หลายวันต่อมา
“ตาธัญญ์ตกลงแล้วนะลูก อาทิตย์หน้าเตรียมตัวได้เลย แม่จะส่งหนูไปหาพี่เขาทันทีที่เอกสารครบ” หลังจากนั้นไม่มีกี่วันเธอก็ได้รับคำตอบจากท่าน มันเป็นคำตอบที่ทำให้รู้สึกอย่างบอกไม่ถูก เพราะถ้าให้เลือกเธออยากฝึกงานที่กรุงเทพฯ กับเพื่อน ๆ มากกว่า แต่ใครเลยจะกล้าขัดใจผู้มีพระคุณ
เป็นธัญญ์ที่มารอรับเธอที่สนามบินด้วยตัวเองตามคำสั่งของผู้เป็นแม่ สีหน้าของเขาเห็นชัดว่าไม่สบอารมณ์กับสิ่งที่เกิดขึ้นเท่าไร
“เธอไม่มีปากหรือไง ทำไมไม่รู้จักปฏิเสธ” นี่คือคำทักทายแรกที่ดังขึ้น ก่อนที่เขาจะใช้สายตาดุดันจ้องมองกันระหว่างที่รอคำตอบ
“มุกไม่กล้าค่ะ” เขาเองยังปฏิเสธท่านไม่ได้เลย นับประสาอะไรกับเธอที่ปกติไม่ค่อยจะมีปากมีเสียงกับใครอยู่แล้ว เธอไม่กล้าหรอก
“เธอนี่มัน...ตามมา!” สิ้นเสียงตวาดที่เรียกเอาสายตาของใครต่อใครให้หันมามองสองหนุ่มสาวอย่างใคร่รู้ ร่างสูง
