“หมอช่วยหนูด้วยค่ะ!” ฉันดีดตัวลุกขึ้นนั่ง ตาย ๆ แขนฉันเริ่มชาแล้ว
ไม่น่าเลย
“คนไข้รู้สึกตัวแล้วค่ะ” พยาบาลเดินไปเรียกหมอ หมอ หมอ ทำไมหมอหล่ออย่างนี้!
คุณหมอเดินมาหาฉันก่อนจะส่งยิ้มใจละลายมาให้
“ทำไมถึงกรีดข้อมือล่ะครับ ไม่ดีเลยรู้ไหม” ฉันไม่ตอบ เอาแต่มอง
หน้าหมอ
“ไหนขอดูซิ” เขาจับข้อมือฉันขึ้นมา ก่อนจะใช้น้ำเกลือราด
“ไม่ลึก ไม่ถึงเส้นเลือดใหญ่... เก่งจัง” ฉันทำตาปริบ ๆ มองแต่หน้าหมอ ไอ้ผู้ชายบ้า ๆ หน้าห้องเมื่อกี้ลืมไปหมดแล้ว
“ไหวไหม” หมอเอามือค้ำเตียง ถามฉัน... จะไม่ไหวเพราะหมอทำ
แบบนี้ล่ะ!
“ไหวค่ะ เอ่อ...” ฉันทำตัวไม่ถูกจริง ๆ
“คุณหมอคะ คุณหมอจะออกเวรแล้ว ยังไงเดี๋ยวทางนี้ดิฉันจัดการเอง” พยาบาลเดินมาบอกหมอ ไม่ไปได้ไหม
“เดี๋ยวผมขอดูเคสนี้ก่อนครับ” เย้ ฉันได้แต่ยิ้มให้ จนหมอเริ่มฉีดยาชา และนั่งเย็บแผลฉันเบา ๆ
“เก่งจัง... ไม่เจ็บเหรอ” ฉันได้แต่ส่ายหัว ทำไมไม่กล้าสะดีดสะดิ้งเ
