หลังจากเติ้งไห่หลงกลับเมืองหลวง เด็กน้อยจึงย้ายเข้าไปอยู่เรือนนอนของศิษย์ในสำนัก โดยมีเกาหลวนคุนเป็นพี่เลี้ยง ส่วนกับเติ้งไห่หลงแม้จะไม่ได้พบหน้ากัน อีกฝ่ายก็เพียรส่งขนมหวานและของเล่นต่าง ๆ มาให้อี้เหรินเพลินใจ และเด็กน้อยยังมีตัวแทนของเขาไว้ข้างกาย เป็นปิ่นหยกขาวลายมังกรคาบแก้วในยามที่คิดถึงกันก็นำออกมาดูต่างหน้า
ภายในสำนักมี่จือแบ่งการศึกษาเป็นสามขั้น มีศิษย์ทั้งชายและหญิง ซึ่งประกอบด้วยวิชาทางด้านบุ๋นคือศิลปะ 4 แขนง พู่กัน หมากล้อม ดนตรี และกวี ส่วนที่สูงขึ้นไปเรียกชั้นยุทธศาสตร์ จำกัดเฉพาะศิษย์ผู้ชาย ได้แก่ พยากรณ์ ภูมิศาสตร์ โอสถ และปรัชญา ระดับสุดท้ายเป็นชั้นเซียน ศึกษาด้านค่ายกลสำหรับใช้ในการศึกสงคราม และมีศิษย์น้อยคนนักจะสำเร็จขั้นนี้
สายวันนั้นสีหน้าเกาหลวนคุนไม่ใคร่จะมีความสุข สาเหตุเพราะช่วงนี้เขาถูกคนของเยว่ย่าหนานจับตาดูอยู่ ทำให้นึกหวั่นใจว่าการที่เขาปลอมตัวเป็นคนของสกุลเก
