“งั้นมุกไปเอง” เพียงแค่หล่อนเริ่มขยับต้นแขนก็ถูกกระชากเอาไว้อย่างแรง ด้วยฝีมือของคนใจร้ายที่ไม่รู้เรี่ยวแรงจะเยอะไปไหน
“ปล่อยค่ะ”
“กลับไปที่เตียงเดี๋ยวนี้!”
“ไม่กลับ!” เธอจะไม่ดื้อเลยถ้าเขาไม่ทำเรื่องบ้า ๆ แบบนั้นกับเนื้อตัวเธอ ถึงเขาจะเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมาย แต่นั่นมันก็ไม่ได้หมายความว่าเขามีสิทธิ์มาจับเธอถอดเสื้อผ้าตามอำเภอใจแบบนี้
“อย่าดื้อไม่เข้าเรื่อง ถ้ายังไม่หยุดดิ้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน” มีไม่กี่ครั้งที่มุกดาจะกล้าขัดคำสั่ง มันทำให้ความไม่พอใจก่อนหน้าที่ยังไม่ทันจะได้จางหายไปดีปะทุขึ้นมาอีกครั้ง รู้ตัวอีกทีเขาก็เผลอจับคนป่วยทุ่มลงเตียงอย่างไม่ออมมือก่อนที่จะตามไปทาบทับ
“ดิ้นต่อสิ!” เหนื่อยการจะดิ้นรน เพราะรู้ว่าอย่างไรเธอก็ไม่มีวันเอาชนะคนร้ายกาจอย่างเขาได้ มุกดาจึงยอมอยู่นิ่ง ๆ ตามคำสั่ง
ไม่นานคนดื้อเงียบก็
