บทที่6 สาเกของเรียวมะ
1354 คำ
บทที่6
สาเกของเรียวมะ
ช่วงกลางดึกเรียวมะมักจะใช้ความคิดอยู่คนเดียว เขาต้องวางแผนอะไรหลายๆ อย่างและที่ขาดไม่ได้ก็คือเหล้าสาเกที่เขาต้องดื่มเป็นประจำ นามิยกสาเกสูตรพิเศษที่ครอบครัวของอายาโนะเป็นคนสั่งสอนให้ทำมาตั้งแต่วัยเด็กจนกระทั่งครอบครัวของอายาโนะจากไปเธอก็ทำมันไว้เพื่อนายท่านและไว้สำหรับงานรับรองต่างๆ
เธอจะมีรายได้จากตรงนี้เรียวมะจะให้เธอเป็นกรณีพิเศษ วันนี้เธอแต่งตัวเรียบร้อยเพราะแขกอย่างโทชิยังอยู่เขาต้องรอดูการฝึกซ้อมในวันพรุ่งนี้เพื่อความมั่นใจที่จะให้คนของเรียวมะตามไปดูแลเขาและครอบครัว
“นายท่านจะรับอะไรเพิ่มไหมคะ”
“ทำไมยังไม่นอนอีก” เรียวมะถามพร้อมยกแก้วสาเกที่พึ่งถูกรินให้เข้าปาก เกาะอายาโนมีสายลมจากทางเหนือพัดผ่านเข้ามาตลอดเวลาอากาศที่นี่จึงไม่ค่อยร้อนมากเย็นสบายบางคืนก็หนาวเหน็บจนต้องใส่เสื้อคลุมกันเลย
“นามิเห็นนายท่านดูเครียดๆ เลยลงมาดูเผื่อนายท่านจะให้นามิช่วยอะไร”
“ฉันไม่ได้เป็นอะไร สาเกของเธอรสชาติดีดื่มด้วยกันไหมล่ะ”
“นามิดื่มไม่เป็นค่ะนายท่าน นามิทำเป็นอย่างเดียว”
“ลองสิจะได้รู้ว่ารสชาติมันเป็นยังไง”
เรียวมะรินสาเกใส่แก้วให้นามิ เธอยกมันขึ้นมาดมแล้วจิบเบาๆ ใบหน้าขาวใสแดงก่ำสำลักจนเรียวมะต้องลูบหลังเธอเบาๆ เขาหัวเราะชอบใจที่เห็นเธอเสียอาการจนน้ำตาล่วง
“นายท่านมันขมมากเลย”
“สาเกก็ต้องแบบนี้แหละดื่มไปสักพักเดี๋ยวก็ชินไปเอง”
นามิส่ายหน้าส่งแก้วคืนให้กับเรียวมะเธอไม่ชอบและคิดว่าไม่มีทางที่เธอจะดื่มมันเด็ดขาด จากที่อากาศเย็นตอนนี้กับร้อนรุ่มเธอจิบไปแค่นิดเดียวแท้ๆ ฤทธิ์ของมันช่างรุนแรงอะไรขนาดนี้
“นามิขอตัวก่อนนะคะนายท่าน”
สาวน้อยนามิรีบเดินกลับขึ้นมาบนห้องเธอถอดชุดแขนยาวกางเกงขายาวออกเพื่อเปลี่ยนเป็นชุดนอนบางๆ แอร์ในห้องถูกปรับอุณหภูมิให้ต่ำลงมาอีกจนเหลือเพียงยี่สิบองศา
“ทำไมมันแรงแบบนี้นะคุณเรียวมะไม่เป็นอะไรเลยหรือไง”
เธอบ่นแล้วบ่นอีกสุดท้ายก็ทนไม่ไหวต้องไปหยิบกล่องดิลโด้ที่ไอริให้มา ถึงแม้ว่าไม่อยากทำแต่ทุกครั้งที่ใช้เหมือนเธอได้ปลดปล่อยตัวเองออกมา
