“โกรธทำไม พี่หรืออุตส่าห์เสี่ยงตายพาไปเปิดตัว นี่ไงนวลเลยได้ลูกค้าเพิ่มมาเลย ยังจะมาโกรธพี่อีก ทำคุณบูชาโทษของแทร่เลยเนาะกูนี่” อาภาบ่นอุบ ประไพพรรณีหยุดฟังคำพูดของเพื่อนรุ่นพี่แล้วถึงได้เข้าใจในตอนนั้นเองว่าที่แท้อาภาเป็นคนเจ้ากี้เจ้าการ เอาเธอไปเป็นนางแห่นางแหนอะไรนั่น เพราะว่าอยากให้เธอไปออกงานเพื่อที่คนอื่นจะได้เห็นหน้าเธอ ได้รู้จักเธอนี่เอง
“อ๋อ นวลรู้แล้วนี่แสดงว่าพี่ภาไม่ได้ขาดคนอะไรหรอก แต่เพราะอยากเอานวลไปโชว์ตัวให้คนในจังหวัดดูต่างหาก ใช่ไหมพี่ภา”
“ใช่” อาภายอมรับแบบง่าย ๆ แล้วแอ่นตัวหนี เมื่อเห็นแล้วว่าเธอยื่นมือจะเหน็บให้หายเจ็บใจ “ฟังพี่ก่อนสินวล พี่แค่อยากให้นวลเปิดใจใหม่อีกครั้ง ได้เจอคนดี ๆ ได้เจอคนจริงใจ นวลมีลูกแล้วก็ใช่ว่าจะมีใครใหม่ไม่ได้นี่ เลิกคิดถึงได้เวรนั่นได้แล้ว”
“นวลไม่เคยคิดถึงใครทั้งนั้นแหละ ไม่ต้องมาทำตัวหวังดีประสงค์ร้ายแบบนี้กับนวลอีก”
ประไพพรรณีพูดไปโ
