เมียเถื่อนในเงื่อนแค้น

อ้อ แล้วคุณเองสินะ ที่ชื่อ คุณฆเนศวร..

คอนที่ 6

นี่เขาคงเถื่อนทมิฬหินชาติอย่างแน่นอนล่ะ พวกอยู่ป่าอยู่ดง

หากว่าบรรยากาศรายรอบเป็นสถานที่โล่งมองออกไปไกลเป็นป่าสลับกับภูเขา และมีแคมป์ตั้งอยู่เป็นระยะบนผืนแผ่นดินที่เริ่มระอุร้อนของเปลวแดดไกลออกไปนั้นถ้าเธอเดาไม่ผิดต้องห้อมล้อมไปด้วยผืนทะเลเพราะสถานที่แห่งนี้เป็นเกาะแล้วนี่มุกล้อมไปไหนเสียล่ะหล่อนเพิ่งนึกถึงและใจหายเหมือนกันเพราะเธอยังไม่เห็นหน้าของมุกล้อมเลย

หญิงสาวพยายามกวาดตามองหญิงสาวที่เป็นญาติผู้น้องทั้งๆที่ลงจากรถมาด้วยกัน แต่หล่อนต้องมาพบเผชิญกับนายเถื่อนคนดังกล่าว ที่เขาลุกมาต้อนรับเชื้อเชิญอย่างเป็นพิธี เพราะสีหน้าดุดันเหี้ยมเกรียมบึ้งตึงของเขานั้นเธอไม่ชอบเลยสงสัยผู้ชายคนนี้จะยิ้มไม่เป็นอย่างแน่นอน

และศีตะลาค่อนข้างจะหมิ่นนึกหยันในใจเมื่อพบเจอผู้ชายคนนี้หลังจากที่สรุปเอาเองด้วย หากว่าหล่อนก็ยังคงกวาดตามองน้องสาว คือ มุกล้อมที่เหมือนหายไปไหน เพราะว่ายังไม่เจอหน้าเลย หรือว่าเข้าห้องน้ำ อาจเป็นไปได้ หล่อนลืมคิดถึงข้อนี้

แล้วเสียงตรงหน้านั้นดังขึ้นพร้อมประกาศกล่าวกังวานเข้ม

“เอ้อผมขอแสดงความยินดีและต้อนรับแขกทุกคนทุกท่าน” แล้วเขาชายตามาทางหล่อน

จนศีตะลารับรู้ผ่านความรู้สึกได้ในทันที

“พร้อมกับเอ้อคุณเองสินะที่จะมาเป็นเจ้าสาวของนายเถื่อน..” ครั้นเมื่อเขาเอ่ยแบบจวบจ้วงเช่นนี้ ผ่านน้ำเสียงที่ฟังแล้วดูนุ่มหากก็ตึงห้วนเหมือนหยามเยาะนิดอย่างสำรวจ

หากแต่ศีตะลาเป็นฝ่ายยืนสงบนิ่ง หล่อนก็ยังเพิกเฉยเมื่อดวงตาขุ่นบึ้งของเขานั้น ยังคงหรี่จับมองมายังหล่อนด้วยประกายตาที่บอกว่าโลมเลีย ทำให้หญิงสาวสวยก็ถลึงดวงตากลับไปในทันทีเช่นกัน อย่างไม่ยอมแพ้

“อ้าวคุณ นี่ จะไม่ยอมตอบ แล้วก็ไม่คิดจะแนะนำตัวคุณให้ผมรู้จักเลยหรือ แล้วนี่ผมจะได้รู้ยังไงละว่าคุณชื่ออะไร แล้วก็เป็นใครกัน คุณจะมาเป็นเจ้าสาวของนายเถื่อนหรือว่าเป็นเพื่อนเจ้าสาวกันล่ะเพราะข้อมูลของพวกคุณนั้นผมก็พอจะรู้มาแค่นี้ล่ะตามเงื่อนไขที่ตกลงสัญญากันไว้ และผมคิดว่าพ่อของคุณคงจะบอกไปหมดแล้ว..” เขาเอ่ยพูดเหมือนคนที่เป็นฝ่ายได้แต้มเหนือกว่า

ซึ่งก็รับรู้เช่นนั้นและศีตะลาแทบจะตัวชาเหมือนกันกับวาจาที่ปากร้ายเหยียดของเขา อีกครั้งที่สาวสวยถึงกับมองจ้องเขม็งพร้อมกับเม้มเรียวปากแน่นก่อนจะตอบ

“ฮึใช่ค่ะ ฉันชื่อศีตะลา..และจะมาอยู่ที่เกาะนี้ แล้วคุณคิดว่าฉันจะมาอยู่ในฐานะอะไรกันล่ะ”หากหล่อนหรี่ดวงตามองเขาและก็จงใจเน้นเสียงเข้มออกมากึ่งประชด

“แต่ฉันคิดว่าคนอย่างคุณนั้นคงไม่โง่หรอกที่จะไม่รู้มาก่อนฮึ ก็เพราะคุณวางแผนไว้หมดแล้วนี่ แล้วอีกอย่างที่ฉัน ต้องเป็นฝ่ายแล่นตามผู้ชายมาถึงถิ่นของเขาอย่างคนอัปยศสิ้นคิดเสียเกียรติอย่างนี้เพราะอะไรฮึ ฉันก็ไม่หวังหรอกที่คุณจะยกย่องบูชาฉัน”

เพราะหล่อนรู้ว่ามาอยู่กับเขาในฐานะที่แสนต่ำต้อยที่สุด

“อ้อ แล้วคุณเองสินะ ที่ชื่อ คุณฆเนศวร..”