สองขาที่ตั้งชันส่งผลให้ปลายเท้าเธอจิกผ้าปูที่นอนความเสียวของลิ้นเทียมที่ถูกเร่งจนสุดทำให้น้ำในกายสาวพุ่งกระฉูดออกมาเธออ้าปากร้องครางกระเส่าโดยไม่รู้เลยว่าหน้าห้องของเธอมีใครยืนอยู่ เรียวมะจะขึ้นมาบอกเธอให้ไปนอนกับลูกของเขา คืนนี้เขามีงานด่วนแต่เสียงร้องครางที่ดังออกมาพาให้คนอารมณ์เปลี่ยวต้องหมุนตัวกลับไปช่วยตัวเอง
มือหนาวางทาบไปกับผนังห้องน้ำ เขาปล่อยให้น้ำอุ่นไหลชโลมเรือนร่างอีกมือชักรูดช่วยตัวเองเสียงครางหวานที่ดังก้องอยู่ในหัวทำให้เรียวมะจินตนาการไปไกล หากเขาได้ร่วมเตียงเคียงหมอนเขาไม่อยากคิดเลยว่าสองเต้าของเธอจะเป็นยังไง
จุดอ่อนไหวของเธอจะสะอาดหน้ามองเพียงใดเขาอยากจ่อปลายลำถูไถไปมาแล้วสอดใส่เข้าไปในกายเธอจนเลือดบริสุทธิ์สาดกระเด็น
“อืมม” เสียงครางของเรียวมะช่างเซ็กซี่เหลือเกินเขาเร่งจังหวะข้อมือรัวๆ จนน้ำขาวขุ่นพุ่งออกมาเต็มผนังห้องน้ำ
“ถ้าได้แตกใส่ปากก็คงดี หึ”
วันต่อมา
คุณหนูไดเดินลงมาจากห้องด้วยชุดนอนไม่มีใครรู้เลยว่าเรียวมะไปไหนนอกจากเก็นชิมือซ้ายที่เขาไว้ใจให้ดูแลบ้านในยามที่เขาไม่อยู่
“คุณเก็นชิคะนายท่านไปไหนหรือคะ”
“นายท่านบินไปทำภารกิจที่ญี่ปุ่นคงจะกลับคืนนี้ วันนี้คุณหนูไดต้องอยู่บ้านจนกว่าคนของท่านโทชิจะกลับรวมถึงคุณด้วย กรุณาทำตามที่กระผมสั่งเพราะผมไม่ได้ใจดีเหมือนคาซุกิ” เก็นชิพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบสายตามองตรงไม่สนใจสิ่งรอบข้าง เขาเป็นมือสังหารที่นิ่งที่สุดคำขอร้องของคนจะตายก็ไม่อาจทำให้เขารู้สึกสงสารได้เลย
“แล้วคุณทานอะไรหรือยังคะ”
“กระผมทานแล้ว”
เก็นชิมองสบตากับนามิแค่แวบเดียวเท่านั้นใบหน้าของเขาก็แดงก่ำจนถึงใบหู นามิหันกลับมาสนใจคุณหนูไดของเธอต่อ กว่าจะทานข้าวหมดต้องหลอกล่อกันอยู่นาน
ประเทศญี่ปุ่น
สาวสวยผมดำจูบปากกับเรียวมะอย่างดูดดื่มเธอกำลังหลงในพิศวาสของคุณหมอหนุ่มโดยที่เธอไม่รู้เลยว่าเขามาเพื่อฆ่าเธอ ภายนอกเขาคือคุณหมอผู้รักเด็ก คุณหมอที่หลายๆ คนยกย้องและแพ้ความน่ารักของเขาแต่ด้านมืดเขาคือนักฆ่า
“คุณเรียว...อ๊ามิกิไม่ไหวแล้วใส่มันเข้ามาสักทีเถอะค่ะ”
“ใจเย็นที่รัก”
