บทที่ 20

1140 คำ

ความสงสัยว่าคน ๆ หนึ่งจะหายตัวออกไปจากห้องไปได้อย่างไรโดยไม่มีใครเห็น ในเมื่อทั้งเขาแล้วก็แม่ ไหนจะมีน้องสาวกับคนใช้นั่งอยู่ตรงนี้มาร่วมสองชั่วโมงเห็นจะได้ หากหล่อนลงมาจริงก็ต้องมีใครสักคนสังเกตเห็น ทำให้ธัญญ์ตัดสินใจวกกลับไปดูที่ห้องนอนของกาฝากของบ้านอีกครั้ง ก่อนจะชะงักเมื่อได้ยินเสียงร้องเบา ๆ ดังออกมาจากตู้เสื้อผ้า เดินไปเปิดก็พบเข้ากับภาพที่ทำให้ตกใจ            “ทำบ้าอะไรของเธอ มาแอบอยู่ในนี้ทำไม รู้ไหมว่าทำให้คนทั้งบ้านแตกตื่นแค่ไหน” แม้จะโล่งอกที่หล่อนไม่ได้หลบหนีออกจากบ้านอย่างที่ใครต่อใครนึกกลัว ถึงอย่างนั้นเขาก็อดโมโหไม่ได้อยู่ดี            “มะ...มุกกลัวเสียงฟ้าร้อง” หากเป็นเมื่อก่อนเด็กสาวจะมีพ่อคอยให้ความอบอุ่น ฝ่ามือของท่านช่วยทำให้เธอหลับสบายในคืนที่ฝนตกหนัก แต่เพราะวันนี้ไม่มีท่านแล้วเธอจึงไม่เหลือใครให้ได้พึ่งพา          “อยู่ใต้ฟ้าแท้ ๆ จะกลัวอะไรกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม