บทที่ 8

1116 คำ

“ก็ถ้าผมโกรธจริงยังไงแขก็รู้อยู่แล้วว่าต้องทำยังไงผมถึงจะหายโกรธ” สายตาที่ส่อให้รู้กันสองคนทำเอานางเอกสาวถึงกับลอบยิ้ม ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาเธอกับเขาแทบไม่ได้เจอกัน จึงไม่แปลกที่จะรู้สึกคิดถึงช่วงเวลาดี ๆ ที่มีร่วมกันโดยเฉพาะเรื่องบนเตียง “ถ้างั้นพรุ่งนี้ธัญญ์มาหาแขที่ห้องตอนบ่ายนะคะ ถึงตอนนั้นแขจะง้อคุณทั้งวันเลย” เธอว่าก่อนจะคล้องแขนโอบรอบคอแฟนหนุ่มให้โน้มต่ำ ก่อนจะแนบจูบให้เป็นรางวัลปลอบใจที่เธออยู่กับเขาไม่ได้ แม้ลูกชายจะกลับมาค้างที่บ้านให้พอได้หายคิดถึง แต่ความสัมพันธ์ของอีกฝ่ายกับลูกสะใภ้นั้นกลับไม่ได้คืบหน้าเท่าไร “นาน ๆ จะได้กลับมาบ้านทั้งที ใจคอจะไม่คิดพาเมียออกไปเปิดหูเปิดตาหน่อยหรือไง” ญาดาอดไม่ได้ถึงเอ่ยขึ้น นางอยากให้ลูกชายกับลูกสะใภ้มีเวลาอยู่ด้วยกันมากกว่านี้ เผื่อว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองจะพอมีลุ้นขึ้นมาบ้าง เมียไปทาง ผัวไปทางแบบนี้ แล้วเมื่อไรนางจะได้อุ้มหลาน “ผมไม่ว่างครับ บ่ายนี้ผมมีนัดกับเพื่อน” เป็นธัญญ์ที่ตอบก่อนจะเบือนหน้าหลบสายตาจับผิดของมารดาเป็นพัลวัน เมื่อท่านมองมาราวกับจะไม่เชื่อสิ่งที่เขาเพิ่งจะบอกออกไป “แน่ใจเหรอว่าแค่เพื่อน ไม่ใช่แอบนัดแม่ดาราจรัสแสงนั่น” “เพื่อนจริง ๆ ครับ” เพราะอยากตัดปัญหาเขาเลือกที่จะโกหก เพราะขืนบอกความจริงไปมีหวังวันนี้เขาคงไม่ได้ออกไปไหนกันพอดี “ถ้าอย่างนั้นก็พาน้องไปด้วยสิ เพื่อนแกก็น่าจะพอรู้จักยัยมุกอยู่บ้าง คงไม่มีปัญหาอะไรหรอกจริงไหมถ้าจะพาน้องไปด้วยอีกคน” แต่เหมือนว่าเขาจะขว้างงูไม่พ้นคอ เพราะสุดท้ายสิ่งที่พูดไปมันก็วกกลับมาสร้างความยุ่งยากลำบากใจให้ตัวเองจนได้ ครั้นจะปฏิเสธก็ไม่ได้ เพราะขืนทำแบบนั้นวันนี้ทั้งวันคงไม่ได้ออกจากบ้านกันพอดี “จะไปก็ไปเตรียมตัว” เมื่อไม่มีทางเลือกเขาก็ต้องยอมรับปาก ก่อนจะปรายตาไปยังอีกคนอย่างเอาเรื่องที่หล่อนเอาแต่เงียบ มุกดาไม่ได้อยากไป โดยเฉพาะกับคนหน้าบึ้งที่กำลังเหยียบคันเร่งอย่างเอาเป็นเอาตาย ทำราวกับว่าโกรธใครมานักหนาก็ไม่ผิด “คุณธัญญ์จอดรถทำไมคะ” กระทั่งจู่ ๆ เขาเหยียบเบรกกะทันหันเธอถึงได้หันมาถาม เพราะสถานที่ที่เขาจอดรถนั้นไม่มีร้านอาหารหรือห้างสรรพสินค้าอยู่เลย มีแต่ป่ารกร้างเต็มสองข้างทาง “ฉันไม่ได้จะไปหาเพื่อน แต่มีนัดกับแขที่คอนโดฯ ตอนบ่าย เธอจะไปไหนก็ไป แต่ห้ามกลับบ้านก่อนเด็ดขาด เสร็จธุระเมื่อไรแล้วฉันจะโทร.