5.เมิน
483 คำ
5
พวกเขาพักที่โรงแรมเป็นเวลาสามคืน ข้าวเม่าตัวติดกับลุคตลอดเวลา เหมือนคู่รักมาฮันนีมูน แต่แท้ที่จริงลุคมาทำงาน ซึ่งข้าวเม่าก็รู้ดี วันนี้ต้องเช็คเอาท์ออกจากโรงแรมไปที่อื่นแล้ว แต่หญิงสาวกลับรู้สึกไม่ดี ทั้งปวดหัวและไม่สบายตัว เป็นแบบนี้มาสองวันแล้ว แต่ก็ไม่ได้บอกใคร ซึ่งวันนี้มันรุนแรงมากขึ้นจนเธอควบคุมมันไม่ได้ เหมือนโลกใบนี้หมุนตลอดเวลาจน...
พรึ่บ!
ขณะที่เธอเข็นรถเข็นให้ลุคเพื่อไปขึ้นรถอยู่นั้น ร่างบางก็ทรุดลงกับพื้น เอซกับโอเว่นที่เดินขนาบข้าง สังเกตเห็นต่างก็วิ่งมารับเธอไว้ได้ทันท่วงที
"ข้าวเม่าๆ " โอเว่นเขย่าเรียกแต่ร่างบางในอ้อมกอดก็ไม่ไหวติง
"ตัวร้อนครับนาย" โอเว่นรายงาน เมื่อเอามืออังหน้าผากหญิงสาว ที่ร้อนเหมือนไฟ
"ไปโรงพยาบาล" ลุคหันไปมองร่างบางในอ้อมกอดของโอเว่น แล้วสั่งเสียงเรียบ ในตายังคงสงบนิ่งไม่แสดงความรู้สึกใดๆ
โรงพยาบาล
จากที่พวกเขาต้องไปทำงานก็ต้องมานั่งเฝ้าหญิงสาวนอนให้น้ำเกลือที่โรงพยาบาลแทน แต่นั่นก็ไม่สามารถทำให้ลุคหยุดทำงานได้ เขายังคงนั่งจ้องแล็ปท็อปอยู่บนรถเข็น จนกระทั่งได้ยินเสียงถอนหายใจดังมาจากเตียง
"เฮ้อ! .."
"ป่วยทำไมไม่บอก" เขาเงยหน้าถามคนป่วย แต่กลับถูกเมิน ข้าวเม่าพลิกตัวนอนตะแคงหันหลังให้ซะอย่างงั้น ทำให้เอซกับโอเว่นยิ้มขำ ที่นายของพวกเขาโดนเมิน
"ไม่ได้ยินที่ฉันถาม" พูดลอดไรฟัน รู้สึกเสียหน้า
"แล้วเพราะใคร ให้นอนโซฟาไม่มีผ้าห่ม" เธอตอบแก้มป่อง แต่ยังไม่ยอมมองหน้าอีกฝ่าย ที่ทำให้เธอนอนให้น้ำเกลือแบบนี้
"!!! " ลุคกัดฟันกรอดเมื่อโดนสวนกลับมาแบบนั้น ถ้าไม่ติดว่ามีปาปารัสซี่รอถ่ายอยู่หน้าโรงพยาบาล เขาได้ทิ้งเธอไว้ที่นี่แล้ว!
"พี่โอเว่น ข้าวเม่าต้องอยู่ที่นี่อีกนานมั้ย" คนกลัวโรงพยาบาลหันไปถามโอเว่น สิ่งที่เธอกลัวมากที่สุดในชีวิตก็คือโรงพยาบาล แม่เลี้ยงใจร้ายยังไม่กลัวเท่าโรงพยาบาลเลย
"น้ำเกลือหมดขวดนี้ หมอก็ให้ออกแล้ว รู้สึกไงบ้างดีขึ้นมั้ย"
"ดีขึ้นแล้ว แต่ปวดหัวอยู่นิดหน่อยค่ะ"
"งั้นก็นอนต่ออีกหน่อย กว่าน้ำเกลือจะหมด"
"อือ" รับคำอย่างว่าง่าย แล้วค่อยหลับตาลงนอนต่อ
ทั้งสองคุยกันอย่างสนิทสนม ทำให้ใครบางคนไม่ชอบใจ แต่ก็ไม่แสดงออกมา ยังคงนั่งทำงานเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนกระทั่งหมอมาถอดสายน้ำเกลือแล้วอนุญาตให้กลับบ้านได้
- ผู้เขียน
