เพราะรักสุดใจ EP.05 สู่รีสอร์ตปลายรุ้ง (1)
1381 คำ
เช้าวันต่อมา...
นาราภัทรและปลายตะวันก็เดินทางมาถึงจังหวัดตากด้วยเที่ยวบินกรุงเทพฯ - แม่สอด สองสาวนั่งรอรถของรีสอร์ตปลายรุ้งมารับ ก่อนหน้านี้ปลายตะวันโทรศัพท์มาหาบิดามารดาเอาไว้ แล้วหันซ้ายหันขวาเพื่อมองว่ารถของรีสอร์ตปลายรุ้งขับเข้ามาจอดบ้างหรือยัง สายตาคู่หวานซึ้งมองเห็นรถตู้สีขาว ด้านข้างเขียนเอาไว้ว่ารีสอร์ตปลายรุ้ง หญิงสาวหันมาบอกเพื่อนรัก
“โน่นไงมาแล้ว” ปลายตะวันหันไปมองตามที่นาราภัทรบอก ก่อนยิ้มออกมาเมื่อว่าใครเปิดประตูลงมาจากรถตู้ หญิงร่างท้วมของแม่บ้านใหญ่เดินตรงมาจากรถสามารถเรียกรอยยิ้มจากสองสาว
“ป้าจิตรถึงกับมารับเองเลยเหรอ”
นาราภัทรลุกขึ้นยืนก่อนหันมาแซวเพื่อนรักอย่างขบขัน เธอรู้ดีว่าแม่บ้านใหญ่คนนี้รักปลายตะวันมากแค่ไหน อาจเพราะป้าจิตรคนนี้เลี้ยงดูปลายตะวันมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย
นาราภัทรยกมือไหว้ผู้สูงวัย เมื่อร่างท้วมของป้าจิตรเดินเข้ามาหาเธอและปลายตะวัน
“สวัสดีค่ะป้าจิตร”
“สวัสดีจ๊ะหนูนารา” ป้าจิตรรับไหว้เพื่อนรักของคุณหนูปลายตะวันด้วยรอยยิ้มอบอุ่น
“สวัสดีค่ะ จันทร์คิดถึงป้าจิตรที่สุดเลย ป้าจิตรสบายดีไหมคะ” ปลายตะวันทักทายป้าจิตรของเธอพร้อมกับยกแขนทั้งสองข้างสวมกอดร่างท้วมด้วยความคิดถึง
“ป้าก็สบายดีค่ะ ว่าแต่คุณหนูของป้าเถอะ หายไปเลยนะคะ” ป้าจิตรสวมกอดหญิงสาวร่างเล็กด้วยคิดถึง เกือบปีแล้วสิน่ะที่นางไม่ได้เจอคุณหนูปลายตะวัน จอมเอาแต่ใจคนนี้
“ก็จันทร์ต้องทำงานนี่ค่ะป้าจิตร” น้ำเสียงหวานใสเอ่ยออดอ้อนป้าจิตรของเธอ รอยยิ้มเล็กๆ แต้มอยู่บนใบหน้าหวานพร้อมกับส่งสายตาออดอ้อนตามมาด้วย
ป้าจิตรถึงกับหัวเราะในกริยาช่างออดอ้อนจนเกินตัวของคุณหนูปลายตะวัน เพราะแบบนี้แหละถึงทำให้นางเป็นห่วง ทั้งที่ความจริงอายุของคุณหนูปลายตะวันก็เกือบยี่สิบสี่เข้าไปแล้ว
“ป้าว่าพวกเราไปขึ้นรถกันดีกว่า พ่อเลี้ยงกับแม่เลี้ยงรอคุณหนูจันทร์กับคุณหนูนาราแล้ว”
“ค่ะ/ค่ะ” นาราภัทรและปลายตะวันรับคำ ก่อนเดินตามป้าจิตรไปขึ้นรถตู้ที่จอดอยู่
///////////
แม่เลี้ยงปลายรุ้งรู้สึกเป็นห่วงลูกสาวไม่น้อย เพราะตอนนี้มันเลยเวลามาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว กว่าที่ท่านจะได้เจอปลายตะวันสักครั้งก็ยากเหลือเกิน ลูกสาวท่านคนนี้ทำแต่งานจนไม่มีเวลาขึ้นเยี่ยมท่านเลย แม้ว่าธุรกิจของท่านและสามีมีหลายอย่างแต่ดูเหมือนว่าลูกสาวของท่านไม่ชื่นชอบสักเท่าไหร่นัก นอกจากไร่กุหลาบที่อยู่ในอำเภอพบพระเท่านั้นที่ลูกสาวคนนี้ของท่านให้ความสนใจ
