“เล่นเกมครับ” ศศิร์ธาตอบคำถามเสียงอ้อยอิ่ง สายตามองยังจอแท็ปเลตอย่างเดิม ไม่ยอมมองที่แม่หนู แม่หนูเห็นแล้วก็นึกอยากเล่นบ้าง ขยับเข้าไปจนตัวเบียดกับลุงคนที่น่าสงสัยว่าจะเป็นคนไม่ดีแล้วพูดเสียงอ่อนคล้ายกับจะอ้อนนิด ๆ
“ให้น้องเล่นด้วยได้ไหมคะ”
ศศิร์ธากลั้นยิ้มที่ทำท่าจะกว้างขึ้น จนต้องเมินไปมองทางอื่นชั่วขณะ เพื่อกดข่มมุมปากที่ทำท่าจะขยับโค้งขึ้นให้นิ่งเอาไว้แล้วกระแอมออกมาเบา ๆ ต่อรองกับร่างกลม ๆ ที่เขายอมให้ยืนเบียดอยู่ด้านข้าง
“ต้องให้ลุงเรียกว่านินนินก่อน”
“ได้เลยค่า” แม่หนูเจ้าของชื่อเล่นนินนินตอบรับฉับไวเสียงใสแจ๋ว แล้วย้ายตัวเองเข้ามาแทรกอยู่ที่ตรงกลางระหว่างหน้าขาของศศิร์ธา พร้อมกับยื่นนิ้วเล็ก ๆ แตะลงบนหน้าจอ แหงนใบหน้าน่ารักขึ้นถามเขาไปด้วย
“คุณลุงเล่นเกมอะไรคะ”
“ลุงเลือกไม่ถูกเลย” ศศิร์ธาแกล้งพูดอ่อยเพื่อเอาใจแม่หนู “ลุงให้นินนินเลือกดีกว่าว่าเกมไหนดี”
เท่านั้นเองแท็ปเลต
