Chapter 14
“เธอจะไปจากพี่ไม่ได้อีก... อันนา เป็นคู่หมั้นพี่ พี่ไม่อนุญาตให้ไปเอากับใครที่ไหน... ต่อให้เป็นผู้หญิง”
ผ่านแววตาประกายมาดหมาย มือซุกซนเลื่อนลงลากผ่านหน้าท้องแบนราบ ปลดตะขอรูดซิบลง แทรกซุกเข้าไปในแพนตี้ตัวเล็ก ผ่านเนินนูนแซมด้วยแพรไหมดับขลับนั้นเขาเคยเห็นมันครั้งหนึ่ง...
แต่ครั้งนี้คงไม่เหมือนครั้งไหน...
“ไม่เอานะคะ อย่า... อื้อ...”
เพราะถูกรังควาญด้วยอารมณ์หวามไหว แม้มือหนาเทอะทะของเขาจะใหญ่เกินไปสำหรับกางเกงรัดรูป มันก็ผ่านเข้าไปจนถึงดอกไม้งามฉ่ำพร้อมงานสังวาส
ข้อมือเล็กทั้งสองข้างถูกกระตุกดึง รวบไว้ในพันธนาการของเขาที่หยัดกายไว้ด้วยข้อศอกเพียงข้างเดียว ยังมีแรงมากพอกดมือเล็กดื้อรั้นไขว้กันไว้เหนือศีรษะ
ดวงหน้าแดงก่ำเลื่อนมองไปอีกทาง เมื่อเธอคงจะดึงมือเขาออกหรือปิดป้องเสียงน่าอายของตัวเองไม่ได้แล้วหรือแม้แต