“ทำไมหนูจันทร์ถึงยังไม่มาค่ะคุณพี่”
“เดี๋ยวลูกก็มาถึงแหละน่าคุณรุ้ง หนูนาราก็มาด้วยไม่ใช่เหรอ”
“ก็รุ้งเป็นห่วงลูกนิค่ะคุณพี่”
“ห่วงลูกหรือกลัวว่าลูกจะไม่กลับมาบ้านล่ะคุณรุ้ง”
ท่านถึงกับอมยิ้มกับสายตาค้อนๆ ของภรรยา ทำไมท่านไม่รู้ว่าแม่เลี้ยงปลายรุ้งคิดจะทำอะไร เมื่อวานท่านก็นั่งฟังอยู่ด้วย เรื่องที่ภรรยาคิดจับคู่ลูกสาวกับลูกชายของเพื่อนรัก เพียงเท่านี้ท่านก็รู้แล้วว่า ผู้เป็นภรรยาคิดจับลูกๆ หลานๆ มาแต่งงานกัน
“ค่ะ” เพราะน้ำเสียงประชดประชันของภรรยานี่เองที่ทำให้พ่อเลี้ยงราเชนทร์ถึงกับหัวเราะออกมาทีเดียว
“อ้าว แล้วนั่นคุณจะไปไหนคุณรุ้ง” ท่านเอ่ยถามอย่างแปลกใจ เมื่อเห็นภรรยาลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น
“รุ้งจะออกไปรอลูกด้านนอก ขี้เกียจนั่งรอกับคนรู้ทัน”
พ่อเลี้ยงราเชนทร์ถึงกับปล่อยเสียงหัวเราะออกมาซะดังลั่น จนทำให้ร่างท้วมของภรรยาชะงักเท้าแล้วหันมามองท่านอย่างเอาเรื่อง ก่อนจะส่งสายตาคาดโทษมาให้ท่านแล้วก็เดินออกไปจากห้องนั่งเล่น
/////////////
ไร่กุหลาบพัชรเกียรติ...
ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ก้าวเท้าเดินลงมาจากด้านบนชั้นสองด้วยความประหลาดใจ เมื่อเขาเห็นความวุ่นวายของบรรดาสาวใช้และแม่บ้านใหญ่ของไร่ ก่อนก้าวเท้าเดินมาหยุดอยู่ด้านหลังของแม่บ้านใหญ่อย่างเงียบกริบ สายตาคมจ้องมองขนมหวานหลายชนิดที่วางอยู่บนกล่องสีสวย คิ้วเข้มขมวดขึ้นเมื่อเขาสำรวจขนมหวานเพราะมันมีทั้งขนมเม็ดขนุน ขนมดอกไม้ ทองหยิบ ทองหยอด
“จะเอาขนมพวกนี้ไปไหนกันหรือครับป้าลำดวน”
น้ำเสียงเข้มเอ่ยถามป้าลำดวนด้วยความสงสัย เขาได้แต่สงสัยว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้น จู่ๆ แม่บ้านใหญ่แห่งไร่พัชรเกียรติถึงได้ลุกขึ้นมาทำขนมหวานหน้าตาน่าทานทั้งนั้นเลย
“อ้อ ป้าจะเอาไปให้คุณหนูปลายตะวันนะคะ”
“ตัวเล็กหรือครับป้า”
“ค่ะคุณวัฒน์” นางลำดวนตอบคุณหนูของนางแต่มือยังสาละวนอยู่กับการจัดขนมหวานใส่กล่องสีสวย เพื่อสาวน้อยที่คุณหนูของนางปักใจรักมาหลายปี
“ตัวเล็กกลับมาจากนอกเมื่อไหร่ครับป้า”
ภานุวัฒน์ยังถามเหมือนกับไม่เชื่อหูตัวเอง เป็นไปได้ยังไง ก็ในเมื่อเพื่อนของเขาที่อยู่ต่างประเทศบอกว่าปลายตะวันยังอยู่ที่โน่นนี่นา แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมจู่ๆ เธอถึงได้มาอยู่ที่นี่
