิบของหวานมาทานต่อ เขามองอาการของเธอที่เอาแต่ก้มหน้าตลอดเวลาไม่ยอมสบตากับเขาเหมือนทุกครั้งเลย
“ชิชิครับวันนี้ไดต้องเรียนทั้งวัน ชิชิจะไปดูไดไหมครับ”
“วันนี้เธอมีเรียนหรือเปล่านามิ”
“ไม่มีค่ะ”
“วันนี้ชิชิติดงานไว้เสร็จ....จากงานชิชิจะตามไปนะครับ”
“ได้ครับ งั้นฝากดูแลพี่นามิด้วยนะครับชิชิ”
“ได้สิ....”
------------------------------------
นามิจะรอดไหมเนี่ย ไอ้ผู้ชายเกาะนี้มีดีๆสักคนไหมนะ
- ผู้เขียน
