“งั้นผมกลับก่อนนะครับ”
ศศิร์ธาบอกลาอีกครั้ง ค่อยหมุนตัวเดินออกไปจากร้านของอาภา
อาภารีบเดินตามไปส่งถึงหน้าประตูร้าน แล้วค่อยหันมาหาหลานสาว เมื่อเห็นว่าแม่ตัวดีเงียบผิดปกติไปอีก ที่ไหนได้มีของเล่นอยู่นี่เอง แต่เอ๊ะ ของเล่นแบบนี้ลินินมีที่ไหนกัน จึงร้องทักหลานสาว
“อะ อ้าว แล้วนี่ของใครล่ะนินนิน”
แม่หนูลินินร้องบอกเสียงดังลั่นร้าน “ของหนู”
“ของหนูได้ยังไง แม่เห็นได้ตีป้าภาหัวแตกพอดี” อาภาดึงเอาแท็ปเลตออกจากมือของหลานสาว แล้ววิ่งหน้าตั้งตามหลังศศิร์ธาไป พร้อมเรียกเขาดังลั่น “คุณศิธคะ คุณศิธ!”
แต่ไม่ทัน เพราะศศิร์ธาขับรถจากไปแล้ว
เกือบห้าโมงประไพพรรณีค่อยพารถคู่กายคลานเข้ามาจอดตรงข้างร้านเสริมสวยของอาภา พอลงรถได้ก็ตรงไปรับลูกเพื่อพากลับบ้าน
“แม่มาแล้ว”
ประไพพรรณีส่งเสียงทักเข้าไปก่อนตัว พอเดินเข้าร้านแล้วค่อยเห็นสีหน้าของลูกสาวที่กลางร้านของอาภา เจ้าตัวหน้าตาบึ้งตึง กอดอกแน่น ดูออก
