อุทานไม่ทันขาดคำ ยาหยีก็รู้สึกเหมือนโลกหมุนคว้าง เพราะเขากระชากร่างของเธอให้ล้มบนผืนทรายขาวดังโครม! สาวน้อยหลับตาปี๋ ปิดปากแน่น ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาและมองเห็นว่าตนเองล้มทับร่างใหญ่โตของเขาโดยที่ชายหนุ่มกอดเอวเธออยู่ ส่วนเด็กๆ วิ่งเข้าเส้นชัยกันไปหมดแล้ว
“เย้ๆ พี่ชนะแล้ว พี่ชนะแล้ว เย้ๆ”
เด็กชายศักดิ์ชายแกะเชือกออกจากเท้าแล้วร้องตะโกนกระโดดโลดเต้นเหยงๆ ส่วนน้องสาวก็ยืนปรบมือมองพี่ชายด้วยสายตาเหมือนมองฮีโร่โดยลืมไปเลยว่าตัวเองก็เป็นส่วนหนึ่งของชัยชนะในครั้งนี้เหมือนกัน
ตึ้กตั้ก...ตึ้กตั้ก...
เสียงหัวใจของไอศูรย์เต้นอยู่ชิดใบหูของยาหยี แผงอกกว้างสะท้อนขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ ไม่รู้ทำไมยาหยีถึงไม่คิดเรื่องการลุกออกจากตัวของชายหนุ่ม อาจเพราะการได้แนบแก้มกับอกเขามันทำให้รู้สึกสงบอย่างบอกไม่ถูก อ้อมกอดที่ยาหยีรู้จักมาทั้งชีวิตมีแค่แม่ แม่ตัวนุ่ม ทว่าเขาแข็งกระด้างในแบบบุรุษ แม่กอดโดยที่ยาหยีต้อง