หา” เขาเลือกที่จะพูดความจริง เพราะรู้ดีว่ามุกดาจะไม่มีวันขัดคำสั่งหรือสร้างความเดือดร้อนมาให้ เพราะถ้าหล่อนกล้าทำหล่อนจะพบกับพายุอารมณ์โกรธที่รุนแรงมากกว่าครั้งไหน ๆ “ขอมุกติดรถไปอีกนิดได้ไหมคะ ไว้เจอป้ายรถเมล์ค่อยส่ง...” “ลงไป! อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำ!” เป็นอันว่าคำตอบของเขาคือไม่ แล้วจะให้เธอหน้าด้านนั่งต่อก็ไม่ใช่เรื่อง หญิงสาวคิดกับตัวเองในใจก่อนจะพาตัวเองลงจากรถ “เดี๋ยว!” แต่แล้วเสียงเรียกของเขาก็ค่อย ๆ เกิดเป็นความหวังเล็ก ๆ ขึ้นมาในใจ ทำให้คิดเอาเองว่าไม่แน่บางทีเขาอาจจะเปลี่ยนใจ “เอาเบอร์เธอมา แล้วอย่าให้รู้ว่าเที่ยวแอบไปหาผู้ชายที่ไหน ฉันไม่เอาไว้แน่” หรือไม่ก็อย่างที่เห็น ใจร้ายยังไงก็ใจร้ายไม่เปลี่ยน กว่าธัญญ์จะขับรถมาถึงคอนโดฯ คนรักเขาก็เลยเวลานัดไปมาก เพราะระหว่างทางต้องผจญกับการจราจรที่ค่อนข้างแน่นหนา แน่นอนว่าสิ่งที่ได้รับเมื่อมาถึงคือใบหน้าไม่สบอารมณ์ของอีกฝ่าย “แขนึกว่าต้องรอคุณเก้อแล้วเสียอีก” เธอว่าก่อนจะเดินนำคนรักเข้ามาในห้องอย่างไว้ตัว ไม่รู้ว่าระหว่างเขาที่มาช้า หรือตัวเองที่คาดหวังความตรงเวลาจากเขา สิ่งไหนที่ทำให้รู้สึกไม่พอใจกว่ากัน “ขอโทษครับ พอดีมีปัญหาระหว่างทางนิดหน่อย แต่ผมจัดการเรียบร้อยแล้ว แขอย่าโกรธผมเลยนะ” “แขจะหายโกรธถ้าธัญญ์ยอมให้แขไปเที่ยวที่ไร่เวหาค่ะ” แม้จะคบหากันมานานหลายปี แต่นี่กลับเป็นสิ่งเดียวที่เขาไม่ยอมรับปาก ไม่รู้จะหวงอะไรนักหนากับอีแค่ไร่เล็ก ๆ ที่ได้รับจากมรดกตา “ขอผมทำอะไรให้มันเข้าที่เข้าทางกว่านี้อีกหน่อยนะครับ” เขาอยากให้คนรักได้ภูมิใจว่าเขาทำได้ทุกอย่างด้วยตัวเองโดยไม่ต้องพึ่งบารมีพ่อแม่ ไร่เวหาเองก็เช่นกันที่เขาใช้เงินเก็บของตัวเองแทบจะทั้งหมด มีบ้างที่เจียดเอามรดกของตาให้ปรับปรุงไร่แต่ก็เป็นส่วนน้อย “ก็ได้ค่ะ แต่อย่านานนักนะคะ คุณก็รู้ว่าแขไม่ยอมรออะไรนาน ๆ” ธัญญ์รับปากด้วยจูบเบา ๆ ที่เรียวปากสวย เหมือนจะบอกให้คนรักรู้เป็นนัย ๆ ว่าเขาต้องการสิ่งใดจากเธอ “อื้อ วันนี้ไม่ได้ค่ะ แขมีวันนั้นของเดือน เพิ่งมาเมื่อเช้านี้เอง” เป็นนางเอกสาวที่บอกปัดพร้อมกับเบือนหน้าหนี ไม่ใช่ว่าไม่ต้องการเขา แต่เพราะเนื้อตัวเธอในตอนนี้มันเต็มไปด้วยรอยรักจากชายอีกคน เขาคือพระเอกคู่ขวัญที่เธอกำลังคั่วอยู่ลับหลังคนรัก และเมื่อคืนเธอก็หายไปอยู่กับเขาทั้งคืนด้วยเหตุผลเดียวนั่นคือเขาสัญญาว่าจะช่วยดันให้เธอได้เล่นประกบกับตัวเองในละครเรื่องต่อไปถ้าเธอทำให้เขาพอใจ ซึ่งกว่าไอ้บ้านั่นจะถึงจุดที่พอใจเนื้อตัวเธอก็บอบช้ำ ซ้ำยังเต็มไปด้วยร่องรอยมากมายที่กว่าจะหายคงต้องใช้เวลาพักใหญ่ “แบบนี้ผมก็อดอีกนานเลยสิครับ”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more