ฉันจ้องหน้าพ่อด้วยน้ำตา ถามคำถามซ้ำ ๆ ทำไมพ่อไม่บอกฉัน ทำไม
ไม่บอกฉัน
พ่อเอาแต่กอดปลอบ และขอโทษ ตอนนี้ฉันไม่มีเรี่ยวแรงจะยืนต่อแล้ว
ในใจของฉันมันคิดถึงแต่เรื่องอื่น ฉันอยากไปหาเขา อยากเจอเขา
“ทำไมพ่อถึงออกไปเห็นได้ ฮือ ๆ”
“ผึ้งบอกพ่อว่า มีคนมาจอดรถลับ ๆ ล่อ ๆ หลายวัน พ่อเลยคอยดู”
“ฮึก พ่อ ฮือ ๆ ปกติเขามากี่โมงคะ”
“สี่ทุ่ม เช้าและบางวัน บ่ายก็มา พ่อเห็นเท่านี้นะ ต้องไปถามผึ้ง”
ฉันเช็ดน้ำตาที่อาบแก้ม หันมองนาฬิกาก็ สามทุ่มกว่าแล้ว ฉันจะรอดูทุกอย่างด้วยตาตัวเอง ฉันอยากเห็นมันด้วยตัวเอง
พ่อขอโทษฉันซ้ำ ๆ ที่ทำอะไรไม่บอก แต่ฉันไม่ได้คิดอะไร ฉันอยากรู้แต่เรื่องของเขา คนที่ก่อนหน้านี้ฉันพยายามหนีเขาไปไกล ๆ และสั่งหัวใจ
ให้มันลืม
ฉันรีบขึ้นห้อง ปิดไฟมืด และแอบดูผ่านหน้าต่างคนเดียว
น้ำตามากมายไหลมาไม่หยุด จนสุดท้ายฉันเผลอหลับไป
‘ตึ้ง~’
[S: หมวยทำอะไรอยู่… ฝันดีนะหมวย ฝันดีนะลูกสาวพ่อ
