Chapter 13
“อันนา...”
น้ำเสียงที่เธอไม่เคยได้ยินจากริมฝีปากคู่นี้ แม้อยากได้ยินมันมาตลอด พี่อิฐช่างเย็นชากับเธอต่อให้ทำดีสักเท่าไร เอาอกเอาใจเขามากแค่ไหน ไม่เคยมีสิ่งใดตอบแทนกลับมา
มันเคยเป็นความหวังลึก ๆ เมื่อนานมาแล้วว่าอยากให้เขาสนใจเธอบ้างสักนิด ไม่ต้องถึงกับชอบพออย่างที่เธอเฝ้าหลงใหลในตัวเขามากมายขนาดนี้ก็ได้
จนถึงวันที่เธอตัดสินใจทิ้งเขา เปลี่ยนใจไปคบผู้หญิง เพราะคิดว่าผู้ชายเป็นเพศที่โหดร้าย ไร้หัวจิตหัวใจ ความรู้สึกดี ๆ เหล่านั้นมันหายไปหมดแล้ว
“พี่... อิฐ จะทำอะไร?”
“...”
ในความเงียบอย่างเคยสมเป็นตัวเขา ที่ไม่พูดไม่ตอบ... แววตาคู่คมเข้มเปลี่ยนไปราวกับว่ากลับไปเป็นคนเย็นชาเช่นเดิม
“พี่อิฐ...” เสียงพร่าเรียกพลันวางฝ่ามือไว้บนแผงอกกว้างกำยำ
ตึกตัก... ตึกตัก...
ก้อนเนื้อภายในนั้นกำ