หากอีกฝ่ายยิ้มรับและพยักหน้าให้หล่อนและดูเหมือนว่าเขาผู้นี้นั้นมีความสกปรกหยาบกระด้างที่แสนจะน่าคลื่นไส้และหนวดเคราที่ดูรกรุงรังนั่นซึ่งศีตะลารู้สึกขัดใจนัก ก่อนอื่นถ้าหล่อนรู้ว่าเขา ผู้ชายคนนี้เองที่จะเป็นสามีของหล่อน ศีตะลาจะเป็นคนออกคำสั่ง ให้เขาไปจัดการด้วยการโกนหนวดเคราของที่ขึ้นครื้มเข้มจนดูน่ากลัวออกให้หมด

“ใช่ครับคุณผู้หญิง ผมเองล่ะที่ชื่อนายเถื่อน หรือ ฆเนศวรไงล่ะ” เขายิ้มมาทางหล่อนเอ่ยตอบ

“และก็ขอขอบคุณนะครับที่คุณเองก็อุตส่าห์สืบเสาะค้นหาประวัติว่าที่ผัวในอนาคตไว้ล่วงหน้าแบบนี้..แหม้ถึงจะปากจัดไปหน่อย ก็ตามแต่ไม่เป็นไรหรอกผมจัดการได้เพราะความสวยของคุณนั้นใช้ได้ทีเดียว ที่ได้มาเป็นเจ้าสาวของผม และสวยอย่างนี้นะ รู้ไหม ไอ้เถื่อนน่ะมันจะเอาไปนอนกอดนอนกกเสียให้หนำใจตลอดคืนเลย..”

ฮึ คนบ้า..แสนทุเรศจริงนะ นี่กล้าพูดออกมาได้ยังไงกัน แบบหน้าตาเฉย.. ทำให้ศีตะลานึกค่อนขอดผ่านในใจทันทีด้วยความแค้นเคือง เพราะพอเจอหน้านั้นเขาก็ตีรวนใส่หล่อน และจ้องสายตาเขม็งด้วยกิริยาที่หยาบโลมเลียผ่านสายตาแบบนี้ คงเห็นว่าหล่อนเป็นผู้หญิงที่ไม่มีค่า ในสายตา เหมือนหล่อนเป็นนางกวางหลงไพรให้นายพรานอย่างเขาต้อนเป็นเหยื่อติดกับ

คำพูดคำจาของเขาก็เหมือนกัน เหมือนคนที่ขาดการศึกษา คนปากไม่มีหูรูด นี่อย่าบอกนะว่าหล่อนกลับกลายเป็นว่าหนีเสือเพื่อมาปะจระเข้อีก มือไม้ของศีตะลาแทบจะสั่น และมันเต้นเร่าเดือดในใจ และในกายของหล่อนทันที อีกทั้งกายสั่นเทิ้มในความปากกล้าหยามหมิ่นน้ำใจของเขา

นี่คงคิดว่าหล่อนเป็นเมียรับเชิญของเขาหรือไง ยัง..ยังหรอกต้องผ่านพิธีการก่อนตอนนี้หล่อนยังบริสุทธิ์และเขาไม่ควรดูถูกหล่อนด้วยสายตาแบบนี้ และมันจะต้องผ่านการรับรู้ของเครือญาติฝ่ายเขาและเป็นสักขีพยานเสียก่อน เป็นเมีย หรือนางบำเรอ?

และสิ่งเหล่านั้นถึงจะเต็มใจหรือไม่เต็มใจก็ตามหล่อนรู้ดีนี่ ว่าจุดประสงค์ของศีตะลานั้นต้องการมาเพื่อสิ่งใดก็เพื่อให้เขาได้รู้จัก ความเป็นคนของหล่อน ก็ฤทธิ์เดชของศีตะลาที่ยังหลงเหลือ นั้นมีมาเพื่อต่อกรกับเขาอย่างที่สุด ทำให้เขาพยักหน้าอีกครั้ง

“ขอบคุณนะที่บอกแต่ว่าผมก็พอจะคาดการได้แล้วล่ะว่า ต้องเป็นคุณ ถึงได้ทายออกมาและคิดว่าไม่ผิดตัวแน่เพราะว่าคุณคนสวยนี่เองที่จะมาเป็นเจ้าสาวของไอ้เถื่อนอย่างผม”

นั่นทำให้หล่อนสะดุ้งและอึ้งไปครู่ เมื่อได้ยินเขาเอ่ยถึงตัวเองใช้สรรพนามแบบนี้แทนตัว เลยถามเขาไป

“เอ้อ คุณ นี่คุณชื่ออะไรนะ นายเถื่อนๆ นี่ใช่ไหมที่ใช้เรียกชื่อเล่นของคุณ แล้วตกลงคุณชื่ออะไรกันแน่ล่ะระหว่าง นายเน หรือ นายเถื่อน”

“คุณก็เรียกผมว่านายเถื่อนก็ได้” และเขาตอบอย่างรู้สึกรำคาญหล่อนนิดหน่อย ที่อยากรู้โน่นนี่ไปหมดเช่นนี้