เรียวมะกดหัวเธอลงไปเพื่อใช้ปากปลดความอัดอั้นที่เขาสะสมมาทั้งคืนน้ำรักพวยพุ่งอยู่ภายในถุงยางอนามัย เรียวมะมองรอบๆ ห้องที่ใช้ปรนเปรอความสุขเขาต้องเก็บดีเอ็นเอของตัวเองให้หมดไม่ให้มีอะไรหลงเหลือ
“แค่กๆๆ”
ความใหญ่โตกระทุ้งคอจนลึกสุดโคนสาวสวยตาโตแทบขาดใจตายเรียวมะจึงหันไปรินสาเกให้เธอได้ดื่ม
“พักก่อนดื่มสาเกกับผมก่อนนะครับ”
“ค่ะ คุณหมอเรียวน่ารักจัง”
“เมื่อคืนคุณสวยจนผมต้องเข้าไปขอทำความรู้จัก คุณคงไม่ผิดหวังใช่ไหมครับคุณมิกิ”
“ไม่เลยค่ะ คุณเป็นวันไนซ์ที่แสนวิเศษที่สุดที่มิกิเคยเจอมา ไว้โอกาสหน้ามิกิจะนัดคุณอีกนะคะ”
สาเกในแก้วถูกมิกิยกดื่มจนหมดไม่ถึงหนึ่งนาทีดวงตากลมโตก็เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำเหมือนเลือดจะไหลออกมาเธอมองเรียวมะใส่เสื้อผ้าจนเห็นชุดสีดำและผ้าปิดปาก
“คะ ใครส่งแกมา ฮึก!!” สาวสวยควานหาตัวชายหนุ่มหวังจะจิกหรือข่วนเพื่อทิ้งรอยดีเอ็นเอไว้เป็นหลักฐานแต่เรียวมะขยับถอยหลังเพียงก้าวเดียวสาวสวยก็ทรุดลงไปที่พื้น
เมื่อลมหายใจเฮือกสุดท้ายสิ้นสุดลงเขาก็แตะหลังใบหูเพื่อเรียกทีมเก็บกวาดเข้ามายาพิษที่เขาผลิตคิดค้นมาสามารถฆ่าคนได้เพียงหนึ่งนาทีแถมยังสลายตัวในเลือดภายในยี่สิบนาทีกว่าจะมีคนมาพบศพของมิกิตัวยาก็สลายไปหมดแล้ว
“นายท่านครับจะเข้าไปดูสมาคมก่อนไหมครับ”
“อืม”
คาซุกิขับรถมายังสโมสรโอตะบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ต่างก้มคำนับการมาของเรียวมะในครั้งนี้ เขามองไปที่รูปคุณทวดที่เสียไปเมื่อหลายปีก่อนแล้วก้มคำนับค้างไว้ ทุกครั้งที่เขาทำงานสำเร็จเขามักจะมาที่นี่เพื่อชำระล้างสิ่งสกปรกโสมมออกจากตัว ที่นี่เป็นสถานที่ต้องห้ามไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งแม้แต่นายตำรวจหรือรัฐมนตรีก็ไม่กล้ามา สมัยคุณทวดเขาอยู่เขาฆ่าหมดไม่สนว่าเป็นลูกหลานใคร
“คนของท่านโทชินำทองมาให้แล้วครับนายท่าน” คาซุกิรีบเข้ามารายงาน ทุกงานที่เรียวมะทำมีราคาที่ต้องจ่ายเสมอ
“เอาเก็บไว้ในเซฟแล้วเตรียมเครื่องบินด้วยกูจะบินกลับคืนนี้เลย”
“ครับนายท่าน”
-------------------------
พ่ออออ โหดไปไหมเลือดเย็นมากกกก
- ผู้เขียน
