บทที่ 3.4 เด็กน้อยที่คุ้นหน้า
“หยุด!”
เสียงดุดันทรงอำนาจเอ่ยแทรกห้ามปราม พร้อมกับทหารอีกนับสิบคนที่แหวกฝูงชนเข้ามา เซี่ยอวี้ฉีขมวดคิ้วมองบุรุษในชุดสีฟ้าครามที่อยู่กลางวงล้อมของทหารอารักขาอย่างพิจารณา ดูแล้วเสียงเมื่อครู่คงเป็นเขาที่สั่งการ
“จับเป็นหรือตายได้ทั้งสิ้น แต่อย่าให้เด็กมีอันตราย”
สิ้นเสียงอันหนักแน่น ทหารอารักขาอีกนับสิบคนก็วิ่งเข้าล้อมรอบคนร้าย หากแต่การสั่งการนั้นไม่ยาก ที่ยากคือการลงมือทำ หลังจากที่ดูเชิงกันไปมาร่วมหนึ่งเค่อ ก็ยังไม่มีใครสามารถเข้าไปช่วยเหลือเซี่ยอวี้เฉินได้
เซี่ยอวี้ฉีมองปลายมีดที่กดลงบนผิวของบุตรชายแล้วขบกรามแน่น ยิ่งเห็นแก้มกลมของเขาอาบไปด้วยหยาดน้ำตา ในแววตามีความตื่นกลัวจนสั่นระริก ใจของผู้เป็นมารดาก็ยากจะทนรอได้อีก ยามที่หางตาหันไปเห็นในมือของบุรุษชุดสีฟ้าครามถือคันธนูอยู่ ก็เดินไปคว้าแย่งมาโดยไม่รอให้อีกฝ่ายอนุญาต
“เจ้ากล้า...”
เสียงของบุรุษเจ้า
