“เฮียหินมากล่อมแทนเพื่อนเหรอวะ” ยลลี่เอ่ยเมื่อพริกหวานเข้ามานั่งในห้องทำงาน
“ประมาณนั้น”
“กล้าดี”
“แต่เขายังไม่ได้บอกให้เจ้าตัวรู้ อยากให้กูเป็นคนบอกเอง”
“มึงคิดจะบอกเหรอ”
“ไม่นะ กูไม่คิดจะเอาแน่เอานอนกับผู้ชายคนนั้นอีกละ”
“เออ ดี มึงดูดิ ตั้งแต่ฮาจิรู้ว่าเฮียกานต์เป็นพ่อก็ขยันไปก่อกวนอยู่เรื่อย เฮียกานต์ก็มีความอดทนสูงนะมึง ปกติต่อยคนที่มายุ่งกับมึงละ แต่นี่ยังไม่ทำ ถ้าต่อยตีลูกกูขึ้นมาละมึง” ลิลลี่กัดปากกัดฟัน “ว่าไปแล้วเราเปิดร้านเกมแข่งกับมันเลยดีไหม เอาให้ใหญ่ให้หรูกว่าเลย”
“ร้านเหล้าก็วุ่นวายพอแล้ว ไหนจะลูกค้าที่ติดใจหม่าล่าไม่ยอมให้เราเลิกขายอีก ใช้สมองหน่อยสิอีลิลลี่ ชอบว่าแต่กูไม่มีสมอง ดู ๆ แล้วสมองมึงไม่ได้เยอะกว่ากูเลยค่า”
“อียลลี่ มึงก็จะไม่ให้กูพูดผิดบ้างเลยหรือไง มึงผิดได้คนเดียวเหรอค้า”
“พวกคุณมึงสองคนจะเถียงกันอีกนานไหมเนี่ย” เรื่องร้านเกมห้ามไม่ได้แล้วก็ไม่คิดจะ
