ชายหนุ่มยกมือลูบน้ำที่เปียกหน้า ก่อนเดินไปหายาหยีที่กำลังส่งเสียงหัวเราะและถูกเด็กๆ รุมล้อมด้วยความดีใจ ทันทีที่ก้าวไปหยุดยืนข้างหลังก็โอบแขนกอดร่างนุ่มแล้วยกมือขึ้นจับตัวล็อกเอี๊ยมติดให้อย่างเนียนๆ
“เฮ้อ! ลุงแพ้แล้ว เดี๋ยวขากลับแวะซื้อเค้กกันนะครับ”
“เย้ เย้”
เสียงเฮของเด็กๆ ไม่ดังเท่าเสียงเต้นโครมครามของหัวใจ ยาหยียังจับลูกบอลไว้โดยมีชายหนุ่มโอบไหล่หลวมๆ ท่ามกลางเด็กชายหญิงที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยนอกจากดีใจที่จะได้กินขนมหวานแสนอร่อย
ตัวล็อกมันหลุดตั้งแต่เมื่อไร...
ยาหยีคิดด้วยความกระดากอายจนพวงแก้มแดงแจ๋ หัวใจแทบจะหลุดออกมานอกอกแล้วตอนนี้
ดูสิ ไม่รู้เขาเห็นอะไรไปบ้าง
คนอะไร ร้ายนัก ไม่เตือนกันบ้างเลย!
พระจันทร์รูปเคียวส่องแสงกระจ่างท่ามกลางหมู่ดาวประดุจรอยยิ้มแห่งรัตติกาล เช่นเดียวกับบ้านต้อยติ่งที่เวลานี้สว่างไสวไปด้วยแสงไฟและมีเสียงเพลงสุขสันต์วันเกิดสมศรีลอยแทรกความเงียบ งานวันเ