“คุณวัฒน์ไม่รู้หรือค่ะว่าคุณหนูจันทร์ กลับมาจากนอกได้พักหนึ่งแล้ว แต่อยู่กรุงเทพฯ กับหนูนารา”
“ผมไม่เห็นเห็นรู้เรื่องเลย” น้ำเสียงที่แปร่งออกมาเหมือนกับเขาพึมพำกับตัวเองมากกว่า
“แล้ววันนี้คุณวัฒน์ไปเข้าไปในไร่หรือค่ะ”
วันนี้ทางมหาวิทยาลัยชื่อดังของภาคกลาง เดินทางมาทัศนศึกษาที่ไร่พัชรเกียรติ นางเห็นบรรดาคนงานในไร่ต่างก็วิ่งวุ่นกันตั้งแต่เช้า เพื่อเตรียมต้อนรับเหล่านักศึกษาที่เข้ามาทัศนศึกษาเกี่ยวกับดอกไม้เศรษฐกิจของเมืองไทย ทุกคนต่างก็รู้ว่ากล้วยไม้ขึ้นชื่อมาแค่ไหนเพราะส่วนใหญ่แล้วไร่พัชรเกียรติจะมีอยู่สองแห่งนั่นก็คือจังหวัดราชบุรีและจังหวัดตาก
ซึ่งจังหวัดราชบุรีเป็นแหล่งปลูกกล้วยไม้ของไร่พัชรเกียรติที่ส่งออกนอกส่วนกุหลาบส่วนใหญ่จะปลูกที่นี่และที่สำคัญก็ขึ้นชื่อเป็นอย่างมาก นับได้ว่าจังหวัดตากเป็นแหล่งที่ปลูกกุหลาบในเชิงธุรกิจมากที่สุดในภาคเหนือ
“ผมกำลังจะไปครับป้า”
“งั้นคุณวัฒน์ก็รีบไปเถอะ เดี๋ยวพวกนักศึกษาจะรอนาน”
“ครับป้า” เขาตอบรับนางลำดวนอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก หากเขาไม่รู้ว่าตอนนี้อดีตคนรักจอมเอาแต่ใจอย่างปลายตะวันกลับมา เขาก็คงจะมีกะจิตกะใจทำงานมากกว่านี้
เพียงแค่เขารู้ว่าหญิงสาวกลับมาจากนอก หัวใจที่เคยด้านชาก็กลับตื่นเต้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“หรือว่าคุณวัฒน์จะไปหาคุณหนูจันทร์ก่อนดีคะ” นางลำดวนหันมาแซวคุณหนูของนางอย่างเอ็นดู
หลายปีที่ผ่านมาความสัมพันธ์ของหนุ่มสาวคู่นี้เป็นที่อิจฉาของจังหวัดตากเลยทีเดียว แต่ไม่รู้เพราะเหตุใดกันถึงทำให้คุณหนูของนางกับคุณหนูปลายตะวันต้องเลิกรากันไป
“ไม่รู้ว่าคุณหนูจันทร์ของป้ายังอยากเจอผมไหม” เมื่อเอ่ยถึงอดีตคนรัก ภานุวัฒน์ก็ยิ่งเจ็บปวด หากไม่เกิดเรื่องของเพื่อนรักกับนาราภัทร บางทีเขาและปลายตะวันอาจแต่งงานกันไปแล้ว
“ทำไมจะไม่อยากเจอล่ะค่ะคุณวัฒน์ คนเคยรักกัน ป้าว่าไม่น่าจะมีอะไรหรอกค่ะ คุณวัฒน์ของป้ากลัวไปเองหรือเปล่า”
“ไม่รู้สิครับ ผมรู้สึกว่าตัวเล็กเขาพยายามหลบหน้าผม”
“ไม่ลองก็ไม่รู้หรอกค่ะ ป้าว่าคุณวัฒน์รีบลงไปจัดการกับบรรดานักศึกษาที่นั่งรออยู่ในไร่ก่อนดีกว่าค่ะ รีบไปเถอะค่ะ เดี๋ยวป้าจะรอ”
“ครับป้า”
////////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- ผู้เขียน
